Ο χαρταετός φαίνεται να άνοιξε για πρώτη φορά τα πολύχρωμα εύθραυστα φτερά του περίπου στα 200 π. Χ., και έκτοτε δεν έπαψε να χρωματίζει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο τον ουράνιο θόλο, από την Ανατολή έως τη Δύση.
Γράφει ο Αναστάσιος Μητρόπουλος, Συνταγματάρχης ε.α.
Πέρα από τα διάφορα εύθυμα έθιμα του πετάγματος του χαρταετού ανά τον κόσμο, δε λείπουν και ιστορίες κατά τις οποίες Στρατηγοί τους χρησιμοποίησαν και για άλλους σκοπούς.
Αρχικά η χρήση τους δεν ήταν αμιγώς ψυχαγωγική αλλά κυρίως στρατιωτική, με πολλές διαφορετικές εφαρμογές στην τέχνη του πολέμου και στη συλλογή πληροφοριών:
Κίνα:
Κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Χαν, ο Στρατηγός Χαν Χσιν χρησιμοποίησε έναν χαρταετό μ’ έναν ιδιαίτερα έξυπνο και ενδιαφέροντα τρόπο. Προκειμένου να υπολογίσει το μήκος των σηράγγων που θα έπρεπε να σκάψουν οι στρατιώτες του ώστε να εισβάλουν επιτυχώς στις πόλεις που πολιορκούσε, πετούσε έναν χαρταετό με αριθμημένο σπάγκο πάνω από τα τείχη τους. Γνωρίζοντας την απόσταση που έπρεπε να διανύσει ώστε να βρεθούν τα στρατεύματα του στα μετόπισθεν των αμυνόμενων, κατόρθωνε να αιφνιδιάζει τους εχθρούς και να κατακτά τα φρούρια τους.
Υπάρχουν επίσης ενδείξεις ότι οι Κινέζοι αυτοκράτορες κατασκεύαζαν μεγάλους ξύλινους χαρταετούς που να αντέχουν να σηκώσουν το βάρος ενός στρατιώτη, ενώ συχνά χρησιμοποιούνταν και για να στείλουν γραπτά μηνύματα ζητώντας ενισχύσεις, προμήθειες ή να σταλεί ομάδα διάσωσης.
Ιαπωνία:
Παλαιότερα, στην Κίνα, στην Κορέα και στην Ιαπωνία, πίστευαν ότι οι χαρταετοί είχαν τη δυνατότητα να διώχνουν τα κακά πνεύματα, γι’ αυτό και το πέταγμά τους, ακόμη και σήμερα, προϋποθέτει ολόκληρη τελετουργία. Σύμφωνα με κάποια παράδοση μάλιστα, μια νύχτα ένας Ιάπωνας στρατηγός πέταξε πάνω από το στρατόπεδο των εχθρών του έναν χαρταετό γεμάτο κουδούνια, με αποτέλεσμα οι εχθροί να νομίσουν ότι τους επιτέθηκαν τα κακά πνεύματα και να το βάλουν στα πόδια.
