Υπάρχουν πολλές απαντήσεις εδώ, άλλες έχουν να κάνουν με τα κλικ, άλλες με το ποιός πληρώνει ποιόν κι άλλες με τους στόχους του καθενός. Η ουσία είναι πως αυτοί που χειρίζονται, διαχειρίζονται και τελικά ενημερώνουν ένα κοινό πολύ περιορισμένο σε θέματα Εθνικής Άμυνας, δεν έχουν ούτε τις απαιτούμενες γνώσεις αλλά ούτε και σαφή κίνητρα σχετικά με αυτού του είδους την ενημέρωση.
Όταν γράψαμε πριν από καιρό για επαγγελματίες του χώρου και μη, γίναμε κακοί με πολλούς, ειδικά μ’ εκείνους που δε διαθέτουν δημοσιογραφική ιδιότητα. Όταν κάναμε κριτική σε επαγγελματίες του χώρου σχετικά με τα κίνητρά τους αλλά και την έλλειψη γνώσεων γίναμε γραφικοί. Το ζόρι που τραβάνε πολλοί είναι πως θεωρούν πως είναι το κέντρο του κόσμου και εν πολλοίς πως τα θεσμικά όργανα που παράγουν πληροφορίες τους χρωστάνε χάρη που υπάρχουν.
Η δουλειά όμως είναι αλλιώς: Η Εθνική Άμυνα είναι ένας τομέας αρκούντως σοβαρός για να γίνεται πεδίο αντιπαράθεσης και δημοσιογραφικής ίντριγκας. Οι θεσμικοί του παράγοντες απιτούν σεβασμό στο έργο και την αποστολή τους, και ιδιαίτερα οι στρατιωτικές ηγεσίες. Οι εκάστοτε πολιτικοί προϊστάμενοι, πολλές φορές δεν παίρνουν χαμπάρι ποιό Υπουργείο διοικούν και τι συνέπειες έχουν οι αποφάσεις τους.
Οι ειδήσεις (πραγματικές, κατασκευασμένες και ψευδείς) οι δημόσιες απόψεις, οι πληροφορίες που αφορούν την Εθνική Άμυνα δε μπορεί και δεν πρέπει να είναι αντικείμενο ινρτιγκαδόρικης εκμετάλευσης από επαγγελματίες ή μη.
Το γεγονός πως δεν υπάρχει κώδικας δεοντολογίας και παρεμβατισμός στο κομμάτι αυτό, που σε καμία περίπτωση δε βλάπτει την ελευθεροτυπία και την αντικειμενική πληροφόρηση, δημιουργεί ένα τεράστιο κενό. Αυτό το κενό οφείλει να το καλύψει η πολιτεία με νομοθετικό πλαίσιο, κάτι που σε άλλες σοβαρές χώρες, έχει από χρόνια υλοποιηθεί.
Στην Ελλάδα για λόγους επιβίωσης αλλά κυρίως για λόγους μικροπολιτικής εκμετάλευσης το ξέφραγο αμπέλι βολεύει και το πολιτικό κατεστημένο αλλά και το δημοσιογραφικό λόμπι που ασχολείται με τα θέματα της Εθνικής Άμυνας.
Κι εδώ έρχεται να συμπληρωθεί εσχάτως το όλο περιβάλλον με τον πόλεμο των κλικς που αφορά κυρίως τη διαφήμιση αλλά και την προσωπική ανάδειξη του καθενός σε «κεντρικό» παίκτη της όλης κατάστασης. Σε τι στοχεύει ο καθένας είναι δικό του θέμα, αλλά ο χώρος της Εθνικής Άμυνας δεν μπορεί να αποτελεί πεδίο προσωπικής ανάδειξης και επαγγελματικής επιτυχίας.
Αποκλειστικότητες και μονομερής ενημέρωση αποτελούν για τον τομέα της Εθνικής Άμυνας στοιχείο επικίνδυνο και αρκούντως ικανό να στεβλώσει μια πραγματικότητα η οποία ήδη είναι δύσκολη και ιδιαιτέρως «παράξενη».
Οι εκάστοτε τιμητές της δημόσιας ζωής, οι ίδιοι εκείνοι που άλλοτε έτρεχαν πίσω από υπόδικους σήμερα υπουργούς, εκείνοι που γλύφουν εκεί που κάποτε έφτυναν, κάποιοι που επιβίωσαν με εκβιασμούς και «μαύρα», καλό είναι να ψαχτούν λιγάκι. Το παιχνίδι άλλαξε, όχι λόγω της πολιτικής κατάστασης, αλλά λόγω της δυνατότητας των ίδιων των στρατιωτικών ν’ αποκτήσουν και φωνή αλλά κυρίως να μη φοβούνται.
Κάποτε, όχι πολλά χρόνια πριν, κάποιοι υπουργοί ρωτούσαν δημοσιογράφους του χώρου αν ένας στρατιωτικός άξιζε να πάει σε μια θέση ευθύνης ή όχι, έκαναν υποδείξεις στο ΚΥΣΕΑ δημόσια και ιδιωτικά για το ποιοί θα γίνουν Αρχηγοί στα Γενικά Επιτελεία και έβγαζαν στη φόρα ιδιωτικές πλευρές της ζωής «ανυπάκουων» στρατιωτικών.
Εμείς εδώ παίζουμε σε άλλο επίπεδο και αυτό το έχουν καταλάβει πολλοί, τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδος. Δεν καιγόμαστε για τα κλίκς, δεν κατασκευάζουμε ειδήσεις, σεβόμαστε τη στρατιωτική ηγεσία και δεν μας προστατεύει κανένας ούτε μας πληρώνει ευθέως ή παραπλεύρως κανένα γραφείο τύπου, είτε κομματικό είτε υπουργείου. Και γι’ αυτό είμαστε ανεξάρτητοι.
Επίσης δε χρησιμοποιούμε αυτό τον ιστότοπο για να παίρνουμε δουλειές από την πίσω πόρτα, όπως εικάζουν μερικοί.
Αντίθετα μπορύμε ανά πάσα στιγμή να πούμε ελεύθερα τη γνώμη μας χωρίς να φοβόμαστε, γιατί δεν έχουμε αφεντικά και γιατί οι υπεύθυνοι του ιστοτόπου είναι απόστρατοι Αξιωματικοί.
