Γράφει ο Κωνσταντίνος Λουκόπουλος, Αντιστράτηγος ε.α., Γεωστρατηγικός Αναλυτής και Εκτελεστικός Διευθυντής στο «Παρατηρητήριο Ευρωμεσογειακής Ασφάλειας και Συνεργασίας»
Σε διεθνές επίπεδο ΜΜΕ και αναλυτές έχουν επιδοθεί σε μία μάλλον αγωνιώδη προσπάθεια και αναγκαστική σεναριολογία προκειμένου να προβλέψουν τι θα πει Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας Πούτιν τη Δευτέρα 9 Μαΐου κατά τη διάρκεια των εορτασμών της «Ημέρας Νίκης» κατά της ναζιστικής Γερμανίας στην επιβλητική στρατιωτική παρέλαση στην Κόκκινη Πλατεία.
Αρχικά, πριν μερικές εβδομάδες κάποιοι Βρετανοί αναλυτές εκτίμησαν ότι σε αυτήν πιο μεγάλη εθνική εορτή των Ρώσων από την περίοδο της Σοβιετικής Ένωσης, ο Βλαδίμηρος Πούτιν θα αναφερθεί στην επιτυχή έκβαση της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης» και στη νίκη της Ρωσίας οπότε τερματίζεται αυτή. Βέβαια, τα «κέρδη» που έχει πετύχει με τον πόλεμο που επέβαλε η Ρωσία στην Ουκρανία μέχρι σήμερα δεν είναι όλα αυτά που επεδίωκε αλλά αναντίρρητα αυτά είναι σημαντικά στο έδαφος τόσο στον Νότο, Νοτιοανατολικά αλλά ακόμα και κάποια στον Βορά.
Όμως τις τελευταίες ημέρες ξεκίνησε και πάλι από το Ηνωμένο Βασίλειο μία διαφορετική σεναριολογία με αντιδιαμετρική εκτίμηση της προηγουμένης παραγράφου που ενισχύθηκε και από πολλά αμερικανικά ΜΜΕ. Σύμφωνα με αυτήν, μεθαύριο Δευτέρα 9 Μαΐου ο Πούτιν θα βρει την ευκαιρία να κηρύξει επίσημα τον πόλεμο κατά της Ουκρανίας στηριζόμενος στο αφήγημα του ότι εκεί η Ρωσία διεξάγει τελικά πόλεμο κατά του ΝΑΤΟ και της Δύσης που εμπλέκονται πλέον άμεσα και ταυτόχρονα να εφαρμόσει στρατιωτικό νόμο.
Το ερώτημα βέβαια που προκύπτει είναι γιατί ο Πούτιν και η ομάδα εξουσίας στο Κρεμλίνο να κάνουν κάτι τέτοιο. Σε μία τέτοια μέρα τεράστιου συμβολισμού, έντονης συναισθηματικής φόρτισης και εθνικής ανάτασης για τη Ρωσία η επίσημη κήρυξη πολέμου θα του επέτρεπε να κινητοποιήσει πλέον ολόκληρη τη χώρα, να κάνει επιστράτευση και να θέσει την οικονομία της χώρας σε πολεμική βάση.
Παρενθετικά να επισημάνουμε ότι οι Ρωσικές Δυνάμεις εισέβαλαν στην Ουκρανία μία ημέρα μετά από επίσης μία μεγάλου συμβολισμού ημέρα, την «Ημέρα των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων». Με την επιστράτευση θα ενισχυθούν με προσωπικό όλες οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας κάτι όμως που δεν φαίνεται να μην είναι αρεστό στον γενικό πληθυσμό παρά το γεγονός ότι στην πλειονότητα του σύμφωνα με δυτικές πηγές υποστηρίζει τον πόλεμο ενώ με τη βιομηχανική κινητοποίηση θα συντονιστεί όλη η παραγωγή προς όφελος της «πολεμικής προσπάθειας». Πόσο όμως μπορεί να αντέξει η ρωσική οικονομία σε τέτοιες συνθήκες;
Αυτοί βέβαια είναι κάποιοι προβληματισμοί που είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα έχουν εξεταστεί στη Μόσχα και αναντίρρητα θα έχουν και τις απαντήσεις. Ο βασικός όμως προβληματισμός τους πιστεύεται ότι έχει σχέση με το ότι τα παραπάνω θα αποτελέσουν έμμεση ομολογία ότι η «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» στην Ουκρανία δεν πήγε… καλά και χρειάζεται πλέον πανεθνική προσπάθεια. Ανέφικτοι οι περισσότεροι πολιτικοί στόχοι που τέθηκαν με τις δυνάμεις που διατέθηκαν και με σημαντικά λάθη και προβλήματα εκτέλεσης τόσο σε στρατηγικό όσο και σε επιχειρησιακό-τακτικό επίπεδο. Και αυτό είναι γνωστό πλέον εντός και εκτός Ρωσίας.
Όσοι προσπαθήσαμε στο παρελθόν να προβλέψουμε τις επόμενες κινήσεις του Ρώσου προέδρου μέσα από το πρίσμα ορθολογικότητας-ανορθολογικότητας μάλλον… αποτύχαμε. Ο Πούτιν μάλλον δεν είναι τελικά ο απόλυτος στρατηγιστής όπως πολλοί τον θεωρούσαν καθόσον διαφαίνεται ότι τελικά «ποντάρει» με τα χαρακτηριστικά του επίμονου και με εμμονές …χαρτοπαίκτη. Υπάρχουν πολλά παθήματα-μαθήματα για τον ίδιο, το γνωστό πλέον siloviki αλλά και τους Στρατηγούς του. Είναι βέβαια ότι θα αξιοποιήσει με προπαγανδιστικούς όρους τους μεθαυριανούς εορτασμούς και ίσως να μην χρειάζεται την επίσημη κήρυξη πολέμου μιας και θα μπορούσε να κινητοποιήσει τη χώρα και να κάνει επιστράτευση χωρίς αυτήν, σύμφωνα με τη ρωσική νομοθεσία που αφορά «σε περιπτώσεις επίθεσης ή ακόμα άμεσης απειλής επίθεσης κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας».
Αυτό όμως που αργά ή γρήγορα θα γίνει, είναι ότι θα παρουσιαστεί ως υπέρτατο στρατιωτικό επίτευγμα η αδιαμφισβήτητη βέβαια επιτυχία της συνένωσης της Κριμαίας μέσω του παραλιακού διαδρόμου της Αζοφικής Θάλασσας, μέσω Μελιτούπολης και Μαριούπολης με τις αποσχισθείσες περιοχές του Ντονμπάς που… «απελευθερώνει» και από εκεί με τη Ρωσία καθώς επίσης φερόμενη ως «καταστροφή» του μεγαλύτερου μέρους των Ουκρανικών Δυνάμεων. Να θυμίσουμε ότι στο διάγγελμα του τα ξημερώματα της 24 Φεβρουαρίου είχε μιλήσει και για την αποστρατικοποίηση της Ουκρανίας. Ανακοίνωση για Δημοψηφίσματα ή ακόμα και για προσαρτήσεις επίσης δεν αποκλείονται.
Αναμένονται εκδηλώσεις ίσως και παρελάσεις σε κάποιες πόλεις που καταλήφθηκαν από τις ρωσικές δυνάμεις με επίκεντρο τη Μαριούπολη ίσως και τη Χερσώνα. Σύμφωνα με πληροφορίες των Ουκρανικών Υπηρεσιών Πληροφοριών στις καταληφθείσες περιοχές οργανώνονται τελετές οι οποίες θα προβληθούν σε όλη τη Ρωσία.
Αρέσει δεν αρέσει η Μόσχα διατηρεί ακόμα την πρωτοβουλία σε πολιτικό, στρατηγικό και επιχειρησιακό επίπεδο με την έννοια ότι αυτή επιλέγει δράσεις και τρόπους ενεργείας και η Ουκρανία και η υποστηρίζουσα «Δύση» αντιδρούν. Και για αυτό όπως προειπώθηκε υπάρχει διαρκής και ενίοτε αγωνιώδης προσπάθεια να προβλεφθεί τι νέο θα κάνει καθώς επίσης να εκτιμηθούν τα στρατηγικά διλήμματα της κάθε πλευράς.
Δεν μπορούμε να μπούμε στο μυαλό του Πούτιν για να μάθουμε τι σκέφτεται και να πούμε τι θα κάνει. Μπορούμε όμως να εκτιμήσουμε ότι ο εορτασμός της τεράστιας εθνικής σημασίας ημέρα νίκης της 9 Μαΐου θα αξιοποιηθεί προπαγανδιστικά πλήρως από το Ρωσικό Καθεστώς για να σφυρηλατήσει την εθνική ενότητα και να τύχει ο πόλεμος που διεξάγει έστω και αν διακηρυσσόταν επίσημα ακόμα μεγαλύτερης αποδοχής.
Κάτι που ίσως αποτελέσει αρχή μίας περαιτέρω κλιμάκωσης και εντατικοποίησης του πολέμου κατατριβής που ήδη διεξάγεται και διαφαίνεται και από τις πυραυλικές προσβολές υποδομών και στρατιωτικών εγκαταστάσεων σε ολόκληρη και όχι μόνον στην Ανατολική Ουκρανία. Έχοντας υπόψη ότι η παραπλάνηση (maskirovka) είναι δομική στοιχείο της ρωσικής στρατηγικής το γεγονός ότι το ενδεχόμενο της «επίσημης κήρυξης πολέμου» διαψεύσθηκε κατηγορηματικά την προηγούμενη εβδομάδα από τον εκπρόσωπο του Κρεμλίνου, Ντμίτριε Πεσκώφ χαρακτηρίζοντας το «ανοησίες» μας ανησυχεί περισσότερο παρά μας καθησυχάζει.
Περισσότερα άρθρα από τον Κωνσταντίνο Λουκόπουλο:
ΑΠΟΨΕΙΣ – ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΛΟΥΚΟΠΟΥΛΟΣ
Πηγή: liberal.gr
