Γράφει ο Γιάννης Παρασκευάς, Συνταγματάρχης ε.α.
Ο Τούρκος πρόεδρος έχει, λεκτικά, ξεσαλώσει! Αυτά που λέει σε κάθε ευκαιρία εναντίον της χώρας μας, λίγο απέχουν από κήρυξη πολέμου.
Ας δούμε όμως τα πράγματα λίγο πιο ψύχραιμα.
Προφανώς αυταρχικοί ηγέτες κατ’ επίφασιν δημοκρατιών, έχουν τα παρακάτω χαρακτηριστικά.
α. Δεν δίνουν λογαριασμό σε κανέναν συμπατριώτή τους για τις αποφάσεις τους.
β. Δεν πτοούνται από διεθνείς καταδίκες και κυρώσεις, επειδή ακριβώς αυτές δεν αγγίζουν τους ίδιους προσωπικά, ούτε το στενό περιβάλλον των συνεργατών τους.
γ. Δεν χαρακτηρίζονται από ορθολογισμό, αλλά μάλλον από μεγαλομανία, ιδεοληψίες και συμπλέγματα, οπότε και τίποτε δεν μπορεί να αποκλεισθεί, όσον αφορά τις πιθανές αποφάσεις τους.
δ. Το μόνο το οποίο θα μπορούσε ίσως να τους ανησυχήσει, είναι μια γενικευμένη αναταραχή ή επανάσταση στο εσωτερικό της χώρας τους, η οποία θα απειλούσε άμεσα την πολιτική αλλά και την φυσική τους ύπαρξη. Μια οριακή κατάσταση.
Από την άλλη πλευρά οι ΗΠΑ δεν έχουν κανένα λόγο στην παρούσα συγκυρία να επιθυμούν έναν πόλεμο που θα κλονίσει τη συμμαχία του ΝΑΤΟ. Γνωρίζουν όμως πλέον τι εστί Ερντογάν και πώς πολιτεύεται.
Για αυτό και θεωρώ σχεδόν βέβαιο ότι παρέχουν κάθε δυνατή πληροφοριακή υποστήριξη στην Ελλάδα, όχι επειδή μας αγαπούν, αλλά διότι γνωρίζουν πώς ο πλέον σίγουρος τρόπος να μην γίνει μια γενικευμένη επίθεση από την Τουρκία κατά της χώρας μας, είναι να ξέρουν οι Τούρκοι, ότι θα μας βρουν έτοιμους. Γιατί η Τουρκία έχει διαχρονικά αποδείξει, ότι δεν επιτίθεται σε αντιπάλους με δυνατότητα σοβαρής αντίδρασης.
Ο Ερντογάν δεν μπορεί να ρισκάρει μια πολεμική σύγκρουση σε βάθος χρόνου, όμοια με αυτή που λαμβάνει χώρα στην Ουκρανία, διότι αν η κατάσταση χρονίσει, οι διεθνείς κυρώσεις, αργά ή γρήγορα, θα δημιουργήσουν στην ήδη σχεδόν χρεοκοπημένη χώρα του τις συνθήκες εκείνες της γενικευμένης αντίδρασης του λαού του κι ειδικότερα του κουρδικού στοιχείου.
Θεωρώ εξαιρετικά απίθανο να δοκιμάσει επιθετική ενέργεια στο μέτωπο του Έβρου ποταμού, διότι λόγω της εγγύτητας των αμερικανικών δυνάμεων στην Αλεξανδρούπολη, ειδικά μετά από τη ρητορική του κατά των ΗΠΑ, αυτό θα δημιουργήσει στην αμερικανική κοινή γνώμη, αντιτουρκικά, αντιισλαμικά αντανακλαστικά, που καθόλου δεν θα τον εξυπηρετήσουν, ακόμα κι αν οι ΗΠΑ, δεν εμπλακούν στρατιωτικά.
Εξίσου απίθανη είναι μια ευρείας κλίμακας απόβαση σε ελληνικά νησιά. Αυτό προϋποθέτει μεγάλου μεγέθους κινήσεις και συγκεντρώσεις στρατευμάτων, αποβατικών μέσων, αεροπορικών μέσων, κλπ τα οποία είναι αδύνατον να κρυφτούν και κατά συνέπεια, λόγω της προαναφερθείσης υποστήριξης πληροφοριών της Ελλάδος από τις ΗΠΑ, ένα τέτοιο εγχείρημα είναι αμφιβόλου αποτελέσματος, αν οι ελληνικές αεροναυτικές δυνάμεις, βρίσκονται σε ετοιμότητα κι έχουν την υποστήριξη ΔΜ από τους συμμάχους τους.
Άρα τι μένει στον Ερντογάν να κάνει ως κάποιου είδους θεαματική ενέργεια η οποία, υποτίθεται, θα στείλει μήνυμα στην Ελλάδα και στη Δύση, ότι η Τουρκία σοβαρολογεί και υποστηρίζει τις θέσεις της;
Μια αιφνιδιαστική ενέργεια τύπου Ιμίων σε μεγαλύτερη κλίμακα, σε κάποιο μεγαλύτερο ίσως νησί και μάλιστα κατοικημένο, όπως πχ οι Οινούσες.
Μια μερική κατάληψη της νήσου, χωρίς κατανάγκη τη χρήση πυρών.
Αυτό θα μας εξαναγκάσει είτε να είμαστε εμείς που θα ρίξουμε την πρώτη σφαίρα και θα θεωρηθούμε, κατά τη γνώμη του και τη δική του αντίληψη περί διεθνούς δικαίου, ως αυτοί που προκάλεσαν την σύγκρουση, είτε θα μας εξαναγκάσει σε κάποιου είδους διαπραγματεύσεις τύπου 1996…
Το θέμα δεν είναι να μην πατήσουν οι Τούρκοι ελληνικό έδαφος. Αυτό μπορούν να το κάνουν, ανά πάσα ώρα και στιγμή, όπως μπορούμε κι εμείς να το κάνουμε στην Τουρκία.
Το θέμα, είναι τι θα κάνουμε εμείς, από εκεί και πέρα. Θα αντιδράσουμε ή όχι;
Ο Κ. Μητσοτάκης, πολύ φοβάμαι, ότι κάποια στιγμή, θα πρέπει να επιλέξει, αν οι μελλοντικές γενιές των Ελλήνων, θα τον θυμούνται, ως έναν ακόμη Σημίτη ή ως τον πρωθυπουργό που επέλεξε να αντιδράσει, όποιο κι αν ήταν το αποτέλεσμα.
Η δική μου γνώμη, είναι ότι χωρίς εξωτερική στρατιωτική βοήθεια, δεν μπορούμε να αποκρούσουμε τουρκική επίθεση ευρείας κλίμακας σε βάθος χρόνου. Πάντα, όταν είχαμε στρατιωτικές επιτυχίες κατά της Τουρκίας, αυτό έγινε στα πλαίσια συμμαχιών.
Αλλά είμαστε εξαιρετικά ικανοί, τόσο σε μέσα όσο και σε προσωπικό, να αντιδράσουμε πολύ αποτελεσματικά και με σοβαρό κόστος απωλειών για την Τουρκία σε μια αιφνιδιαστική ενέργεια τύπου Ιμίων.
Η δε αντίδρασή μας, αν είναι ακαριαία και αποφασιστική, μπορεί και να δημιουργήσει τις συνθήκες για μια ευρύτερη συμμαχία κατά του Ερντογάν.
Σε κάθε περίπτωση, υπολογίζει ο κάθε αντίπαλος, αυτόν που θα του προξενήσει ζημιά, ακόμα κι αν στο τέλος τον νικήσει. Αυτόν που δεν αντιστέκεται, δεν τον υπολογίζει κανείς.
Όπως μας συμβαίνει, μέχρι τώρα…
Όπως και να έχει, θεωρώ, ότι μεγάλη σύγκρουση ΔΕΝ θα γίνει, αλλά το αν το μέλλον μας, θα είναι ευοίωνο ή δυσοίωνο, θα εξαρτηθεί αποκλειστικά από τη δική μας αντίδραση, αν επιτέλους αντιδράσουμε.
Φυσικά … ουδείς δύναται να είναι βέβαιος για τις παρορμητικές αντιδράσεις ένος ημιπαράφρονα που θεωρεί ότι κινδυνεύει η εξουσία του, πόσο δε μάλλον η ζωή και η υστεροφημία του.
Περισσότερα άρθρα από τον Γιάννη Παρασκευά:
