Ο Πόλεμος στην Κορέα αποτέλεσε την πρώτη μεγάλης κλίμακας σύγκρουση των δύο αναφυόμενων από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο Κόσμων, της Ανατολής και της Δύσης.
Το καλοκαίρι του 1950 οι ΗΠΑ αντιμετώπιζαν μια νέα απειλή. Το κομμουνιστικό μπλοκ είχε ενισχυθεί δραματικά το 1949 μετά τη νίκη του Μάο στην Κίνα.
Βέβαια οι ΗΠΑ διέθεταν το ισχυρότερο ναυτικό στον κόσμο και κυρίως την ατομική βόμβα. Ωστόσο μετά τις θυσίες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η κοινή γνώμη ήθελε επιστροφή στην κανονικότητα.
Για να γίνει αυτό οι στρατιωτικές δαπάνες έπρεπε να μειωθούν όπως και έγινε κυρίως εις βάρος του Στρατού.
Ξαφνικά όμως 75.000 Βορειοκορεάτες στρατιώτες εισέβαλαν στη Νότια Κορέα παραβιάζοντας τη γραμμή διαχωρισμού στον 38ο Παράλληλο, στις 25 Ιουνίου 1950. Πολλοί από τους στρατιώτες αυτούς είχαν πολεμήσει στο πλευρό των κομμουνιστών του Μάο και ήταν εμπειροπόλεμοι.
Υποστηρίζονταν δε από πολλά άρματα και πυροβόλα πους τους είχαν παραχωρήσει οι Σοβιετικοί, αλλά και από ισχυρή αεροπορία που για ένα διάστημα τους προσέδωσε αεροπορική υπεροχή πάνω από την Κορεατική Χερσόνησο.
Τα αμερικανικά στρατεύματα κατοχής που βρίσκονταν στην Ιαπωνία ήταν τα πρώτα που έφτασαν. Τα πρώτα που αφίχθησαν ανήκαν στη λεγόμενη «Τακτική Δύναμη Σμιθ» από το όνομα του ομώνυμου αντισυνταγματάρχη επικεφαλής της.
Η Δύναμη Σμιθ διοικείτο από τον αντισυνταγματάρχη Τσαρλς Σμιθ και αποτελείτο τμήματα του 21ου Συντάγματος Πεζικού της 24ης Μεραρχίας.
Παρέτασσε μόλις λίγο περισσότερους από 400 άνδρες, ενισχυμένους με ένα απόσπασμα πυροβολικού. Δεν διέθετε άρματα μάχης, ούτε αντιαρματικά και αντιαεροπορικά πυροβόλα και διέθετε ελάχιστο εξοπλισμό επικοινωνιών.
Η δύναμη αυτή στάλθηκε στο Οσάν. Εκεί, στις 5 Ιουλίου 1950, δέχτηκε την επίθεση των αρμάτων Τ-34/85 της 105ης Βορειοκορετικής Τεθωρακισμένης Μεραρχίας. Ήταν η πρώτη μάχη των Αμερικανών στην Κορέα.
Το αποτέλεσμα φαινόταν εξαρχής προδιαγεγραμμένο. Τα λίγα οβιδοβόλα και τα Bazooka που διέθεταν οι Αμερικανοί δεν μπορούσαν να δαμάσουν το κύμα των εχθρικών τεθωρακισμένων, την ώρα μάλιστα που το βορειοκορεατικό πεζικό επιχειρούσε την περικύκλωσή τους.
Η Δύναμη Σμιθ πολέμησε όσο καλύτερα μπορούσε αλλά για να μην κυκλωθεί υποχρεώθηκε να υποχωρήσει.
Πολλοί σκοτώθηκαν και τραυματίσθηκαν ενώ άλλοι, πιο άτυχοι, αιχμαλωτίστηκαν.
Οι Βορειοκορεάτες έχασαν 130 άνδρες και τέσσερα άρματα. Δύο μήνες αργότερα ο στρατηγός Μακάρθρουρ αποβιβάστηκε στην Ιντσόν με ισχυρές δυνάμεις. Η Δύναμη Σμιθ είχε προσφέρει ότι καλύτερο είχε.
Οι ανεκπαίδευτοι άνδρες της όμως δεν είχαν και λόγω του μικρού αριθμού τους, καμία ελπίδα απέναντι στα ανθρώπινα και σιδηρά κύματα του εχθρού.
Οι Αμερικανοί πάντως έλαβαν το μάθημά τους και άρχισαν να ασχολούνται και πάλι σοβαρά με την εκπαίδευση του πεζικού τους την οποία, λόγω οικονομικών περικοπών, είχε επίσης περικόψει σε μόλις οκτώ εβδομάδες.
