Του Χαράλαμπου Τζιγκουνάκη, Αντιστράτηγου ε.α.
Ο Πούτιν σαφώς προτίθεται να επιχειρήσει την ανασύσταση της σοβιετικής αυτοκρατορίας και της περιοχής επιρροής της , γεγονός που ο ίδιος έχει εξομολογηθεί σε συνομιλητές του.
Για αυτόν τον λόγο, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα ήθελε να περιορίσει την κατοχή του στο ανατολικό τμήμα της Ουκρανίας. Μάλλον θα αποφασίσει ανάλογα με τις περιστάσεις και τις ευκαιρίες. Θα πάρει ό,τι μπορεί και μετά θα δει. Ενθαρρυμένος από αυτό που αντιλαμβάνεται ως αδυναμία της Ευρώπης, αλλά και από τις Ηνωμένες Πολιτείες, εκδιωχθέντες από το Ιράκ και το Αφγανιστάν, ο Πούτιν υποστήριξε τις αποσχίσεις του Ναγκόρνο-Καραμπάχ σε βάρος της Αρμενίας και προς όφελος του Αζερμπαϊτζάν, όπως ακριβώς είχε κάνει εναντίον της Γεωργίας αναγνωρίζοντας τους αποσχιστές της Νότιας Οσετίας.
Οι στόχοι του Βλαντιμίρ Πούτιν ξεπερνούν κατά πολύ την απλή κατάκτηση εδάφους. Στην Ουκρανία ίσως δεν γνωρίζει ούτε ο ίδιος απαραίτητα τον τελικό του στόχο.
Βλέπουμε τα στρατεύματα του να προελαύνουν, αλλά αντιλαμβανόμαστε επίσης μια μορφή δισταγμού να καταλάβει το Κίεβο με τη βία.
Πιθανώς να φανταζόταν ότι ο Volodymyr Zelenskyy θα είχε φύγει αμέσως μόλις άρχιζε η επίθεση. Θέλει πρώτα, με τη βία, να εξουδετερώσει την Ουκρανία στρατιωτικά και πολιτικά και μετά να τη μετατρέψει σε καθεστώς μαριονέτας, όπως αυτό που συμβαίνει στη Λευκορωσία.
Ο πρώτος τους στόχος που είχαν τεθεί για τις δυνάμεις εισβολής: να ρίξουν τον Volodymyr Zelenskyy ή να τον πάρουν όμηρο, ή να τον δολοφονήσουν ή να τον μεταφέρουν στη Μόσχα Μη επιτυγχάνοντας τον αρχικό τους στόχο ο Πούτιν θα προσαρμοστεί στις περιστάσεις.
Όμως αυτό που δεν λειτουργεί αυτή τη στιγμή είναι οι επιχειρήσεις στο Χάρκοβο και το Κίεβο.
Γιατί αν δεν τις καταστρέψεις, όπως έκαναν οι Ρώσοι στο Γκρόζνι της Τσετσενίας, είναι πόλεις απόρθητες, με πολύ φαρδιές και αραιοκατοικημένες λεωφόρους. Επιπλέον , η αντίσταση του πληθυσμού είναι απροσδόκητη για το Κρεμλίνο.
Δεν μπορώ να γνωρίζω αν το πατριωτικό συναίσθημα των Ουκρανών είχε αρκούντως αναλυθεί και πως σκέφτηκαν να το αντιμετωπίσουν
Στην πρακτική από τις κινήσεις επι του εδάφους των ρωσικών στρατευμάτων μάλλον γέρνουν προς τη θέση ενός σεναρίου κοινής χρήσης της Ουκρανίας εκατέρωθεν του Δνείπερου.
Ο Πούτιν θέλει το Κίεβο σαφώς , αλλά το δυτικό τμήμα της χώρας, δεν τον ενδιαφέρει, αφού είναι μια ανεξέλεγκτη από τα ρωσικά στρατεύματα περιοχή και επιπλέον έχει δεχθεί ελάχιστη επίθεση. Αυτό είναι και το λίκνο του ουκρανικού εθνικισμού.
Το εγγύς μέλλον θα δείξει τι είναι…
Περισσότερα άρθρα από την Χαράλαμπο Τζιγκουνάκη:
ΑΠΟΨΕΙΣ – ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΤΖΙΓΚΟΥΝΑΚΗΣ
