Ρόμελ, Μεραρχία Φάντασμα, οι ενέργειες της Μεραρχίας 14 έως 15 Μαΐου.

Η Μεραρχία Φάντασμα έχει περάσει τον ποταμό Μεύση αλλά οι μάχες μέσα στις δασώδεις Αρδέννες είναι σκληρές. Η εξέλιξη των επιχειρήσεων από 14 – 15 Μαΐου 1940
 
 
Όπως είδαμε σε προηγούμενη ανάρτηση η 7^η Τεθωρακισμένη Μεραρχία (ΤΘΜ) έφτασε στον ποταμό Μεύση το απόγευμα της 12^ης Μαΐου και επιχείρησε να τον διαβεί βίαια από τα χαράματα της 13^ης Μαΐου. Ο Μεύσης αποτελούσε την κύρια γραμμή άμυνας της 9^ης Γαλλικής Στρατιάς. Οι Γάλλοι είχαν κάνει την εκτίμηση ότι οι Γερμανοί δεν θα ήταν σε θέση να επιχειρήσουν διάβαση του Μεύση πριν τις 16 Μαΐου με αποτέλεσμα μονάδες που είχαν αποστολή να αμυνθούν στην ποτάμια γραμμή να βρίσκονται ακόμη σε κίνηση όταν η 7^η ΤΘΜ πέρασε το ποτάμι. Οι άνδρες της 7^ης ΤΘΜ κυριάρχησαν στις μάχες που διεξήχθησαν την 13^η Μαΐου κι έτσι μέχρι το βράδυ ήταν κύριοι της δυτικής όχθης.

Η 14^η Μαΐου

Το βράδυ της 13^ης Μαΐου οι δύο Τεθωρακισμένες Μεραρχίες του XV Σώματος Στρατού (ΣΣ), η 5^η και η 7^η, είχαν δημιουργήσει προγεφυρώματα στη δυτική πλευρά του Μεύση αλλά η γαλλική τοποθεσία δεν είχε διασπαστεί.
Στον τομέα της γερμανικής επίθεσης αμύνονταν η γαλλική 18^η Μεραρχία Πεζικού (ΜΠ) του ΧΙ ΣΣ. Νότια της ήταν εγκατεστημένη η 22^η ΜΠ, επίσης του ΧΙ ΣΣ, και βόρεια της η 5^η Μ/Κ ΜΠ του ΙΙ ΣΣ. Επιπλέον, δυτικά από τον Μεύση ήταν και τα υπολείμματα των δύο γαλλικών μεραρχιών ιππικού που είχαν ενεργήσει ως καλυπτική δύναμη μπροστά από το ποτάμι.

Η 18^η ΜΠ δέχθηκε το βάρος της γερμανικής επίθεσης και λύγισε, η δε αντεπίθεση που εκτόξευσε το ΧΙ ΣΣ το απόγευμα της 13^ης ήταν ανοργάνωτη και διστακτική και απέτυχε.
Οι Γερμανοί για να διασπάσουν τη γαλλική τοποθεσία έπρεπε να διανοίξουν τον δασωμένο διάδρομο από τη δυτική όχθη του Μεύση μέχρι το Philippeville. Μετά ανοίγονταν οι πεδιάδες της βόρειας Γαλλίας και οι δύο γερμανικές Τεθωρακισμένες Μεραρχίες θα αποκτούσαν ξανά την ελευθερία ενεργείας τους.
Τον δασωμένο αυτό διάδρομο επιτηρούσε το ύψωμα πάνω στο οποίο βρίσκονταν το χωριό Onhaye, περίπου 5 χλμ. δυτικά από τον Μεύση. Η κατάληψη του Onhaye θα επέτρεπε στους Γερμανούς να ξεκολλήσουν από τη δυτική όχθη και να συνεχίσουν δυτικά. Γι΄ αυτό το Onhaye ήταν το ζωτικό έδαφος του ΧΙ ΣΣ. Για την άμυνα του Onhaye η 9^η Γαλλική Στρατιά διέθεσε την 4^η Βορειο-Αφρικανική Μεραρχία Πεζικού (ΒΑΜΠ) από τις εφεδρείες της.

Τις πρώτες ώρες μετά τα μεσάνυχτα (13/14 Μαΐου) και ενώ ακόμη το κύριο σώμα της διαπεραιώνονταν στην άλλη πλευρά του Μεύση η 7^η ΤΘΜ συνέχισε την επίθεση της με το 7^ο Μηχανοκίνητο Σύνταγμα Πεζικού (Μ/Κ ΣΠ) με σκοπό να καταλάβει το Onhaye.
Λίγο πριν τα χαράματα της 14^ης Μαΐου ο Ρόμελ ενημερώθηκε ότι το 7^ο Μ/Κ ΣΠ εξέπεμψε ότι είχε περικυκλωθεί. Ο διοικητής της Μεραρχίας συγκέντρωσε όσα άρματα και αναγνωριστικά οχήματα είχαν περάσει τον Μεύση, τέθηκε ο ίδιος επικεφαλής, και έσπευσε να διασώσει το Σύνταγμα του.
Φτάνοντας στο Onhaye ο Ρόμελ ανακάλυψε ότι το Σύνταγμα είχε εκπέμψει ότι είχε καταφθάσει και όχι ότι ήταν κυκλωμένο. Σε κάθε περίπτωση τα άρματα ήταν χρήσιμα γιατί οι Βορειαφρικανοί της 4^ης Μεραρχίας αμύνονταν με πείσμα. Μάλιστα το άρμα που επέβαινε ο Ρόμελ χτυπήθηκε και ο ίδιος τραυματίστηκε ελαφρά.
Η 4^η ΒΑΜΠ κρατούσε καλά όμως η γαλλική δύναμη που ήταν στα αριστερά της κατέρρευσε με αποτέλεσμα η 4^η ΒΑΜΠ να υποχωρήσει. Έτσι, αργά την 14^η Μαΐου, το κρίσιμο ύψωμα του Onhaye πέρασε στα χέρια των Γερμανών ενώ τα γερμανικά άρματα συνέχισαν δυτικότερα. Όμως και η 14^η Μαΐου ήταν μία μέρα σκληρών μαχών και το κόστος για την 7^η ΤΘΜ ήταν 51 νεκροί και 158 τραυματίες.
Το ίδιο βράδυ η 9^η Γαλλική Στρατιά έδωσε τη διαταγή στα ΧΙ και ΙΙ ΣΣ να αναδιαταχθούν κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής: Fosse – Mettet – Oret – Florennes – Chaumont – Vodecée – Merlemont.

Με τον Ρόμελ να βρίσκεται συνέχεια μπροστά και με τις γερμανικές μεραρχίες να μην διαθέτουν υποδιοικητή και επιτελάρχη οι κρίσιμες λειτουργίες του στρατηγείου της 7^ης ΤΘΜ επιτελούνταν ουσιαστικά από δύο άτομα: τον Διευθυντή Επιχειρήσεων (Αξιωματικό Ia) Ταγματάρχη (i.G.) Otto Heidkämper, ο οποίος ήταν και de facto αρχηγός του επιτελείου, και τον Διευθυντή Διοικητικής Μερίμνης (Αξιωματικό Ib) Λοχαγό (i.G.) φον Μετζ. Οι Γερμανοί επάνδρωναν το επιτελείο των σχηματισμών τους με λίγους και σχετικά χαμηλόβαθμους αλλά προσεκτικά επιλεγμένους αξιωματικούς ώστε να εξασφαλίζουν ότι δεν θα υπάρχει πολλή συζήτηση και τριβή, ότι οι αποφάσεις θα παίρνονται γρήγορα και ότι η αντίδραση στις μεταβαλλόμενες συνθήκες θα είναι άμεση.
O Heidkämper είχε την ευκαιρία να μιλήσει με τον Ρόμελ νωρίς το πρωί και αργά το απόγευμα ενώ κατά την εξέλιξη της ημέρας η επικοινωνία γίνονταν με σύντομα σήματα όπως το παρακάτω:

14/5

08:10

Στρατηγός

προς

Στρατηγείο

Ο Ρόμελ σε βοήθεια του Μπίσμαρκ (διοικητής 7^ου Μ/Κ ΣΠ) με άρματα.

Η 15^η Μαΐου

Με τα ΧΙ και ΙΙ ΣΣ να έχουν χάσει τη δυτική όχθη του Μεύση και να προσπαθούν να επανδρώσουν τη νέα γραμμή αναχαίτισης το παιχνίδι πλέον για τους Γάλλους είχε περάσει στα χέρια της 9^ης Στρατιάς.
Το «βαρύ» χαρτί που διέθετε η γαλλική Στρατιά ήταν η 1^η DCR. Τον Μάιο του 1940 ο γαλλικός στρατός διέθετε τέσσερις DCR (Division Cuirassée) που ήταν αντίστοιχες με τεθωρακισμένες μεραρχίες. Οι DCR ήταν εξοπλισμένες με το ισχυρότερο άρμα του γαλλικού στρατού το 32 τόνων Char B-1 bis.

Η 1^η DCR, διοικητής: Στρατηγός Μαρί – Ζερμαίν Μπρουνώ, είχε 160 – 180 άρματα στη δύναμη της. Από αυτά περίπου 70 ήταν Char B-1 bis, με την 28^η και την 37^η Επιλαρχίες, και περίπου 90 ήταν Hotchkiss Η39 με την 25^η και την 26^η Επιλαρχίες. Στις 12 Μαΐου ήταν στο Σαρλερουά. Όμως την κρίσιμη ημέρα, στις 13 Μαΐου, παρέμεινε άπραγη στις θέσεις της επειδή ο διοικητής της 1^ης Ομάδας Στρατιών, Στρατηγός Μπιγιότ, την είχε δεσμεύσει γιατί ανησυχούσε για την εξέλιξη της μάχης στον Διάδρομο του Ζεμπλού. Αυτό είναι ένα δείγμα του πόσο αποτελεσματικά οι Γερμανοί είχαν τραβήξει την προσοχή των Γάλλων στη δευτερεύουσα προσπάθεια τους ενώ η κύρια προσπάθεια τους εξελίσσονταν στον Μεύση.
Τη νύχτα 13/14 Μαΐου η γαλλική διοίκηση άρχισε να συνειδητοποιεί ότι κάτι σοβαρό συνέβαινε στον Μεύση και διέταξε την 1^η DCR να μετακινηθεί στο Florennes. Η κίνηση της 1^ης DCR άρχισε το πρωί της 14^ης όμως οι δρόμοι ήταν γεμάτοι με πρόσφυγες κι έτσι η 1^η DCR μέχρι το βράδυ ακόμη συγκέντρωνε τις Επιλαρχίες της. Επιπλέον διαπιστώθηκε ότι τα άρματα κατά τη διάρκεια της ημέρας είχαν εξαντλήσει τα καύσιμα τους και τα βυτιοφόρα δεν ήταν άμεσα διαθέσιμα.
Το πρωί της 15^ης Μαΐου οι Επιλαρχίες της 1^ης DCR ήταν διατεταγμένες ως εξής: η 28^η Επιλαρχία στο Flavion, η 25^η στο Corenne, η 26^η στο Ermeton-sur-Biert όπου και η 37^η. Ο χρόνος κυλούσε αμείλικτα για τους Γάλλους όμως οι Επιλαρχίες περίμεναν τα βυτία με τα καύσιμα οπότε η πιθανότητα να ενεργήσει επιθετικά η 1^η DCR την 15^η ήταν μάλλον μακρινή.
Στην άλλη πλευρά του λόφου η 7^η ΤΘΜ τη νύχτα 14/15 Μαΐου είχε, για πρώτη φορά στην εκστρατεία, τη δυνατότητα για ανάπαυση και ανασυγκρότηση. Το πρωί στις 10:00, 15 Μαΐου, η Μεραρχία ξεκίνησε την κίνηση της προς την κατεύθυνση του Philippeville. Η Μεραρχία διατάχθηκε με το Σύνταγμα Αρμάτων μπροστά και την Επιλαρχία Αναγνωρίσεως και το 7^ο Μ/Κ ΣΠ πίσω. Ο Ρόμελ κινήθηκε με το Σύνταγμα Αρμάτων.
Λίγο μετά τα γερμανικά άρματα βρέθηκαν απέναντι στα άρματα της 1^ης DCR. Αφού αντάλλαξαν σύντομα πυρά τα άρματα του Ρόμελ απέφυγαν την εμπλοκή με τα ισχυρότερα γαλλικά και συνέχισαν δυτικά μέσα στο δάσος που οδηγούσε στο Philippeville ενώ το γερμανικό πεζικό ενέπλεξε τα γαλλικά άρματα με τα βαρέα του όπλα και με άμεσες βολές πυροβολικού. Για κακή τύχη των Γάλλων στη συνέχεια κατέφθασε και η 5^η ΤΘΜ από τα βόρεια. Όταν στις 17:30 η 1^η DCR διατάχθηκε να συμπτυχθεί μόνο εφτά Β-1 bis και είκοσι Hotchkiss μπόρεσαν να κουνηθούν από την έλλειψη καυσίμου. Στο τέλος της ημέρας η 1^η DCR είχε μόνο είκοσι επιχειρησιακά άρματα από τα 160-180 τα οποία είχε το πρωί.

Το απόγευμα το 25^ο Σύνταγμα Αρμάτων ήταν 11 χλμ. δυτικά του Philippeville στους λόφους του Cerfontaine όπου και διανυκτέρευσε. Έτσι η νέα γραμμή αναχαίτισης της 9^ης Στρατιάς είχε διαπεραστεί πριν καν προλάβει να επανδρωθεί.

Την ίδια ημέρα ο Στρατηγός Μπιγιότ ζήτησε από τον διοικητή του Βορειοανατολικού Μετώπου Στρατηγό Ζωρζ την απομάκρυνση του Κοράπ από τη διοίκηση της 9^ης Στρατιάς και την αντικατάσταση του από τον Στρατηγό Ανρύ Ζιρώ. Η πρόταση έγινε δεκτή και ο Κοράπ έφυγε το πρωί της επομένης, συντετριμμένος όπως δήλωσε ο ίδιος.
Τη 15^η Μαΐου η 7^η ΤΘΜ υπέστη 15 νεκρούς και 56 τραυματίες ενώ συνέλαβε 450 αιχμαλώτους και κατέστρεψε ή αιχμαλώτισε 75 γαλλικά άρματα. Μπροστά από τη Μεραρχία βρίσκονταν η επέκταση της Γραμμής Μαζινό στα Γαλλο-βελγικά σύνορα. Αν πέρναγε αυτές τις οχυρώσεις η 7^η Τεθωρακισμένη θα έμπαινε στη Γαλλία.
Κάνοντας μία αποτίμηση των μέχρι τότε ενεργειών της 7^ης ΤΘΜ μπορούμε να πούμε ότι αν και η 4^η Γερμανική Στρατιά είχε τον δευτερεύοντα ρόλο να καλύπτει το βόρειο πλευρό της Τεθωρακισμένης Ομάδας «Κλάιστ», που ήταν η κύρια γερμανική προσπάθεια, εντούτοις η ταχεία διέλευση του Μεύση από την 7^η ΤΘΜ και η προώθηση της δυτικά οδήγησαν την 9^η Γαλλική Στρατιά να συμπτυχθεί και έτσι να δημιουργηθεί ένα χάσμα μεταξύ αυτής και της 2^ης Γαλλικής Στρατιάς που αντιμετώπιζε την Τεθωρακισμένη Ομάδα. Το χάσμα αυτό διευκόλυνε την κατάρρευση της 2^ης Στρατιάς κι έτσι οι ενέργειες της 7^ης ΤΘΜ είχαν επίδραση στον συνολικό σκοπό της γερμανικής επιχείρησης.
Η συνέχεια στην επόμενη ανάρτηση.