Ρωσία – Δύση: Έχουν τα μέσα να συνεχιστεί η σύγκρουση στην Ουκρανία;

ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΟΙ ΧΑΜΕΝΟΙ

Άρθρο του Του Gerard Araud στο APF – Μετάφραση – απόδοση του  Χαράλαμπου Τζιγκουνάκη, Αντιστράτηγου ε.α.

Η απάντηση δεν είναι μόνο στα στρατιωτικά μέσα. Ο Ρώσος ηγέτης το γνωρίζει καλά αυτό.! Ο Πoύτιν  παραμένει ο «κύριος παίχτης» στον πόλεμο στην Ουκρανία. !

Πράγματι, οι Δυτικοί, από τη μια πλευρά, έδεσαν τα χέρια τους αποφασίζοντας και σωστά και ανακοινώνοντας το ότι δεν θα επέμβουν άμεσα στη σύγκρουση και οι Ουκρανία , από την άλλη, δεν μπορούν να ελπίζουν σε κάτι καλύτερο από το να σταματήσουν τις επιθέσεις του εχθρού και ενδεχομένως να  τους οδηγήσει πίσω σε ορισμένα σημεία.

Στο Donbass, ο ρωσικός στρατός μας υπενθυμίζει ότι, στο πεδίο της μάχης, το θάρρος δεν είναι το παν. Είναι ο αριθμός και ο εξοπλισμός που τις περισσότερες φορές κερδίζουν την μάχη.. Έμαθε από τις πρώτες αποτυχίες της και χρησιμοποιεί τη συντριπτική υπεροχή της στο πυροβολικό για να προχωρήσει βήμα προς βήμα. Απέναντι, οι Ουκρανοί κάνουν ό,τι μπορούν, αλλά ο εξοπλισμός που τους στέλνει η Δύση δεν είναι επαρκής.

Ωστόσο, παραμένει ΑΠΙΘΑΝΟ η Ρωσία να κερδίσει μια αποφασιστική νίκη. Χρησιμοποιεί μόνο ανεπαρκές ανθρώπινο δυναμικό για να εκμεταλλευτεί μια πιθανή ευκαιρία. Πρέπει λοιπόν να περιμένουμε, τις εβδομάδες και πιθανώς τους επόμενους μήνες, έναν πόλεμο φθοράς που θα επιτρέψει ίσως στη Ρωσία να ολοκληρώσει την κατάκτηση του Ντονμπάς, αλλά όχι να αναγκάσει την Ουκρανία σε διαπραγματεύσεις. Σε αυτό το πλαίσιο, ποια μπορεί να δοθεί στη στρατηγική του Πούτιν οι περιορισμοί που τον επιβαρύνουν και τα μέσα που έχει στη διάθεσή του;

Η Ρωσία δεν έχει τα μέσα να διεξαγάγει έναν μακροχρόνιο πόλεμο

Η Ρωσία έχει, χάρη στα οικονομικά της αποθέματα, συγκεκριμένο χρόνο για να επικρατήσει, αλλά δεν μπορεί να διατρέχει τον κίνδυνο ενός μακροχρόνιου πολέμου χωρίς ξεκάθαρο αποτέλεσμα. Πράγματι, αυτό θα αποδεχόταν την προοπτική της επ’ αόριστον διατήρησης των δυτικών κυρώσεων, οι οποίες, μακροπρόθεσμα, θα κατέστησαν καταστροφικές για τη ρωσική οικονομία. Θα σήμαινε επίσης ότι η Ευρώπη σταδιακά απελευθερώνεται από τις ανάγκες της σε ρωσικό αέριο. θα αύξανε, τελικά, την εξάρτηση της Ρωσίας από την Κίνα.

Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να κατανοηθούν οι πρόσφατες αποφάσεις για σταδιακή μείωση των προμηθειών φυσικού αερίου από τη Ρωσία στους Ευρωπαίους. Αυτή είναι μια φαινομενικά αντίθετη διαισθητική προσέγγιση, καθώς ισοδυναμεί με τη δολοφονία της χήνας που γεννά το χρυσό αυγό, εάν δεν αναλυθεί ως σκόπιμη απόπειρα να χτυπήσει τους εταίρους της Ουκρανίας. Δεδομένου ότι η τελευταία χώρα δεν μπορεί να ηττηθεί στο πεδίο της μάχης, είναι ζήτημα να της στερήσουμε την υποστήριξη των Ευρωπαίων, χωρίς την οποία δεν θα μπορούσε να συνεχίσει την αντίστασή της επ’ αόριστον.

Αλλά ο Πούτιν μπορεί ήδη να είναι βέβαιος ότι η Ευρώπη αντιμετωπίζει την προοπτική υψηλού πληθωρισμού τους επόμενους μήνες και πιθανή ύφεση στις αρχές του 2023. Η προσθήκη έλλειψης φυσικού αερίου δεν θα οδηγούσε μόνο σε επιτάχυνση της αύξησης των τιμών, αλλά και σε “δελτισμό” που θα επιβάρυνε τη βιομηχανική παραγωγή, ιδιαίτερα στη Γερμανία, για να μην αναφέρουμε ακόμη και τη δυσαρέσκεια των πληθυσμών. Η Ρωσία έχει τα απαραίτητα αποθέματα για να αντέξει την απώλεια κερδών που θα αντιπροσώπευε αυτή η στρατηγική.

Επιπλέον, η ουκρανική αντίσταση σήμερα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη χρηματοδότηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες κινδυνεύουν να στερέψουν τον χειμώνα. Στην πραγματικότητα, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, μπορεί εύλογα να κουραστούμε να κουβαλάμε το μεγαλύτερο μέρος του βάρους μιας σύγκρουσης που είναι πάνω απ’ όλα ευρωπαϊκή. Επομένως, είναι απίθανο το Κογκρέσο να ψηφίζει, κάθε έξι μήνες, για βοήθεια 40 δισεκατομμυρίων δολαρίων, ειδικά από τη στιγμή που οι Ρεπουμπλικάνοι αναμένεται να αναλάβουν το ένα ή και τα δύο σώματα στις εκλογές του Νοεμβρίου. Στη συνέχεια, όλα θα εξαρτηθούν από την κατάσταση στην Ουάσιγκτον, ιδιαίτερα στο εσωτερικό ενός Ρεπουμπλικανικού Κόμματος που χωρίζεται μεταξύ απομονωτών «τρομπιστών» και αντι-ρώσων συντηρητικών.

Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, οι Ευρωπαίοι θα μπορούσαν επομένως να λάβουν μια ουσιαστική «σημείωση» να συνεχίσουν να υποστηρίζουν την Ουκρανία, παρόλο που οι ίδιοι θα αντιμετωπίσουν μεγάλες οικονομικές και χρηματοοικονομικές δυσκολίες. Το στοίχημα του Πούτιν είναι αναμφίβολα ότι η κούραση της κοινής γνώμης θα μπορούσε στη συνέχεια να οδηγήσει τους Ευρωπαίους να ασκήσουν πίεση στο Κίεβο για να το ωθήσουν να αποδεχτεί μια ειρηνευτική συμφωνία που να ανταποκρίνεται πλήρως ή εν μέρει στις ρωσικές απαιτήσεις.

Με άλλα λόγια, το πεδίο μάχης προτεραιότητας του Πούτιν τους επόμενους μήνες δεν είναι ούτε το Ντονμπάς ούτε η Χερσώνα, αλλά η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη με την ελπίδα ότι θα ευνοήσει την επιστροφή στην οικονομική ομαλότητα, ακόμη και να θυσιάσει τα συμφέροντα της Ουκρανίας.

Θα κερδίσει ο Πούτιν το στοίχημά του; Προφανώς κανείς δεν μπορεί να πει, ιδίως επειδή κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τη σοβαρότητα της κρίσης που θα αντιμετωπίσουν οι ευρωπαϊκές οικονομίες και τον αντίκτυπό της στην κοινή γνώμη, η οποία μέχρι τώρα ήταν ενωμένη στην υποστήριξή της στον επιτιθέμενο.

Υπάρχει μεγάλος κίνδυνος αντίθεσης μεταξύ, αφενός, των χωρών της «πρώτης γραμμής», όπως η Πολωνία, οι χώρες της Βαλτικής, η Φινλανδία και η Σουηδία, και, αφετέρου, εκείνων που έχουν απομακρυνθεί περισσότερο από το θέατρο του πολέμου και πιο ευαίσθητη στην ανάγκη διατήρησης καλών σχέσεων με τη Ρωσία. Επιπλέον, αυτό το στοίχημα βασίζεται στην πεποίθηση ότι η Ουκρανία είναι μόνο ένα πιόνι της Δύσης, την οποία ωστόσο η ηρωική αντίσταση στην επιθετικότητα κερδήθηκε.

 


Περισσότερα άρθρα από την Χαράλαμπο Τζιγκουνάκη:

ΑΠΟΨΕΙΣ – ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΤΖΙΓΚΟΥΝΑΚΗΣ


 

© MIKHAIL KLIMENTYEV / SPUTNIK / AFP

Του Gerard Araud

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ