Γιατί οι Ρώσοι έχουν “κολλήσει” στην Ουκρανία

ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΧΑΡΤΗΣ

Γράφει ο Γιάννης Παρασκευάς, Συνταγματάρχης ε.α.

 

Το παρακολουθώ καθημερινά και εδώ και 50 ημέρες, η εικόνα που βλέπετε παρακάτω, σχεδόν δεν έχει αλλάξει καθόλου.

ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΧΑΡΤΗΣ ΣΗΜΕΡΑ

Σήμερα, από ό,τι η ίδια η ουκρανική διοίκηση ενημερώνει, έδωσε διαταγή να αποσυρθούν τα στρατεύματά της από το Σεβεροντονέτσκ.

Ούτε 3χλμ δυτικότερα υπάρχει μια άλλη μικρή πόλη. Το Λισιχάνσκ. Φτου, ξανά από την αρχή για τους Ρώσους. Να πρέπει να καταλαμβάνεις σπίτι-σπίτι, κτήριο-κτήριο, τετράγωνο-τετράγωνο, κάθε ουκρανική μικρή πόλη με σημαντικές απώλειες.

Μα γιατί απλώς δεν τις παρακάμπτει ο ρωσσικός στρατός; Γιατί, για όνομα του Θεού, δεν τις περικυκλώνει, δεν τις πολιορκεί, μέχρις ότου παραδοθούν από την πείνα, όπως έγινε στη Μαριούπολη;

Η απάντηση είναι πολύ απλή.

Γιατί ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ.

Δεν έχει ούτε τις δυνάμεις σε αριθμούς, ούτε την επιχειρησιακή ικανότητα να το κάνει. Και το κατάλαβε καλά στο Κίεβο και στο Χάρκοβο.

Προφανώς η Ρωσία, εκτός από το οικονομικό κομμάτι έχει κι ένα κοινωνικό πλέον πρόβλημα. Δεν μπορεί να επιστρατεύσει απεριόριστα, χωρίς λαϊκές αντιδράσεις. Φαίνεται, ότι, ευτυχώς, στην εποχή μας, αυτό δεν είναι εύκολο. Ένας στρατός, πολύ μέτριος (εκ του αποτελέσματος) χωρίς τη δυνατότητα σημαντικών αναπληρώσεων, έχει τελικά, περιορισμένες δυνατότητες.

Η Ρωσία έχασε!

Θα καταλάβει με τεράστιο φόρο αίματος το Ντονμπάς, θα πει ότι νίκησε, μετά από έναν αγώνα, ποιος ξέρει πόσων μηνών, ετών… και κάπου εκεί θα σταματήσουν όλα.

Κι οι δυτικοί, που κι αυτοί δεν έχουν φερθεί στην Ουκρανία με τον καλύτερο τρόπο, κατά βάθος, αυτό θέλουν.

Να εξευτελίσουν, ξεδοντιάσουν, καταπονήσουν τον ρωσικό στρατό σε μια τοπικού χαρακτήρα πολεμική αντιπαράθεση, για να γνωρίζει η Ρωσία, ότι δεν μπορεί να τα βάλει στρατιωτικά μαζί τους, αλλά ταυτοχρόνως να δώσουν στον Πούτιν τη δυνατότητα αξιοπρεπούς απεμπλοκής από το σύραξη και σταδιακά όλα να επανέλθουν στο προ του πολέμου status.

Μόνο που μια χώρα θα έχει θυσιάσει την εδαφική της ακεραιότητα.

Και πολλοί, μπορεί, να ισχυριστούν, ότι τα εδάφη που έχασε, δεν ήταν δικά της, αλλά ανήκαν στους ρωσόφωνους ή Ρώσους, αλλά θα πρέπει να μην ξεχνάμε, ότι αυτό ακριβώς θα πουν και για τη χώρα μας, όταν (ο μη γέννητο) κάποτε, σταματήσουμε τους Τούρκους στο Νέστο, ή στο Αν. Αιγαίο (μειον πχ τη Χίο ή τη Σάμο) διαλυμμένους κι εξευτελισμένους με 50.000 απώλειες, αλλά με την Ξάνθη, την Κομοτηνή και τον Έβρο, ως ανεξάρτητη … δημοκρατία!

Τα πράγματα για εμάς δεν είναι απλά. Πρέπει να προσέχουμε ποιον υποστηρίζουμε, μα κυρίως, να είμαστε έτοιμοι για όλα. Κι όταν λέμε όλα, εννοούμε, ακόμα και τα … άκρα.

 


Περισσότερα άρθρα από τον Γιάννη Παρασκευά:

ΑΠΟΨΕΙΣ – ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ


 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ