Γράφει ο Γιάννης Παρασκευάς, Συνταγματάρχης ε.α.
Μερικά πρώτα συμπεράσματα από τον ρωσσο-ουκρανικό πόλεμο, που ενδιαφέρουν, ιδιαίτερα, την Ελλάδα.
α. Μια χώρα, όχι ιδιαιτέρως ισχυρή στρατιωτικά, μπορεί να αντιμετωπίσει πολύ αποτελεσματικά μια άλλη κατά πολύ ισχυρότερη, αν έχει σημαντική και συνεχή υποστήριξη από άλλες συμμαχικές χώρες, σε υλικά, μέσα, καύσιμα και χρήματα, χωρίς απαραιτήτως να έρθουν συμμαχικά στρατεύματα να πολεμήσουν στο έδαφός της.
β. Είναι ΤΡΑΓΙΚΟ στρατηγικό λάθος, να υποτιμάς τον αντίπαλο. Είναι καλύτερο να περιμένεις να αντιμετωπίσεις λιοντάρια και να βρεις λαγούς, παρά το αντίθετο. Στην πρώτη περίπτωση θα έχεις μια ευχάριστη έκπληξη. Στη δεύτερη θα υποστείς έναν ψυχικό κλονισμό με άμεση επίδραση στο ηθικό σου.
γ. Παίζει τεράστιο ρόλο κι είναι υψίστης σημασίας, η προετοιμασία από τον καιρό της ειρήνης, του πληθυσμού για το ενδεχόμενο του πολέμου. Δεν αρκεί να διαθέτεις ένα εκπαιδευμένο στρατό. Πρέπει αυτός ο στρατός να έχει συνεχώς την υποστήριξη και αποδοχή του πληθυσμού σε όλα τα επίπεδα.
δ. Όσα μέσα κι υλικά κι αν έχεις, όσο εξελιγμένος τεχνολογικά κι αν είσαι, τελικά όλα καταλήγουν σε έναν μεμονωμένο μαχητή. Αν αυτός ο άνθρωπος, δεν θέλει, δεν γνωρίζει και δεν μπορεί να πολεμήσει, τίποτε απολύτως δεν μπορεί να γίνει.
Η ουσιαστική εκπαίδευση είναι το μοναδικό μέλημα ενός στρατού. Κι όταν λέμε, ουσιαστική, εννοούμε, ότι ο καθένας ξεχωριστά στρατιώτης, πρέπει να γνωρίζει ΤΕΛΕΙΑ την ειδικότητά του, αλλά και να μάχεται σαν στρατιώτης πεζικού.
Κανένας την ώρα της μάχης, δεν θα του ζητήσει να γνωρίζει το στρατιωτικό όρκο, το όνομα του υπουργού άμυνας, να έχει γυαλισμένα άρβυλα ή να εκτελεί τέλεια ασκήσεις ακριβείας.
Όλα αυτά είναι πολύ καλά, όταν αποτελούν το πολυτελές περιτύλιγμα ενός δώρου με μεγάλη αξία. Αλλιώς καταντούν άχρηστο πολυτελές περιτύλιγμα, ενός άχρηστου αντικειμένου.
Με έντονα δημογραφικά προβλήματα και 9-12 μήνες θητεία, ΔΕΝ έχουμε την πολυτέλεια να απασχολούμε τους στρατευσίμους με ανούσιες βλακείες για το θεαθήναι.
ε. Απαιτείται οργάνωση κι εκπαίδευση ΚΑΙ του γενικού πληθυσμού σε θέματα πολιτικής προστασίας για αντιμετώπιση καταστάσεων ενός πολέμου (βομβαρδισμοί, καταφύγια, Α΄Βοήθειες, άμεση ενημέρωση αρχών, συλλογή πληροφοριών, αντιμετώπιση καταστροφών και βοήθεια στο έργο των κρατικών φορέων).
Και πάνω από όλα, απαιτείται ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ.
Περισσότερα άρθρα από τον Γιάννη Παρασκευά:
