Του Λάμπρου Τζούμη, Αντιστράτηγου ε.α. *
Ήταν 9 Οκτωβρίου 1944, όταν πάνω σ΄ αυτό το χαρτί της φωτογραφίας σε μια χαρτοπετσέτα καθορίστηκε η τύχη της Ελλάδας, αν θα μετατραπεί ή όχι σε κομμουνιστική χώρα.
Την ημερομηνία αυτή συναντήθηκαν στη Μόσχα ο Στάλιν με τον Τσώρτσιλ και κατέληξαν στη συμφωνία των «ποσοστών» ή της «χαρτοπετσέτας», σχετικά με τη διαίρεση της νοτιοανατολικής Ευρώπης σε σφαίρες επιρροής. Λίγους μήνες αργότερα η συμφωνία επισφραγίστηκε στη Γιάλτα .
Ο Τσώρτσιλ στην αυτοβιογραφία του σχετικά με τη συνάντηση της Μόσχας, έγραψε : (Τόμος 6, σελ. 202-203) : «Ας τακτοποιήσουμε τις υποθέσεις μας στα Βαλκάνια… Έγραψα σε μια κόλλα χαρτί, Ρουμανία: Ρωσία 90% – άλλοι 10%, Ελλάς: Μεγάλη Βρετανία (Με τη συμφωνία των ΗΠΑ) 90%, άλλοι 10%, Γιουγκοσλαβία 50%…. Έσπρωξα το χαρτί μπρος στον Στάλιν. Επεκράτησε μια μικρή σιγή και κατόπιν πήρε ένα μπλε μολύβι, έκαμε στο χαρτί ένα χονδρό σήμα συμφωνίας, και κατόπιν το επέστρεψε. Το όλο θέμα τακτοποιήθηκε σε λιγότερο χρόνο από ό,τι χρειάζεται κανείς για να γράψει τα παραπάνω. Επεκράτησε κατόπιν μια μακριά σιγή. Το χαρτί με το μπλε σήμα έμενε στο κέντρο του τραπεζιού. Τελικώς είπα: Δεν θα βρουν λίγο κυνικό να φαινόμαστε ότι ρυθμίζουμε κατά τρόπο τόσο πρόχειρο αυτά τα προβλήματα, από τα οποία εξαρτάται η τύχη πολλών εκατομμυρίων ανθρώπων; Ας το κάψουμε αυτό το χαρτί. Όχι, κρατήστε το, είπε ο Στάλιν».
Το ερώτημα που προκύπτει είναι εφόσον είχε καθοριστεί η τύχη της Ελλάδας με τη συμφωνία αυτή για ποιο λόγο το ΚΚΕ στη συνέχεια επιχείρησε την κατάληψη της εξουσίας ;
Τις απαντήσεις τις δίνουν τα ίδια τα στελέχη του ΚΚΕ την περίοδο εκείνη:
Ο Δημήτρης Βλαντάς ηγετικό μέλος του ΚΚΕ και του ΔΣΕ, στο βιβλίο του «Εμφύλιος πόλεμος», σελ. 100, γράφει: «Μας επιβλήθηκε (ο ανταρτοπόλεμος) από την τότε ρωσική ηγεσία, γιατί αυτή δεν ήθελε να νικήσουμε αλλά να χρησιμοποιηθεί ένας σποραδικός ανταρτοπόλεμος στην Ελλάδα προς εξυπηρέτηση ιδιοτελών ρωσικών κρατικών συμφερόντων».
Ο Βασίλης Μπαρτζώτας βασικός συνεργάτης και υποστηρικτής του Νίκου Ζαχαριάδη, στο βιβλίο του «Ο Αγώνας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας», στη σελ. 126 γράφει ότι ο Γκεόργκι Δημητρώφ, από τα ηγετικά στελέχη του διεθνούς κομμουνιστικού κόμματος με παγκόσμια φήμη, για τον οποίο γράφτηκε το γνωστό αντάρτικο τραγούδι «Μαύρα κοράκια», στο 6ο συνέδριο του Βουλγαρικού Κ.Κ. δήλωσε : «Δεν ξέρετε σεις οι Έλληνες κομμουνιστές, ότι παλεύοντας με το όπλο στο χέρι την κυβέρνηση της Αθήνας και τον αγγλοαμερικάνικο ιμπεριαλισμό, τι πολύτιμες υπηρεσίες προσφέρετε αντικειμενικά στις γειτονικές σας Λαϊκές Δημοκρατίες, ποια είναι η διεθνής σημασία της πάλης σας».
Τέλος ο Κώστας Φιλίνης ιστορικό ηγετικό στέλεχος της αριστεράς, έγραψε: «Για το Δεκέμβρη και τον εμφύλιο ευθύνονται όλοι αδιακρίτως. Φταίει το ΚΚΕ και η ηγεσία του. Φταίει και το διεθνές κίνημα που έσπρωχνε προς τέτοια κατεύθυνση, όχι βέβαια για την κατάληψη της εξουσίας αλλά για να υπάρχει ο αντιπερισπασμός, για να είναι ελεύθερα τα χέρια για άλλη πολιτική στις ανατολικές χώρες».
Το αδελφικό αίμα που χυνόταν στην Ελλάδα, πρόσφερε πολύτιμες υπηρεσίες σύμφωνα με τα ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ, στις Λαϊκές Δημοκρατίες και κατ΄ επέκταση στους Σοβιετικούς. Σε τι ακριβώς τους εξυπηρετούσε; Τα γεγονότα του Δεκ. ΄44, υποχρέωναν τις Βρετανικές Μεραρχίες να εγκλωβιστούν και να απασχολούνται με το ελληνικό ζήτημα, ενώ επέτρεπαν στις Σοβιετικές δυνάμεις να προελαύνουν προς το Βερολίνο. Οι Σοβιετικοί προκειμένου να «δηλώσουν» στους Άγγλους ότι ο Δεκέμβρης έληξε και το μοίρασμα της Μόσχας ισχύει, υπέδειξαν στην ηγεσία του ΚΚΕ την υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας, η οποία δεν είναι τυχαίο ότι συνέπεσε με τη συμφωνία της Γιάλτας.
Η δίνη του «εμφυλίου» στην Ελλάδα έδωσε τη δυνατότητα στη Σοβιετική Ένωση να ενεργήσει απερίσπαστη στην εγκαθίδρυση της «δικτατορίας του προλεταριάτου», στις χώρες της Βαλκανικής και της Κεντρικής Ευρώπης. Παρείχε επίσης στη Μόσχα ένα σημαντικό προπαγανδιστικό όπλο για να καταγγείλει το βρετανικό και αμερικανικό ιμπεριαλισμό, ο οποίος προσπαθούσε να καθυποτάξει τα λαϊκά κινήματα και να της δώσει το άλλοθι που χρειαζόταν για να εγκαθιδρύσει τον «υπαρκτό σοσιαλισμό» στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, όπως ισχυριζόταν. Αφού οι Βρετανοί επεμβαίνουν σε μια χώρα για να επιβάλλουν το καθεστώς που επιθυμούν, αυτό έδινε το δικαίωμα στους Σοβιετικούς να κάνουν το ίδιο. Στην πραγματικότητα όμως αυτό που γινόταν ήταν η μετατροπή των χωρών αυτών σε δορυφόρους της Μόσχας και η επικράτηση της Σοβιετικής νομενκλατούρας.
Η τύχη της Ελλάδας είχε ήδη κριθεί από τις 9 Οκτ. 1944 με τη συμφωνία της χαρτοπετσέτας και η Σοβιετική Ένωση χρησιμοποίησε την Ελλάδα για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά της. Για τους λόγους αυτούς δυστυχώς οι ηγέτες της ελληνικής αριστεράς, αποτέλεσαν το όργανο για την ικανοποίηση των στόχων και των τυχοδιωκτικών σχεδίων της Σοβιετικής Ένωσης.
Περισσότερα άρθρα από το Λάμπρο Τζούμη:
* Σχολιασμός στο facebook
