Σαν σήμερα, στις 22 Νοεμβρίου 1897, μετά τον ατυχή Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897 υπογράφεται η ταπεινωτική συνθήκη της Κωνσταντινούπολης, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
Το 1897 ξεσπά πόλεμος ανάμεσα στην Ελλάδα και την Οθωμανική αυτοκρατορία με αφορμή το Κρητικό Ζήτημα. Ο πόλεμος αυτός γνωστός και ως Ελληνοτουρκικός πόλεμος του
1897, διαρκεί τριάντα μέρες και έμεινε γνωστός ως «ατυχής» λόγω της ήττας της Ελλάδας και των δυσμενών επιπτώσεών του. Τον πόλεμο κήρυξε η Οθωμανική αυτοκρατορία αν και χαρακτηρίστηκε «ακήρυχτος» από την ελληνική κυβέρνηση.
Η Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης
Μετά τον ατυχή Ελληνοτουρκικό πόλεμο, υπογράφεται η Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης (22 Νοε 1897), όπου η Ελλάδα υποχρεώθηκε να καταβάλει υπέρογκη αποζημίωση στην Τουρκία και . Η Υψηλή Πύλη μάλιστα, απαιτούσε άμεση καταβολή της αποζημίωσης. Επειδή όμως αδυνατούσε να ξεπληρώσει το δυσβάστακτο χρέος της η ελληνική κυβέρνηση του Δημητρίου Ράλλη συμφώνησε η χώρα να τεθεί υπό Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο.
Οι διαπραγματεύσεις με τους εκπροσώπους των πιστωτών (Αγγλίας, Γαλλίας, Αυστρίας, Γερμανίας, Ρωσίας, Ιταλίας) οδήγησε σε συμφωνία που προέβλεπε:
- Τη χορήγηση δανείου πολεμικών επανορθώσεων και του «εγγυημένου δανείου»
- Την αναδιάρθρωση του χρέους και
- Την υποθήκευση των δημοσίων εσόδων από τα μονοπώλια στους πιστωτές (το τσιγαρόχαρτο, το αλάτι, το πετρέλαιο, ο φόρος κατανάλωσης καπνού, τα σπίρτα, τα παιγνιόχαρτα, τα τέλη χαρτοσήμου, η σμυρίδα Νάξου αλλά και οι δασμοί του λιμανιού του Πειραιά, που θα διατηρηθούν μέχρι την είσοδο της χώρας μας στην ΕΟΚ το 1981).
Όταν λειτούργησε η Επιτροπή του Ελέγχου, οι Μεγάλες Δυνάμεις χορήγησαν νέο δάνειο 170.000.000 χρυσών γαλλικών φράγκων, ώστε η Ελλάδα να πληρώσει την πολεμική αποζημίωση στην Τουρκία, για την πολεμική της ήττα και να αντιμετωπίσει το τρέχον έλλειμμά της.
Επίσης, με τη Συνθήκη, συμφωνήθηκε η Ελλάδα να εκκενώσει την περιοχή ανάμεσα στον Όλυμπο και τα Καμβούνια Όρη, καθώς και η αποχώρηση των Οθωμανών από την Κρήτη, η οποία απέκτησε την αυτονομία της το 1898 με Ύπατο Αρμοστή τον Πρίγκηπα Γεώργιο.
Η Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης τερμάτισε μια δυσχερή περίοδο για την Ελλάδα, ενώ το συναίσθημα της ήττας, της εθνικής ντροπής και της μειονεξίας ήταν έκδηλο στους Έλληνες. Παρόλα αυτά πολύ γρήγορα η χώρα θα ανακάμψει τόσο οικονομικά όσο και στρατιωτικά.
Για αυτό θα πρέπει να έχουμε κατανόηση τον χώρο που δρούμε και τις δηναμης πέριξ αυτού και για να μπορέσουμε να ελικτουμε και να διαπραγματευτουμε την εποχή εκείνη 1893 αδιαφορίσαμε για το πρόγραμμα του ενδουαρδου λο και αφήσαμε το παιχνίδι στα χέρια Τρικούπη Δεληγιάννη και Γεωργίου παρισφρησαν και οι διεθνείς τράπεζητες με τα σηνφεροντα τους που για αυτούς ένας πόλεμος δεν είναι παρά ένας τσακομος στον δρόμο και πέσαμε στην παγίδα όπως και με το άτυχη πραξηκοπιμα στην Κύπρο (σε ότι παγηδα πετύχουμε ατύχημα το λέμε) δεν θέλαμε να αρπαξουμε την ευκαιρία της αναδιάρθρωσης του χρέους του 1893 του ενδουαρδου λο και μας πήγαν σε πόλεμο και Υπεγράφη η αναδιάρθρωση του 1898 της κυβέρνησης Ράλλη και τα λίγα εκατομμύρια έγιναν 170 εκατομμύρια φράγκα
Τώρα για να δούμε πόσο υποχηρια είμαστε των τραπεζών και της κατασκευασμενης εξ αυτών πολητικο οικονομικης κλίκας με την σημετοχη ενίοτε και άλλων πχ δημοσιογράφων
Μετά την υπογραφή του μνημονίου του 1898 τα περισσότερα χρήματα πήγαν στις ευρώ αμερικανικές τράπεζες που επεζαν το ίδιο παιχνίδι και στην Αργεντινή (με την Αργεντινή τελικά είμαστε σιαμεοι) ακόμη και τα ποσά που δοσαμε στην Τουρκία στις γερμανικες τράπεζες πήγαν που τότε δηλοναν τάχα νεοσύστατες του 1871 τάχα και ξανά επένδυαν στην Τουρκία τα καλά τα τωρινά
Τώρα μετά την συμφωνία αναδιάρθρωσης του 1898 θα γινόταν κούρεμα (ελαφρυνση χρέους) σε μέρος ομόλογων μέχρι το 1881 και έγινε τα ομόλογα αυτά αφού κουρεύτηκαν έχασαν μεγάλο μέρος της αξίας τους και οι Γερμανικες τραπεζες τα πήραν αντί πινακιου φακής χρησημοποιοντας τα ως παραγωγα πίεσαν την αναγνώριση του ελληνικού χρέους αυτού επί Μεταξά αλλά ο Μεταξάς κατέφυγε σε γερμανικα δηκαστηρια που έβγαλαν απόφαση υπέρ της Ελλάδας αφού το χρέος αυτό είχε από κοινού κουρευτεί (την υπέρ Ελλάδος απόφαση των γερμανικών δηκαστηριων την χρησημοποιησε και η Αργεντινή έσχατος για δικά της χρεοι) και ειλθε το πλήρωμα του χρόνου μετά τον Β παγκόσμιο πόλεμο που οι Γερμανικες τράπεζες χρησημοποιεισαν το πολητικο οικονομικό σύστημα που μαζί με τους αμερικανους είχαν εγκαθίδρυση στην χώρα μετά το σχέδιο Μάρσαλ και βρεθεικαν δημοκρατες τάχα προθυπουργοι (Καραμανλής γ Παπανδρέου Μητσοτάκης βαρδηνογιαννης) που υπέγραψαν επιβαρυνοντας τον ελληνικό λαό εκείνη ίδιος την εποχή με επίπλεον χρέος αδιάφοροντας βέβαια για τις γερμανικες οφειλές δάνεια και αποζημίωσης αλλά αυτοί δεν στερειθηκαν το χρήμα πιθανός από την αξιωσηνη τους