Τα ζώα συντρόφευαν τον άνθρωπο στον πόλεμο από την χαραυγή της ιστορίας. Ανάμεσα στα υπερήφανα πολεμικά ζώα όμως, υπήρχε και ο σκύλος.
Όπως και στο κυνήγι, έτσι και στον πόλεμο, ο οποίος κατά μία έννοια αποτελούσε προέκταση του, ο σκύλος συντρόφευε τον άνθρωπο, παρέχοντας πολύτιμες υπηρεσίες, τόσο ως φύλακας, όσο και σε κάποιες περιπτώσεις, ως όπλο κρούσης!
Ομάδες εξημερωμένων σκύλων συνόδευαν τους πρώτους πολεμιστές και επιτίθοντο στους αντιπάλους, βάσει του αγελαίου ενστίκτού τους.
Αργότερα ο σκύλος ανέλαβε απλώς καθήκοντα φύλακα, με αποστολή να «σημαίνει» τον συναγερμό. Τον 16ο αιώνα μ.Χ. όμως οι σκύλοι πολέμησαν και πάλι στο πεδίο της μάχης, στο πλευρό των Ισπανών Κονκισταδόρες, εναντίον των Ινδιάνων στην Αμερική.
Διάσημοι επίσης είναι και οι σκύλοι σιασώστες του Αγ.Βερνάρδου, αλλά και οι σκύλοι που έδρασαν ως αγγελιοφόροι, νοσοκόμοι, ανιχνευτές στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι «αντιαρματιστές» σκύλοι που χρησιμοποίησαν οι Σοβιετικοί στον Β’Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το κύριο χαρακτηριστικό των σκύλων έιναι η αφοσίωση που δείχνουν στον κύριο τους, τον οποίο θεωρούν αρχηγό της αγέλης τους, αφοσίωση που φτάνει στα όρια της αυτοθυσίας.
Αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό εκμεταλεύθηκαν και οι άνθρωποι, από την ύστερη παλαιολιθική εποχή, όταν έχουμε και τις πρώτες ενδείξεις εξημέρωσής τους.
Πολεμικοί σκύλοι θεωρείτε ότι προτωχρησιμοποιήθηκαν από τους λαούς γύρω απο την Κασπία Θάλασσα. Αργότερα τους χρησιμοιποίησαν και οι Ίβηρες και οι Γαλάτες.
Οι Ίωνες κάτοικοι της πόλης Μαγνησία είχαν εφοδιάσει κάθε οπλίτη τους με έναν σκύλο, κατά τη διάρκεια του πολέμου εναντίον της Εφέσσου, τον 6ο αιώνα π.Χ.
Ήρωας επίσης εχρίσθη και ένας αγνώστου ονόματος σκύλος, ο οποίος ακολούθησε τον αφέντη του στο πεδίο μάχης του Μαραθώνα το 490 π.Χ.
Ο Ρωμαίος συγγραφέας Αιλιανός (2ος –3ος αιώνα μ.Χ.) αναφέρει ότι ο σκύλος πολέμησε στο πλευρό του αφεντή του στο πεδίο της μάχης, ξεσκίζοντας με τα δόντια του όποιον Πέρση εμπλεκόταν με τον αφέντη του.
Ο ίδιος συγγραφέας αναφέρει ότι η εικόνα του σκύλου είχε απεικονιστεί μαζί με τους υπολοίπους Μαραθωνομάχους στην Πικοίλη στοά των Αθηνών.
Ο Ξέρξης επίσης έφερε εκατοντάδες πολεμικούς σκύλους μαζί κατά την εκστρατεία του στην Ελλάδα το 480 π.Χ.
Ο Λυδός βασιλιάς Αλυάτης επίσης απέκρουσε μια επιδρομή των Κιμμερίων με το ιππικό του και τους πολμικούς του σκύλους, οι οποίοι επιτέθηκαν στα άλογα των αντιπάλων και τα έτρεψαν σε φυγή.
