Είναι κοινό μυστικό πως τα τελευταία χρόνια η κατάσταση με κάποιους εκ των καθηγητών της Σχολής Ευελπίδων δεν είναι ιδιαίτερα ευχάριστη. Το θέμα αυτό αποτελεί βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια του αρχαιότερου ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος του νεώτερου Ελληνικού Κράτους. Μάλιστα εσχάτως, την άνοιξη του 2017, δημιουργήθηκε μεγάλος θόρυβος ο οποίος είχε απ’ όλα τα καλά: Μηνύσεις, περιπολικά στη πύλη της Σχολής, τεράστιο παρασκήνιο και κάποιοι είπαν και για αποστρατείες αξιόλογων στελεχών.
Το γεγονός είναι πως ολόκληρη η προηγούμενη ηγεσία της Σχολής, δηλαδή ο Διοικητής Υποστράτηγος Αλεβίζος, ο Υποδιοικητής Ταξίαρχος Μάνος και ο Διευθυντής Σπουδών Ταξίαρχος Χαροκόπος αποστρατεύτηκαν. Δε θα κάνουμε το συνήγορο κανενός, αλλά οι κακές γλώσσες λένε πως η κατάσταση με κάποιους καθηγητές είχε ξεφύγει από κάθε έλεγχο και μάλιστα σε σημείο που να μη μαζεύεται με τίποτα. Στις περιπτώσεις αυτές ο εύκολος στόχος είναι οι στρατιωτικοί, το έργο το έχουμε δει πολλές φορές.
Τον τελευταίο καιρό, περίεργα δημοσιεύματα κάνουν την εμφάνισή τους με έμφαση στο γεγονός πως κάποιοι εκ των καθηγητών δεν είναι ευχαριστημένοι από τη ηγεσία της Σχολής. Με αιχμή οικονομικά ζητήματα αλλά στην ουσία με ζητήματα που άπτονται των διδακτικών διαδικασιών, προβάλλουν προβλήματα που μάλλον δεν υπάρχουν. Η σημερινή ηγεσία της Σχολής απαρτίζεται από Αξιωματικούς άριστους αλλά και με όρεξη να αφήσουν έργο, ειδικά ο Διοικητής της Σχολής Υποστράτηγος Λαλούσης αποτελεί υπόδειγμα αξιωματικού αλλά και ανθρώπου.
Το τελευταίο έρχεται σε αντίθεση με το κατεστημένο που ορισμένοι καθηγητές ακαδημαϊκής εκπαίδευσης έχουν επιβάλλει στη Σχολή, είτε με την ανοχή είτε με τη βοήθεια της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας. Μια σε βάθος έρευνα σχετικά με τα ακαδημαϊκά προσόντα μερικών, αλλά και με τον τρόπο εκλογής τους, θα ήταν σκόπιμη και ενδεχομένως να έφερνε στο φως ενδιαφέροντα στοιχεία. Αν κάποιος ψάξει λίγο καλύτερα όλο και κάτι θα βρει. Το κόλπο μερικών καθηγητών, που έχει εδώ και χρόνια την ίδια κατάληξη, τις αποστρατείες στελεχών, είναι καιρός να το δούμε σοβαρά.
Η Σχολή Ευελπίδων αποτελεί για τους αποφοίτους της χώρο ιερό και πέρα από μια ανάμνηση είναι ο θεσμός που όλοι τιμούν. Έχουν διδάξει στη Σχολή αξιόλογοι καθηγητές και άνθρωποι, μερικοί απ’ αυτούς διδάσκουν ακόμα. Είναι μεγάλη ζημιά για τη Σχολή η συστηματική δυσφήμιση της από ανθρώπους που τρώνε ψωμί από κει, και που πιθανότατα σε άλλα πανεπιστημιακά ιδρύματα δε θα πέρναγαν ούτε απ’ έξω. Η συνεχής όχληση σε πολιτικά πρόσωπα και το κούνημα του δακτύλου πίσω από την πλάτη της ηγεσίας της Σχολής, έχει ως μοναδικό σκοπό τη δημιουργία συνθηκών για την εξυπηρέτηση των μικροσκοπιμοτήτων τους. Όποιος έχει κάτι να πει, να προτείνει ή ακόμα και να κάνει κριτική είναι ελεύθερος να το κάνει. Υπάρχουν και διαδικασίες και κανόνες αλλά κυρίως ευήκοα ώτα.
Κάθε άλλη μέθοδος έχει πιθανότατα άλλους στόχους, κυρίως την εμπέδωση από όλους ενός καθεστώτος αδιαφάνειας και κουκουλώματος της επιστημονικής ανεπάρκειας και της καθεστωτικής αντίληψης μερικών κυρίων “καθηγητών”.
