Στρατηγός Ζιαζιάς: Τιμή και δόξα στον ήρωα καταδρομέα Διοικητή Γεώργιο Παπαμελετίου

Με την παρακάτω ανάρτησή του στα κοινωνικά δίκτυα, ο επίτιμος Αρχηγός ΓΕΣ, Στρατηγός Κωνσταντίνος Ζιαζιάς αναφέρεται στον Ταξίαρχο ε.α. και πρώην Διοικητή της Α’ Μοίρας των Καταδρομών του 1974, κατά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, Γιώργο Παπαμελετίου, επί τη ευκαιρία της τέλεσης του ετήσιου μνημόσυνου.

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΝ ΔΙΟΙΚΗΤΗ ……..
ΕΤΕΛΕΣΘΗ ΣΗΜΕΡΑ , ΜΕΣΑ ΣΕ ΠΝΕΥΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΑΡΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΥΞΗΣ ,ΤΟ ΕΤΗΣΙΟ ΜΝΗΝΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΟΥ ΕΑ ΠΑΠΑΜΕΛΕΤΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ 74 , ΤΟΥ ΗΡΩΑ ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΑ ΠΟΥ ΜΑΖΙ ΜΕ ΛΙΓΟΥΣ ……..ΑΚΟΜΗ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΣΩΣΕ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΤΟΝ ΜΑΥΡΟ ΙΟΥΛΙΟ ΤΟΥ 1974 .
Ο ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΣ ΤΑΞΙΑΡΧΟΣ ΕΙΧΕ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ , ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ , ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ , ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ . 
ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΟΛΟΙ , ΟΦΕΙΛΕΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ , ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΟΙ ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΝΑ ΤΙΜΟΥΝ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΖΗΤΗΣΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΗΡΑΝ ΤΙΠΟΤΕ , ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΟ , ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΩΝ ΣΥΜΠΟΛΕΜΙΣΤΩΝ ΤΟΥΣ , ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ.
ΗΤΑΝ Ο ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ ΤΟΥ, ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΥΜΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΟΥ .
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ,ΤΟ ΠΡΩΤΥΠΟ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΜΑΣ , ΤΩΝ ΝΕΑΡΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΜΑΣ, ΕΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΧΕΙ ΜΕΛΛΟΝ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΑΥΤΗ Η ΠΑΤΡΙΔΑ …….
ΑΘΑΝΑΤΟΣ 
*Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΑΠΟΥΣΑ ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΗ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΓΙΑ ΤΑ ΙΕΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΟΣΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ…………

Η αποστολή “ΝΙΚΗ”

Οι Καταδρομείς της Α΄ Μοίρας Καταδρομών της επιχείρησης ΝΙΚΗ, το μοναδικό τμήμα ελληνικού στρατού που πήγε στην Κύπρο μετά την εισβολή, διαμόρφωσαν τη σύγχρονη ελληνοκυπριακή ιστορία με την αντίσταση που προέταξαν στον Τούρκικό «Αττίλα». Το γεγονός ότι το αεροδρόμιο της πρωτεύουσας Λευκωσίας δεν έπεσε στα χέρια των Τούρκων, ήταν καθοριστικό για την περαιτέρω εξέλιξη του εθνικού ζητήματος.
Το ξημέρωμα της 23/07, κατά την διάρκεια της ανακωχής, ο Ταγματάρχης (ΠΖ) Καταδρομών Παπαμελετίου ήταν ζωσμένος από φίδια. Από τη μία είχε πληροφορηθεί για τον φρικτό θάνατο των 27 παλικαριών που επέβαιναν στο “Νίκη 4″. Όποιος υπηρέτησε στις Καταδρομές γνωρίζει πολύ καλά την ειδική ψυχολογική σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε αξιωματικό και στρατιώτη. Από την άλλη, ήξερε ότι δεν ήταν ακόμα ώρα για δάκρυα, αφού δεν έτρεφε ψευδαισθήσεις… Ήξερε καλά ότι οι Τούρκοι θα εκμεταλλευθούν την ανακωχή και θα επιχειρήσουν κατάληψη του αεροδρομίου.
Αυτός βλέπεις δεν ήταν ποτέ καλός στις δημόσιες σχέσεις. Διέθετε όμως πλήρη την επίγνωση της ευθύνης του, έναντι των στρατιωτών του και της Πατρίδας του. Γι αυτό συνήθιζε να προλαβαίνει ο ίδιος τις εξελίξεις προτού να τον προλάβουν αυτές.
”Μανουρά, όποιος και να με ζητήσει θα λες ότι δεν είμαι εδώ. Εγώ θα είμαι εδώ και θα ακούω, θα δίνεις εσύ λύσεις. Αν κάπου δυσκολεύεσαι θα λες -δεν είναι εδώ ο Διοικητής μου, θα τον ενημερώσω όταν τον συναντήσω. Τίποτα άλλο”. Αυτό το έκανα για να μην δεσμευθώ σε κανέναν, γιατί απ’ ό,τι είχα ζήσει, είχα δει, αλλά και από την ενη-μέρωση που μου έκαναν οι Λοχαγοί μου και ο Μανουράς, κάτι δεν μου πήγαινε καλά. Είχα αρχίσει να αμφιβάλω για τις καλές προθέσεις των Ηνωμένων Εθνών. Κάπου διαισθάνθηκα ότι κάποιο παιχνίδι παιζόταν μπροστά στα μάτια μου, που δεν μου άρεσε.
Έρχεται στη συνέχεια ο Υπολοχαγός του ΟΗΕ, και μου λέει: «Έχει έρθει το Τάγμα του ΟΗΕ να παραλάβει το αεροδρόμιο, γι’ αυτό να φύγετε εσείς”. Πιθανόν να πήρε εντολή από τον Διοικητή του Τάγματος. Η απάντηση μου ήταν αρνητική, και αυτό επειδή οι τουρκικές δυνάμεις, ενώ θα έπρεπε να είχαν απομακρυνθεί, μετά την κατά-παυση του πυρός, εξακολουθούσαν να είναι πολύ κοντά στο αεροδρόμιο, 100 μέτρα περίπου. Μόλις θα φεύγαμε εμείς, οι Τούρκοι θα έμπαιναν μέσα, πριν από το Τάγμα του ΟΗΕ. Κάτι, που ενδεχομένως να είχαν από κοινού σχεδιάσει. Χωρίς να είμαι βέβαιος γι’ αυτό. Ενισχύεται όμως από το γεγονός, ότι σταμάτησαν πολύ μακριά, παρότι γνώριζαν ότι οι Τούρκοι ήταν δίπλα από τα συρματοπλέγματα
Την 23η Ιουλίου, δυο ημέρες μετά την άφιξη της Μοίρας, αυτή υπερασπίστηκε ηρωικά το αεροδρόμιο Λευκωσίας και ανέκοψε την προέλαση των Τούρκων προς τη Λευκωσία. Έχει αναγνωρισθεί ότι αν η στάση του διοικητή Παπαμελετίου ήταν διαφορετική σήμερα θα το είχαν οι Τούρκοι. Έλαβε λοιπόν διαταγή “άνωθεν” να παραδώσει το αεροδρόμιο στους άνδρες του ΟΗΕ αλλά γνωρίζοντας ότι αυτοί είχαν φιλοτουρκική στάση και ότι στα 100 μέτρα περίμεναν Τούρκοι να τρέξουν να καρφώσουν τις σημαίες τους, αρνήθηκε να την εκτελέσει. Εγκατέστησε πολυβόλα στην ταράτσα του εκεί οικήματος και ειδοποίησε τον διοικητή της μονάδας του ΟΗΕ ότι καθετί που θα κινείται θα βάλλεται και ο οποίος αναγκάσθηκε να διατάξει τους άνδρες του να πέσουν πρηνηδόν. Μετά από διαπραγματεύσεις και αφού εξασφαλίστηκε ότι δεν θα καταλάβουν οι Τούρκοι το αεροδρόμιο υπογράφηκε παράδοση με τους όρους του Παπαμελετίου. Στη δεύτερη περίπτωση πάλι, επειδή η Αμερικανική πρεσβεία στη Λευκωσία ήταν περικυκλωμένη από εκατοντάδες εξαγριωμένους διαδηλωτές, που απειλούσαν να εισβάλλουν στο κτήριο, ο εκεί πρέσβης ζήτησε να προστατευθεί και διατάχθηκε πάλι ο Παπαμελετίου να στείλει μια διμοιρία για προστασία της. Έξαλλος ο ταγματάρχης δεν μπορούσε να πιστέψει μια τέτοια διαταγή και είπε το δεύτερο μεγάλο όχι, αναφέροντας ότι: “Είμαι ο διοικητής της Μοίρας. Ο Θεός ο ίδιος να διατάξει τέτοια εντολή δεν εκτελώ. Στείλτε με στρατοδικείο ή αφαιρέσετέ μου τη διοίκηση”. Και συμπλήρωσε: “Είστε στα καλά σας, τι είναι οι άνδρες της Μοίρας, χωροφυλακή ή αστυνομία; Η πατρίδα έστειλε εδώ τα παιδιά για να προστατεύσουν την Κύπρο όχι την Αμερικανική πρεσβεία”.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ