Γέμισε με άριστους η Σχολή Ικάρων που συνεχίζει την μακρά της παράδοση με μόνο στόχο κάθε χρόνο να ανεβάζει το επίπεδο των νέων στελεχών της Π.Α. πιό ψηλά.
Στο αμφιθέατρο της Σχολής Ικάρων που φέρει το όνομα του Ήρωα Νικόλαου Σιαλμά, έγινε η τελετή απονομής των επαίνων και διακριτικών στους πρωτεύσαντες Ίκαρους ανά έτος και κατεύθυνση, καθώς και στους τομείς της Ακαδημαϊκής, Πτητικής και Στρατιωτικής εκπαίδευσης, Στρατιωτικής Αγωγής και του πρωταθλητή σε Αθλητικούς Αγώνες.
Τους επαίνους και τα διακριτικά στους αριστεύσαντες Ίκαρους επέδωσε ο Διοικητής της Σχολής, Υποπτέραρχος (Ι) Θωμάς Χατζηαθανασίου, παρουσία του Στρατιωτικού, Πολιτικού και Διδακτικού προσωπικού της.
Θυμίζεται πως ο Υποσμηναγός (Ι) Νικόλαος Σιαλμάς έχασε τη ζωή του πετώντας με Mirage F-1 CG στις 18 Ιουνίου 1992 κατά τη διάρκεια διατεταγμένης αποστολής αναχαίτισης τουρκικών μαχητικών F-16, που είχαν εισέλθει παράνομα στο FIR Αθηνών.
Η βράβευση των αρίστων συνεχίζει την παράδοση της σχολής. Η Σχολή Ικάρων άλλωστε δεν έχει τυχαία ώς έμβλημα της την φράση:
«Aμές δέ γ’ εσσόμεθα πολλώ κάρρονες»
(Πλούταρχος, Λυκούργος, 21.2.9)
(Eμείς θα γίνουμε πολύ καλύτεροί σας)
Τριών ουν χορών όντων κατά τας τρεις ηλικίας καί συνισταμένων εν ταις εορταίς ο μέν των γερόντων αρχόμενος ήδεν: Αμές ποκ’ ήμες άλκιμοι νεανίαι. Είτα ο των ακμαζόντων ανδρών αμειβόμενος (έλεγεν):
Αμές δέ γ’είμές αι δέ λήις αυγάσδεο. Ο των παίδων: Αμές δέ γ’ εσσόμεθα πολλώ κάρρονες. Κείμενο της έκδοσης του D.L. PAGE POETAE MELICI CRAECI, OXFORD 1962, κεφ. CARMINA POPULARIA σελ. 461.
Καθώς λοιπόν υπήρχαν ομάδες χορωδών για κάθε μία από τις τρεις ηλικίες και συγκεντρώνονταν στις γιορτές, η ομάδα των γερόντων, κάνοντας την αρχή, τραγουδούσε: «Εμείς κάποτε ήμασταν ρωμαλαίοι νέοι». Έπειτα η ομάδα των ώριμων ανδρών ανταπαντώντας έλεγε: «Εμείς όμως είμαστε τώρα (ρωμαλαίοι), δοκίμασε άμα θέλεις». Και τέλος η ομάδα των εφήβων: «Εμείς όμως θα γίνουμε πολύ καλύτεροί σας».
Κάτι που συνάδει και με τον κώδικά τιμής του Ίκαρου:
Είμαι Ίκαρος και με τη βούληση μου θα σέβομαι τους νόμους και τους κανονισμούς της Σχολής.
Θα μεριμνώ τον ηθικό, θεωρητικό και αισθητικό μου βίο με επίγνωση, ειλικρίνεια και συνέπεια.
Σαν άνθρωπος υπεύθυνος, υπερήφανος κι ελεύθερος, δε θα κάνω ποτέ πράξη ποταπή, γεννημένη από μικρότητα ή φόβο και δε θα ανέχομαι κανέναν μεταξύ των Ικάρων, που δεν πιστεύει σ’ αυτά.
