Σύνταγμα Κάιζερ: Οι επίλεκτοι του Αυστριακού Στρατού

Το Σύνταγμα Κάιζερ υπήρξε ένα από τα αρχαιότερα του Αυστριακού Στρατού. Συνέχισε να υπηρετεί τους Αψβούργους για περισσότερα από 200 χρόνια.
 
Το σύνταγμα δεν ήταν αυστριακό, ήταν αυτοκρατορικό. Ιδρύθηκε το 1715 από τον εκλέκτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους, βαρώνο Καρλ Λότρινγκεν της Τρίερ.
Το 1716 το σύνταγμα εντάχθηκε στον Αυστριακό Στρατό με την ονομασία Αλτ Λότρινγκεν, από το όνομα του βαρώνου.
Το 1726 επίτιμος διοικητής του ονομάστηκε ο Φραγκίσκος Στέφανος, σύζυγος της αυτοκράτειρας Μαρίας Θηρεσίας, ο οποίο, το 1745 στέφθηκε αυτοκράτορας.
Έτσι το σύνταγμα ονομάστηκε σύνταγμα του Κάιζερ και στρατολογούσε τους άνδρες τους από όλα τα αυστριακά και τα αυτοκρατορικά εδάφη.
Ήταν οργανωμένο όπως και τα λοιπά συντάγματα πεζικού, διαθέτοντας τρία τάγματα πεζικού με πέντε λόχους έκαστο και δύο λόχους επίλεκτων γρεναδιέρων, οι οποίοι, συνήθως, πολεμούσαν ανεξάρτητα από το σύνταγμα, σχηματίζοντας, μαζί με διλοχίες από άλλα συντάγματα, ανεξάρτητο τάγμα γρεναδιέρων.
Η συνολική δύναμη πλησίαζε τους 2.000 άνδρες. Το 1748 το σύνταγμα αναδιοργανώθηκε και αποτελείτο, πλέον, από τέσσερα τάγματα, με τέσσερις λόχους έκαστο και δύο λόχους γρεναδιέρων.




Με την έναρξη του Επταετούς Πολέμου το 1756, υπέστη νέα αναδιοργάνωση. Τα τάγματα μειώθηκαν σε δύο, έκαστο με έξι όμως λόχους, ενώ σχηματίστηκε και ένα έμπεδο τάγμα των τεσσάρων λόχων.
Κάθε λόχος παρέτασσε περίπου 150 άνδρες. Διοικείτο από λοχαγό, με βοηθό έναν υπολοχαγό και έναν ανθυπολοχαγό-σημαιοφόρο.
Συνολικά το σύνταγμα, το 1740-48, παρέτασσε έναν συνταγματάρχη, έναν αντισυνταγματάρχη, ένα ταγματάρχη, 17 λοχαγούς, 17 υπολοχαγούς, 17 ανθυπολοχαγού, 17 επιλοχίες, 31 λοχίες, 83 δεκανείς, 150 υποδεκανείς, 49 τυμπανιστές, 172 γρεναδιέρους και 1.396 τυφεκιοφόρους και 34 βοηθητικούς.
Η δύναμη του συντάγματος μεγάλωσε, με τις αλλαγές που έγιναν αργότερα και έφτασε τους 2.300 άνδρες, περίπου.
Το σύνταγμα πολέμησε στον Πόλεμο της Αυστριακής Διαδοχής και τους δύο Σιλεσιακούς Πολέμους, που αποτελούσαν μέρος του και στον Επταετή πόλεμο και διακρίθηκε και στους δύο.
Στον πρώτο, πολέμησε στις μάχες του Μόλβιτς, το 1741, την πρώτη μεγάλη μάχη του πολέμου, όπου, παρά την ήττα, διακρίθηκε ιδιαίτερα. Επίσης πολέμησε στο Τσότουζιτς, το 1742, στο Χοχενφρίεντμπεργκ, το 1745 και στο Ζόορ, επίσης το 1745.



Το 1756 με την έναρξη του Επταετούς Πολέμου, το σύνταγμα ασκούσε καθήκοντα φρουράς στο Πίλσεν της Βοημίας.
Συμμετείχε στην πρώτη μεγάλη μάχη του Λόμποζιτς, την 1η Οκτωβρίου 1756, όπου και πάλι διακρίθηκε, υφιστάμενο σοβαρές απώλειες, καθώς είχε αναπτυχθεί στην πρώτη γραμμή, στο κέντρο της αυστριακής παράταξης απέναντι στις κάννες των φονικών μουσκέτων των Πρώσων του Μεγάλου Φρειδερίκου.
Παρόλα αυτά οι Πρώσοι, στη μάχη αυτή, για πρώτη φορά δεν νίκησαν. Ακολούθως συμμετείχε στη φονική μάχη της Πράγας, στις 6 Μαΐου του 1757, ταγμένο στο αυστριακό δεξιό, πάλι στην πρώτη γραμμή. Στη μάχη αυτή διακρίθηκε ιδιαίτερα, αλλά και πάλι υπέστη σοβαρές απώλειες.
Βαριές απώλειες υπέστη και στην ιδιαίτερα σκληρή, αλλά νικηφόρα, για τα αυστριακά όπλα, μάχη του Μπρέσλαου, στις 22 Νοεμβρίου 1757.
Το σύνταγμα βρέθηκε και πάλι στο επίκεντρο της σύγκρουσης στη μάχη του Λιούτεν, στις 5 Δεκεμβρίου 1757. Το σύνταγμα πολέμησε πραγματικά ηρωικά, υφιστάμενο πολύ βαριές απώλειες. Μεταξύ των νεκρών ήταν και ο συνταγματάρχης του Λέοπολντ βαρώνος φον Λάγκελμπεργκ.
Λόγω των απωλειών μόνο ένα τάγμα ήταν διαθέσιμο, το οποίο στάλθηκε στο Όλμιτς, το οποίο πολιορκείτο από τους Πρώσους. Οι Αυστριακοί αντέταξαν ηρωική άμυνα και οι Πρώσοι έλυσαν την πολιορκία, μετά από δύο μήνες. Τον Αύγουστο του 1758, το τάγμα συμμετείχε στις επιχειρήσεις του στρατάρχη φον Ντάουν στη Βοημία.



Στο μεταξύ είχε ανασυγκροτηθεί και το δεύτερο τάγμα και στις 10 Οκτωβρίου 1758 το σύνταγμα έλαβε μέρος στη νικηφόρα μάχη του Χοχκίρχ, αποτελώντας τμήμα της δεξιάς αυστριακής πτέρυγας. Το σύνταγμα διακρίθηκε και πάλι στην προσπάθεια υπερκέρασης των Πρώσων, η οποία και οδήγησε τελικά στη νίκη.
Τον Αύγουστο του 1759 έλαβε μέρος στη μικρή μάχη του Ζόραου, ενώ κατόπιν μετείχε στην άμυνα της Δρέσδης, το 1760. Τέλος έλαβε μέρος στη μάχη του Τοργκάου, στις 3 Νοεμβρίου 1760, όπου σχεδόν αφανίστηκε, χάνοντας πάνω από 80% της δύναμής του.
Κατά τη διάρκεια της εξεταζόμενης περιόδου το σύνταγμα έφερε την τυπική λευκή στολή του αυστριακού πεζικού. Οι αξιωματικοί έφεραν δερμάτινες, ψηλές, μπότες, υφασμάτινη ζώνη από επιχρυσωμένη κλωστή και τρίκοχο καπέλο, με επιχρυσωμένη ταινία στο περίγραμμά του.
Τα πέτα του χιτωνίου, το οποίο έφτανε στο ύψος του γονάτου, ήταν κόκκινου χρώματος, όπως και τα ευμεγέθη μανικέτια. Μέσα από το χιτώνιο φορούσαν λευκό γιλέκο. Λευκή ήταν και η περισκελίδα.
Οι υπαξιωματικοί και οι στρατιώτες φορούσαν την αυτή περίπου στολή. Το χιτώνιο ήταν ανοικτό μπροστά και κούμπωνε στο ύψους του στέρνου. Αντί για μπότες έφεραν χαμηλά άρβυλα και ψηλές, μαύρες γκέτες, μέχρι το γόνατο.
Οι υπαξιωματικοί ήταν οπλισμένοι με δορυδρέπανο. Ανάλογο όπλο έφεραν και οι κατώτεροι αξιωματικοί. Οι μεν αξιωματικοί έφεραν ξίφος, οι δε υπαξιωματικοί μικρού μήκους σπαθί.
Οι τυφεκιοφόροι έφεραν την ίδια στολή με τους υπαξιωματικούς. Έφεραν ιμάντες εξαρτύσεων από λευκό δέρμα, από τις οποίες αναρτάτο ένα μικρό σακίδιο, το υδροδοχείο, ο κολεός της ξιφολόγχης και μια ξύλινη φυσιγγιοθήκη, επενδεδυμένη με μαύρο δέρμα, χωρητικότητας 60 φυσιγγίων.
Οι γρεναδιέροι έφεραν μεγάλο γούνινο καπέλο με μεταλλικό πλάκα, εμπρός, με τον θυρεό του συντάγματος.
Το σύνταγμα συνέχισε να υπηρετεί, μετονομαζόμενο, από το 1769, σε 1ο Σύνταγμα Κάιζερ, έως το 1918, όταν η αυτοκρατορία των Αψβούργων διαλύθηκε.


ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ