Οι συντάξεις των στρατιωτικών έχουν γίνει αντικείμενο συζήτησης επιπέδου λαϊκής αγοράς. Κύριοι υπεύθυνοι γι’ αυτό είναι οι ίδιοι οι στρατιωτικοί. Γιατί είναι εκείνοι που όταν έπρεπε ν’ αντιδράσουν δια των θεσμικών τους οργάνων, οι εκπρόσωποι των τελευταίων κατέθεταν στεφάνια και εξυπηρετούσαν πολιτικές σκοπιμότητες και προσωπικές επιδιώξεις.
Είπαμε πως εδώ θα τα λέμε τσεκουράτα. Θα λέμε πράγματα με τ’ όνομα τους γιατί δεν καιγόμαστε για τα κλίκς. Αυτά τ’ αφήνουμε σε άλλους να τα πάρουν και να ευτυχούν. Κάθε τρεις και λίγο βγαίνει κι ένα αρθράκι στο διαδίκτυο για τις συντάξεις. Πρόσφατα προστέθηκαν και οι συντάξεις χηρείας. Πέφτουν λοιπόν οι απόστρατοι και οι χήρες να δουν τι λέει αυτό το περισπούδαστο άρθρο. Συνήθως ανακυκλώνει και αναμασά τα ίδια.
Η πραγματικότητα είναι πως οι συντάξεις των στρατιωτικών ακολουθούν την ενιαία νομοθεσία που πλέον διέπει όλες τις συντάξεις του δημοσίου. Οι μειώσεις, η προσωπική διαφορά, οι κόφτες και όλα τα καλά που ψηφίστηκαν αφορούν ΟΛΟΥΣ τους Έλληνες συνταξιούχους. Κι έρχεται ο ταλαίπωρος του ΙΚΑ και ρωτάει: Γιατί δηλαδή οι στρατιωτικοί να είναι αλλιώς; Εγώ δε δούλεψα σαράντα χρόνια; Γιατί να παίρνω 500 ευρώ σύνταξη;
Έχει κάποιος να του απαντήσει κάτι; Η ακόμα καλύτερα έρχεται ο δάσκαλος ή ο δημόσιος υπάλληλος και κάνει την ίδια ερώτηση, ο οποίος ούτε στα 25 χρόνια έπαιρνε σύνταξη ούτε και 45 χρονών μπορούσε να είναι συνταξιούχος. Αν δεν το έχουν καταλάβει μέχρι τώρα οι απόστρατοι, έχουν περιπέσει, λόγω κοινωνικού αυτοματισμού κυρίως, στη σύγκριση. Κι εκεί δε βγαίνει άκρη με το “γιατί αυτός έτσι κι εγώ αλλιώς”. Ποτέ κανείς δεν εξήγησε στην Ελληνική κοινωνία με σαφή και απλά επιχειρήματα τι κάνει ο στρατιωτικός. Τα τελευταία χρόνια δε η πολιτική εξουσία απαξίωσε ακόμα περισσότερο αυτό τον επαγγελματικό κλάδο με κοροϊδία και εξαπάτηση.
Το χειρότερο όμως είναι η αντίδραση των ίδιων των στρατιωτικών. Καμία μελέτη, καμία ουσιαστική και συστηματική αντίδραση, καμία σύγκρουση με τα κόμματα, καμία απολύτως ενέργεια που να πονάει την πολιτική ηγεσία. Και μέσ σ’ όλα τ’ άλλα έρχονται και τα “ενημερωτικά” sites, μηδενός εξαιρουμένου και ArmyNow.Net συμπεριλαμβανομένου, να “αναδεικνύουν” το θέμα. Κολοκύθια στο πάτερο. Όσο για τις χήρες που σε λίγο δε θα έχουν να φάνε, εκεί η κατάσταση πια είναι στο απροχώρητο. Παρά τη δυναμική τους αντίδραση και τα λόγια υποστήριξης τα μπικικίνια είναι τα ίδια. Αλλά η ενημέρωση καλά κρατεί και γι’ αυτές.
Οι Ενώσεις Αποστράτων, όταν δεν καταθέτουν στεφάνια και δεν κάνουν μεγαλεπήβολα σχέδια, συνεδριάζουν με άλλα σοβαρά θέματα. Κι οι πρόεδροι τους συνεδριάζουν και με τα Μετοχικά Ταμεία. Άλλο καλό κι ωραίο θεματάκι για κλίκς. Με καταστατικούς νόμους του 1972 και του 1986 και με λειτουργίες και διαδικασίες παρωχημένες, έχουν καταντήσει λέσχες συνεστίασης και ανταλλαγής απόψεων. Λες και τα μερίσματα και οι άλλες παροχές θα τρέχουν μόνες τους επειδή οι στρατιωτικοί είναι όμορφοι.
Θα μου πείτε και ποια είναι η λύση; Λύσεις υπάρχουν πολλές, ουσιαστικές και ρεαλιστικές, όχι υπερβατικές και ομιχλώδεις. Χρειάζονται όμως άντερα και τεχνογνωσία για να αναδειχτούν και να εφαρμοστούν. Έχει ακούσει ας πούμε καμία Ένωση Αποστράτων τι είναι το resettlement; Να υποθέσουμε πως όχι. Έχει ακούσει κανείς για τους contractors στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ και πως δουλεύουν οι Βρετανοί, οι Αμερικανοί, οι Γερμανοί, οι Ιταλοί, οι Γάλλοι, οι Ισπανοί και οι Τούρκοι απόστρατοι; Έχουν ακούσει αυτά τα παλικάρια με ποιο τρόπο γίνεται η σύγχρονη διαχείριση των ακινήτων των Ενόπλων Δυνάμεων των Αραβικών Εμιράτων που σχεδόν κάθε χρόνο πολλαπλασιάζουν την αξία τους;
Εγώ λέω να μαζευόμαστε στις λέσχες και να κουβεντιάζουμε για το ποιος πρέπει να είναι εν ενεργεία και ποιος ν’ αποστρατεύεται. Να κάνουμε το κουτσομπολιό μας κάθε πρωί και το μεσημεράκι με το καλό να τρώμε το φαγάκι μας (αν έχουμε) και να κοιμόμαστε. Το απόγευμα ν’ ανοίγουμε το internet για ενημέρωση, να πηγαίνουμε πάλι στη λέσχη για να ολοκληρώσουμε την πρωινή κουβέντα και μετά πάλι σπίτι για ειδήσεις, internet και νάνι. Ε, μια ζωή είναι αυτή θα περάσει. Λίγη γκρίνια παραπάνω, λίγη μιζέρια περισσότερη και κηδεία με τη σημαία στο φέρετρο.
Για κάποιους το στρατιωτικό επάγγελμα είναι τιμή, είναι τρέλα και μεράκι. Δεν είναι λειτούργημα όμως για να το κάνεις τζάμπα, όποιος θέλεις λειτούργημα να γίνει παπάς με το παλιό ημερολόγιο (οι παπάδες με το νέο πληρώνονται). Οι απόστρατοι στρατιωτικοί έχουν γνώσεις, εμπειρίες, άποψη με επιχειρήματα, όρεξη να προσφέρουν στην κοινωνία και την πατρίδα, ανάγκη να εργαστούν και να κουνηθούν.
Το πολιτικό σύστημα τους θέλει ανενεργούς, στη γωνία τιμωρία. Κάποια στιγμή οφείλουν οι απόστρατοι να κόψουν το “στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου” όταν αντιμετωπίζουν τους πολιτικούς. Επιβάλλεται να κοιτούν και να συνομιλούν από το ίδιο επίπεδο. Μέχρι τότε θα βγάζουμε καθημερινά θεματάκια με τις συντάξεις γιατί είναι “πιασάρικα”.
Ο Τσεκουράτος δεν πρόκειται να ξανασχοληθεί με τις συντάξεις, δε θέλει κλικς από αυτό το θέμα.
