Τι να σχολιάσουμε και τι ν’ αφήσουμε. Οι προηγούμενες μέρες ήταν πλήρεις “ειδήσεων” και επωφελών δραστηριοτήτων στον τομέα της Εθνικής Άμυνας. Τα είδα με όλα. Είδαμε τον ΑΝΥΕΘΑ να χρονομισθώνει γαλλικές φρεγάτες, τη Γαλλίδα ΥΠΑΜ να μην το γνωρίζει, το ΚΥΣΕΑ να συνεδριάζει για τα εξοπλιστικά που μπορεί να μην “παίξουν” και τον ΥΕΘΑ ν’ αδειάζει μεγαλοπρεπώς τον ΑΝΥΕΘΑ.
Στη γλώσσα του Τσεκουράτου όλο αυτό το λένε μπουρδέλο. Και μάλιστα χωρίς τσατσά. Από την άλλη πλευρά οι δύο στρατιωτικοί, παρανόμως συλληφθέντες και παρανόμως κρατούμενοι, διαβιούν στο “παλάτι” των φυλακών της Ανδριανούπολης τις τελευταίες εξήντα περίπου μέρες. Τα τουρκικά αλιευτικά με τις δορυφορικές κεραίες περιπολούν στο Αιγαίο, ο Ερντογάν και η παρέα του παίζουν καλή μπάλλα με τα ελληνοτουρκικά και εμείς εδώ υποδεχόμαστε τους φίλους μας τύπου Γιούνκερ (να ναι καλά ο άνθρωπος που μας γλίτωσε από τη χρεωκοπία).
Δεν είναι η πρώτη φορά που το ζούμε αυτό το σκηνικό τύπου Ιονέσκο. Το έχουμε ξαναζήσει αρκετές φορές. Το ζόρι τώρα είναι πως ο κίνδυνος είναι άμεσος και υπαρκτός, αλλά με τις προσωπικότητες που μας κυβερνάνε δεν το κατανοούμε καλά. Η εικόνα του μάγκα του βαρύ του συνδικάλα που ξεκουράζει το ποδάρι πάνω στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη και η παραίτηση ενός παγκόσμιου επιστημονικού κολοσσού από δημόσιο οργανισμό (Κριμιζής, ΕΛΔΟ) με σαφείς αιτιάσεις εναντίον των φελλών που κάνουν κουμάντο είναι ενδεικτικές της κοινωνικής μας σηψαιμίας αλλά και της αλλοτρίωσης των αξιών (όποιες κι αν ήταν αυτές).
Κουράγιο αδέρφια κι ζημιά είναι κοντά. Που θα πάει θα την πατήσουμε τη μπανανόφλουδα και τότε θα ψάχνουμε δικαιολογίες και για το πολιτικό μας σύστημα αλλά και για μας τους ίδιους. Πρώτη φορά θα είναι άλλωστε; Συνηθισμένοι είμαστε στις πρακτικές αυτές, από διχασμούς, εμφύλιους, εξορίες και πολλά άλλα ξέρουμε καλά, ε μια ακόμα δεν τρέχει κάστανο.
