Όπως κάθε χρόνο σχεδόν ανακαλύπτουμε τον τροχό μετά τη διαδικασία έκτακτων και τακτικών κρίσεων στις Ένοπλες Δυνάμεις.
Άξιοι που αποστρατεύονται, ανάξιοι που αναδεικνύονται, κόμματα και κολλητοί που παίζουν “υπόγεια” παιχνίδια και τα λοιπά.
Όσο και να το κάνεις δεν υπάρχει διαδικασία που να βασίζεται σε αξιοκρατικά κριτήρια για τις κρίσεις στις Ένοπλες Δυνάμεις. Επίτηδες. Γιατί έτσι όλο και κάτι θα μπορούμε να κάνουμε για τα “παιδιά τα δικά μας”. Ποιά είναι αυτά; Έλα μου ντε.
Πως γίνεται να κατατάξεις έναν υψηλόβαθμο Αξιωματικό από δω ή από κεί; Και μάλιστα τη στιγμή που το πολιτικό σκηνικό είναι και αβέβαιο και περίεργο. Φαίνεται όμως πως κάποιοι τα καταφέρνουν. Με τη βοήθεια επαγγελματιών δημοσιογράφων και δημοσιοκάφρων, με τη συνεπή ενίσχυσή τους από πολιτικά τσόλια που δεν αφήνουν πολιτικό γραφείο απάτητο και με τη σαφή συμπαράσταση επαγγελματιών ρουφιάνων, η δουλειά γίνεται.
Στις Ένοπλες Δυνάμεις δεν υπάρχει η πολυτέλεια να έχουμε παιδιά και παραπαίδια καθότι όλοι είναι χρήσιμοι και με διακριτούς ρόλους. Κάθε στέλεχος έχει την προσωπικότητά του, με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά της.
Όταν μαζεύονται στο ΚΥΣΕΑ ή στο ΣΑΓΕ για να κρίνουν τα στελέχη ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ αντικειμενικός μηχανισμός που θα δώσει αποτελέσματα, αλλά πολιτική βούληση, συζήτηση σε επίπεδο παρέας και εισηγήσεις βολέματος. Χρόνια πολλά τώρα η ίδια δουλειά γίνεται.
Το δυστύχημα είναι πως τα περισσότερα στελέχη πέφτουν στην παγίδα της “εξέλιξης”. Δηλαδή της παράτασης του άγχους και της αγωνίας τους για την τύχη της πατρίδας αλλά και της δικιάς τους, που είναι άρρηκτα συνυφασμένη με τα οικονομικά τους αλλά και το πόσο σπουδαίοι και σημαντικοί νιώθουν.
Η ζωή όμως είναι αλλιώς: Η κοινωνία δεν τους περιμένει με δόξα και τιμή και από τη στιγμή που παύουν να φοράνε στολή καταλαβαίνουν τι ακρίβως είναι και τι “ψάρια” πιάνουν στο χρηματηστήριο της αγοράς. Κι εκεί είναι τα δύσκολα. Απ’ τα ψηλά στα χαμηλά και απ’ τα πολλά στα λίγα.
Υπάρχει και μια μικρή μειοψηφία που έχει άλλον αέρα, άλλη λογική. Είναι εκείνα τα υψηλόβαθμα στελέχη που έχουν τα “μπαλάκια” να παίξουν και να κερδίσουν το παιχνίδι με τους όρους της αγοράς, με τους κανόνες της κοινωνίας κι όχι με κείνους του στρατιωτικού μικρόκοσμου. Αυτοί οι άνθρωποι κάνουνε μπάμ πως είναι αλλιώς, έκαναν έτσι κι αλλιώς τη διαφορά κι από πριν.
Όσο για τη δικαιοσύνη και τα λοιπά προς λαϊκή κατανάλωση παραμύθια, αυτά είναι για να έχουμε να λέμε και να βγάζουμε τα δικά μας απωθημένα (αυτό πάει σε κάμποσους απόστρατους που υπήρξαν αδικημένοι και θα είναι πάντα).
Ευχόμαστε ολόψυχα καλό κουράγιο στους νέους Αρχηγούς και Διοικητές και στους αποστρατευθέντες ταχύτατη ενσωμάτωση στον πολιτικό βίο προκειμένου να γίνουν σύντομα πολύτιμοι για την Ελληνική κοινωνία.
