Είναι χρόνια τώρα πια που η πορεία στην αμερικάνικη Πρεσβεία ανήμερα της 17ης Νοεμβρίου έχει χάσει το νόημά της.
Όπως έχει χάσει και κάθε νόημα ο αγώνας των φοιτητών εκείνης της εποχής για δημοκρατία και ισοπολιτεία. Γιατί για το ψωμί και την ελευθερία κάτι έγινε και το πετύχαμε, μέχρι ενός σημείο. Όσο για την παιδεία ας το αφήσουμε καλύτερα. Μια ματιά στα κοινωνικά δίκτυα είναι αρκετή για να καταλάβει κανείς το επίπεδο του μέσου Έλληνα!
Επειδή πάντα κάποιος άλλος φταίει που δεν πήγαμε καλά, κι οι Αμερικάνοι φταίνε για πολλά, το κακό το ριζικό μας δεν αλλάζει. Προδότες, εχθροί του λαού και της πατρίδας, κοινωνικοί καταπιεστές και αριστεροί δικτατορίσκοι παρέα με δεξιούς λαοπλάνους και πατριδοκάπηλους όψιμους οπαδούς της δικτατορίας αποτελούν, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, το πολιτικό σύστημα σήμερα.
Η διχοτομημένη Κύπρος, προϊόν της δικής μας φαγωμάρας, συνεχίζει να αποτελεί το όνειδος Ελλήνων, Κυπρίων και της διεθνούς κοινότητας. Η δικτατορία του Παπαδόπουλου εξαγνίστηκε από τη βλακώδη δικτατορία του Ιωαννίδη, του χρήσιμου εθνικόφρονα ηλιθίου της δεκαετίας του ΄70. Έχουμε και σήμερα χρήσιμους ηλίθιους που χρησιμοποιούν οι Αμερικάνοι; Σαφώς και έχουμε και μάλιστα δηλώνουν κι αριστεροί.
Ένας λαός που ζεί το δικό του παραμύθι μέσα από μια ασαφή ιστορική διαδρομή, με κρίση ταυτότητας και με έλλειψη οράματος, το μπορεί να περιμένει; Τον εθνικό και κοινωνικό θάνατο. Υπάρχει ελπίς; Φυσικά και υπάρχει, εκεί που υπήρχε και την εποχή του Πολυτεχνείου: Στα νέα παιδιά, σε κείνους που έχουν καθαρό μυαλό και γενναία στάση απέναντι στη ζωή, μόνο σ΄αυτούς μπορούμε να ελπίζουμε.
Που το έχασε η γενιά του Πολυτεχνείου; Στο ότι δεν υπήρξε γενιά του Πολυτεχνείου. Οι προσωπικές φιλοδοξίες που μετατράπηκαν σε πολιτικές φιλοδοξίες και αγώνα για εξουσία την έσβησε τη γενιά αυτή προτού καν κατανοήσει αυτό που απαίτησε: Το ψωμί, την παιδεία και την ελευθερία.
Όσο για κείνους που σήμερα ορέγονται δικτάτορες σωτήρες αλλά δεν έχουν ιδέα τι θα πεί δικτατορία, καλά θα κάνουν αυτοί πους τρέφουν τα μυαλά με τέτοιες ιδέες να τους βάλουν να δουλέψουν, να δημιουργήσουν και να μελετήσουν.
Όσο θα υπάρχουν εραστές του φασισμού και θρασύδειλοι πατριδοκάπηλοι προκοπή δε θα δούμε, όπως επίσης κι όσο θα κυβερνιόμαστε από αριστερούς ηλίθιους εξουσιολάγνους.
Μια επανάσταση με κοινωνικό πρόσημο και ουσιαστικές ανατροπές με σύμβολο την αναγέννηση από τις στάχτες που θα κάψουμε τον κακό εαυτό μας με τα ίδια συνθήματα του Πολυτεχνείου θα μας δώσει όραμα κι ελπίδα, θα μας δώσει δύναμη για αγώνα και συμφιλίωση σε όλα τα επίπεδα.
Αν μπορέσουμε να ανατρέψουμε τις κομματικές, προσωπικές και μικρόνοες πρακτικές και τις αντικαταστήσουμε με αγάπη για την πατρίδα, με κοινωνικό ορθολογισμό και με παραγωγικές πρακτικές θα ζήσουμε τα αποτελέσματα των συνθημάτων του Πολυτεχνείου, αλλιώς θα συνεχίζουμε τις πορείες στην Αμερικάνικη πρεσβεία και το άπλωμα του χεριού για δανεικά που έρχονται παρέα με δουλεία και πόνο.
Γιατί οφείλουμε να τα λέμε τσεκουράτα, σ΄ένα λαό με πολλές αρετές και με τη μοναδική κατάρα να τρώει τις σάρκες του.
