Το Πολυτεχνείο ζει, οι αξίες του ζουν ή πέθαναν;

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

Η Χούντα βαφτίστηκε επανάσταση, ξαναβαφτίστηκε Χούντα και τώρα πια είναι για κάποιους η μεγαλύτερη πληγή και για άλλους μια περίοδος κατά την οποία η Ελλάς, η πτωχή πλην τίμια Ελλάς, μεγαλούργησε δια της ΜΟΜΑ (που πραγματικά έκανε έργο) και λοιπών άλλων εργαλείων.

Γράφει ο Τσεκουράτος

ΤΣΕΚΟΥΡΑΤΟΣ

Όπως και να το δει κανείς, είτε η Χούντα ήταν του Παπαδόπουλου, είτε του Ιωαννίδη είτε κάποιου άλλου (μήπως το όνομα Gust Avrakotos λέει κάτι;) η ουσία είναι πως κυβέρνησε, έπεσε και πιθανόν ξαναγύρισε με άλλη μορφή. Με ποιά μορφή;

Με αυτή της νοοτροπίας του Φασισμού, αυτής της νοοτροπίας που τελικά δεν είναι ιδεολογία απλά και μόνο διότι ο φασίστας μπορεί κάλλιστα να είναι δεξιός, αριστερός, κεντρώος ακόμα κι αναρχικός. Το γνωστό “ρηθέν υπό του προφήτου”, έχω δίκιο γιατί έχω δίκιο, άρα όλοι οι υπόλοιποι έχετε άδικο, αποτελεί την υπεραξία του φασισμού. Κι αυτή την υπεραξία, σήμερα εν έτη 2020 κοντά, υπάρχουν αρκετοί που δρέπουν τα οφέλη της. Απλά και μόνο περιλαμβάνοντας τους εαυτούς τους στο πάνθεον των αλάνθαστων (Πάπας κλπ.).

Λένε, αυτοί που ξέρουν, πως η Χούντα έπεσε λόγω του Πολυτεχνείου, και λόγω του Πολυτεχνείου, ή λιγότερο λόγω του Πολυτεχνείου. Σημειολογικά και μόνον, γιατί ναι η Χούντα του Παπαδόπουλου έπεσε, αλλά αυτή θα έπεφτε έτσι κι αλλιώς γιατί ο Παπαδόπουλος δεν ήταν πλέον όσο υπάκουος “έπρεπε”, έτσι λέει ο Henry Kissinger τουλάχιστον.

Και ως εκ θαύματος κόσμος και κοσμάκης συνέρρευσε αρχικά στη Νομική πριν το Πολυτεχνείο αλλά προκοπή δεν έγινε κι ο Παπαδόπουλος το έκλεισε το θέμα αναίμακτα, ή περίπου αναίμακτα. Έτσι στήθηκε η κατάληψη του Πολυτεχνείου, με ραδιοφωνικό σταθμό, οργάνωση, αλλά κυρίως με σχέδιο, ποιος το εκπόνησε; Έλα μου ντε!

Κόσμος και κόσμος συνέρρεε καθημερινά, άλλος για να δει άλλος για ν’ ακούσει κι άλλος απλά και μόνο από περιέργεια, υπήρχαν βέβαια και οι ιδεολόγοι κι ο κόσμος που δεν άντεχε πια τη βλακεία και τη “στρατιωτική πειθαρχεία” που είχε επιβληθεί(;) παντού, όπως επίσης δε γούσταρε πια τα “ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα”.

Όσο κι αν ο ηγέτης της Χούντας, Γεώργιος Παπαδόπουλος είχε στο μυαλό του άλλα πράγματα απ’ αυτά που έγιναν, γιατί πολλά απ’ αυτά που έγιναν πιθανότατα δεν τα κατάλαβε κιόλας, η ουσία παραμένει: Και φυλακίσεις έγιναν, και βασανισμοί στο ΕΑΤ – ΕΣΑ, και εξορίες, και ξύλο έπεφτε (μήπως και σήμερα δεν πέφτει;) και τα παιδάκια στο σχολείο μάθαιναν για την “εθνοσωτήριο επανάσταση”.

Αλλά θα μου πείτε και σήμερα τα παιδάκια δε μαθαίνουν άλλα ωραία, εξίσου φασιστικά και φανταστικά, για να μην αναφερθούμε στο “συνωστισμό” της Σμύρνης το 1922, και πολλά άλλα. Παιδεία! Αυτό δε ζήταγαν οι εξεγερμένοι κατά των “επαναστατών” το 1973; Το έχουμε; Εκτός από πολλά, πολλά φροντιστήρια (ξένων γλωσσών, μαθηματικών, φυσικής κλπ.) δωρεάν ΠΑΙΔΕΙΑ δε βλέπουμε, μάλλον αυτό θα εννοούσαν το σημερινό. Σε άλλα κράτη βέβαια υπάρχει και Παιδεία και δωρεάν, αλλά αυτοί δεν είχαν Πολυτεχνεία για να το ζητήσουν.

Υπήρξε κόσμος που αγωνίστηκε στο Πολυτεχνείο για Ψωμί, κι η αλήθεια είναι πως έφαγε παντεσπάνι, κι όχι λίγο, άρα ο αγώνας δικαιώθηκε. Υπήρξαν κι άλλοι εκεί με ιδανικό το “ΨΩΜΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ” και πολλοί απ’ αυτούς ακόμα αγωνίζονται, και για τον εαυτό τους και για την κοινωνία και την πατρίδα.

Δε θα μπούμε στον πειρασμό να πούμε ονόματα, ψάξτε να τα βρείτε κι από τις δύο μεριές. Όταν ο Υπίλαρχος Μιχάλης Γουνελάς (μακαρίτης πια) πήρε την εντολή να ρίξει την πόρτα του Πολυτεχνείου αυτοί που έφαγαν το παντεσπάνι μετά, ήταν μακριά από την πόρτα. Είχαν ήδη βρει την έξοδο. Στην πόρτα ήταν οι άλλοι και κάποιοι απ’ αυτούς έμειναν εκεί, τους πήραν σηκωτούς, παρά τα περί των αντιθέτων λεγόμενα και γραφόμενα.

Και πάμε στο καλύτερο τώρα: Ναι, είμαστε ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ, από όλα κι από όλους, εκλεγόμαστε κι εκλέγουμε, λέμε ότι θέλουμε και λογαριασμό δε δίνουμε, είμαστε ο κυρίαρχος λαός! Αλλά ποιανού κράτους; Του Ελληνικού; Γιατί αυτό χρωστάει, τεχνητά ή μη, χρωστάει και μάλιστα πολλά σε πολλούς. Ποιος κάνει το κουμάντο; Η Ελληνική κυβέρνηση; Για να πάρει καμιά Ελληνική κυβέρνηση απόφαση που να μην αρέσει στα μεγάλα μαγαζιά και θα δείτε τι θα γίνει.

Ακόμα κι αυτός ο μέγιστος Αλέξης Τσίπρας μετά το δημοψήφισμα στο οποίο περίμενε ο λαός να πει “ΝΑΙ” κι αυτοί οι διαολεμένοι είπαν “ΟΧΙ”, το έφερε τούμπα το πράμα. Είμαστε ρε παιδί περίεργη ράτσα, απρόβλεπτη, παλαβή. Γουστάρουμε την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, το έχουμε αποδείξει και το έχουμε πληρώσει με αίμα, αίμα που έρευσε άφθονο σε όλες σχεδόν τις ηπείρους. Αλλά όλο μας ξεφεύγει. Ψάχνουμε ηγέτες να μας οδηγήσουν σ’ αυτή, μόνοι μας δε μπορούμε; Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι οι πολιτικές προσωπικότητες που ξεχώρισαν από το 1974 και μετά, αλλά τελικά με την ελευθερία τι κάναμε;

Φύγαμε από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ (επί δεξιού Καραμανλή) και μετά ξαναγυρίσαμε (επί σοσιαλιστή Παπανδρέου, ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο). Βρίζαμε την ΕΟΚ και τώρα γουστάρουμε Ευρωπαϊκή Ένωση τρελά. Κάποιοι έλεγαν Παράδεισο τη Σοβιετική Ένωση αλλά μετά που έπεσε κι άρχισαν να καταφτάνουν πεινασμένοι από τον Παράδεισο, στον οποίο υπήρχαν πολλά αλλά όχι ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, το γύρισαν λιγάκι αλλιώς. Λίγο δεξιά, λίγο κέντρο, λίγο αριστερά αλλά όχι ΚΚΕ, πολλοί υμνητές της Σοβιετικής Ένωσης και του “υπαρκτού σοσιαλισμού” βολεύτηκαν μια χαρά.

Προσωπικά, αυτό που μου έχει μείνει από τη βραδιά του Πολυτεχνείου είναι ο θόρυβος των αρμάτων μάχης που κατέβαιναν από την Πατησίων και ο φόβος της μητέρας μου, οι πορείες στις οποίες συμμετείχα αλλά δεν καταλάβαινα, τα συνθήματα που άκουγα αλλά δεν υλοποιούνταν ποτέ, τις αξίες που ζητήθηκαν αλλά δεν πήραν μορφή, ή μάλλον πήραν, τη μορφή των φαντασμάτων.

Έτσι για να τα λέμε απλά και τσεκουράτα!

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ