Άρτος δεν υπάρχει για τους Τούρκους, επομένως ο Ερντογάν στρέφεται στα θεάματα και κυρίως στις πολεμικές ιαχές. Το σχέδιο της Τουρκίας για τη δημιουργία έντασης. Η πιθανότητα θερμού επεισοδίου, η ήττα στον Έβρο και τα γεωπολιτικά ρέστα στην συμφωνία με τη Λιβύη.
Την ώρα που η οικονομική κρίση λόγω του κορωνοϊού απειλεί όλο και περισσότερο την Τουρκία – η οποία βρίσκεται σε εξαιρετικά δεινή θέση- ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ψάχνει απεγνωσμένα τρόπο για να στρέψει την προσοχή των πολιτών από τα εσωτερικά προβλήματα της χώρας, κλιμακώνοντας την ένταση σε όλα τα μέτωπα.
Με δεδομένο, ότι ο άρτος πλέον… λιγοστεύει λόγω και της ύφεσης που απειλεί να καταβαραθρώσει την τουρκική οικονομία ο «σουλτάνος» στρέφεται πλέον στα… θεάματα και τις πολεμικές ιαχές: Το κακόγουστο σόου που έστησε την Παρασκευή, ανήμερα της επετείου της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης, που έστησε ο «σουλτάνος», συνιστά επικοινωνιακή επίδειξη δύναμης – με μηνύματα προς το εθνικιστικό ακροατήριο, και εξυπηρετεί τον πρώτο σκοπό, δηλαδή τα θεάματα.
Ανοίγει τη βεντάλια των διεκδικήσεων ο «σουλτάνος»
Ως προς τις πολεμικές ιαχές, το παιχνίδι είναι γνωστό. Ο Ερντογάν ανοίγει όλη τη βεντάλια των τουρκικών διεκδικήσεων, στο Αιγαίο, στην Ανατολική Μεσόγειο, ενώ βάζει πλέον στο μενού και τον Έβρο. Ωστόσο, παρατηρητές των εξελίξεων εκτιμούν πως εάν τελικά η Τουρκία επιλέξει να στήσει ένα θερμό επεισόδιο, αυτό θα γίνει στην Λιβύη, καθώς ο Ερντογάν έχει επενδύσει διόλου ευκαταφρόνητους υλικούς πόρους καθώς και διπλωματικό κεφάλαιο, ώστε να προσεταιριστεί την κυβέρνηση του Φαγιέζ αλ Σάρατζ. Με άλλα λόγια, η Άγκυρα έχει παίξει ουσιαστικά τα (γεωπολιτικά) ρέστα της στο «σύμφωνο» με τη Λιβύη.
Προς αυτή την κατεύθυνση, ο τουρκικός στόλος έχει μετατρέψει το εμπάργκο όπλων προς τη βορειοαφρικανική χώρα σε «σουρωτήρι». Πληροφορίες αναφέρουν ότι οι έξι Τουρκικές φρεγάτες τύπου Perry όχι απλά έχουν προσεγγίσει τις τελευταίες ημέρες τις Λιβυκές ακτές, αλλά εμπλέκονται άμεσα στις εχθροπραξίες αφού έστησαν «όμπρέλα» ασφαλείας πάνω από τις περιοχές που ελέγχει ο GNA και η κυβέρνηση της Τρίπολης διευκολύνοντας όχι μόνο τα Τουρκικά μεταγωγικά να προσεγγίσουν.
Τα πλοία του Τουρκικού στόλου κρατούν «καθαρό» τον εναέριο χώρο για τα μη επανδρωμένα Bayraktar TB2 τα οποία επιχειρούν πλέον μαζικά στην περιοχή και έχουν σημαντικό μερίδιο στην αντεπίθεση των δυνάμεων του GNA και στην ανακατάληψη κρίσιμων πόλεων αλλά και της κομβικής για την κεντρική Λιβύη βάσης στην Al-Watiya.
Εκτός όμως από τα Τουρκικά πλοία και τα Τουρκικής κατασκευής μη επανδρωμένα UAV στο έδαφος της Λιβύης φαίνεται ότι έχουν μεταφερθεί και εντοπιστεί αντιαεροπορικά συστήματα Hawk τα οποία έχει μεταφέρει η Άγκυρα για να ενισχύσει περαιτέρω τις δυνάμεις του προέδρου Σάρατζ. Οι μισθοφόροι από τη Συρία οι οποίοι έχουν μεταφερθεί από την Τουρκία στη Λιβύη μεταξύ των οποίων και μέλη του ISIS όπως αναφέρουν ανεξάρτητοι στρατιωτικοί αναλυτές ξεπερνούν πλέον τις 10.000. Καθημερινά Τουρκικά C-130 πετώντας εκτός Ελληνικού FIR είτε στα όρια του Κύπρου-Αιγύπτου είτε πάνω από τις Βαλκανικές χώρες και την Αδριατική μεταφέρουν όπλα και μισθοφόρους στην Τρίπολη.
Επίσης, την Παρασκευή, ο Φατίχ Ντονμέζ, υπουργός Ενέργειας της Τουρκίας, ανακοίνωσε πως οι γεωτρήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, με βάση τη συμφωνία με τη Λιβύη θα αρχίσουν σε τρεις με τέσσερις μήνες (Σεπτέμβριο με Οκτώβριο). Επιπρόσθετα, εκδόθηκαν NAVTEX για διεξαγωγή ασκήσεων του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού μέχρι σήμερα, Σάββατο, σε μια μεγάλη περιοχή από την Ρόδο και το Καστελόριζο, νότια της Κρήτης έξω ακριβώς από τα χωρικά ύδατα της Γαύδου και μέχρι ανοικτά του Κόλπου της Σύρτης στη Λιβύη.
Στρατιωτικοποιώντας την ένταση ή αλλιώς Ερντογάν, ο «σιγουρατζής»
Ο Ερντογάν, ακολουθεί μια δοκιμασμένη συνταγή, καθώς αυτή η στρατηγική της στρατιωτικοποίησης των εντάσεων βασίζεται στην πεπατημένη των προκατόχων του. Η Τουρκία ανέκαθεν όταν ήθελε να θέσει τετελεσμένα ή να δημιουργήσει εντάσεις, έπαιζε… στα σίγουρα:
Αφενός εκμεταλλευόταν στιγμές που η χώρα μας βρισκόταν σε εσωτερική αστάθεια, όπως με την κρίση των Ιμίων. Τότε η τουρκική ηγεσία εκμεταλλευόμενη την αλλαγή κυβέρνησης στην Αθήνα -ο Κ. Σημίτης είχε μόλις εκλεγεί πρωθυπουργός και βρισκόταν σε εξέλιξη οι προγραμματικές δηλώσεις – δημιούργησε την ένταση στις βραχονησίδες.
Αφετέρου, εκμεταλλευόταν στη διεθνή συγκυρία – όπως η πρόσφατη υποχώρηση της ισχύος των ΗΠΑ στην ανατολική Μεσόγειο λόγω του Ντόναλντ Τραμπ- για να καλύψει το κενό στην περιοχή και να πλασαριστεί ως «περιφερειακή δύναμη».
Η ήττα στον Έβρο
Με την υβριδική σύγκρουση που επιχείρησε να στήσει η Τουρκία στον Έβρο εργαλειοποιώντας το μεταναστευτικό και στέλνοντας στα σύνορα χιλιάδες απελπισμένους ανθρώπους, ο Ερντογάν επιχείρησε να πιάσει την ελληνική κυβέρνηση σε μια στιγμή αδυναμίας και να επιβάλλει τους σκοπούς του. Δεν τα κατάφερε ωστόσο και με πρόσχημα την πανδημία του κορωνοϊού διέταξε τη διάλυση των καταυλισμών που στήθηκαν κατά μήκος των ελληνοτουρκικών συνόρων και την απόσυρση των μεταναστών που περίμεναν εκεί μπας και βρουν τρόπο να περάσουν στα ελληνικά εδάφη.
Τα αντανακλαστικά της ελληνικής κυβέρνησης και η ακράδαντη στάση της από την αρχή της κρίσης που έστησε ο Ερντογάν, οδήγησαν τον «σουλτάνο» στην πρώτη σοβαρή ήττα σε γεωστρατηγικό επίπεδο. Ωστόσο η Άγκυρα δεν πρόκειται να παρατήσει τόσο εύκολα τα όπλα και ετοιμάζεται για ένα θερμό καλοκαίρι: Εάν ξαναγίνει κάτι στον Έβρο θα είναι μόνο και μόνο για αποπροσανατολισμό, καθώς η Τουρκία -όπως προείπαμε- θα χτυπήσει στη θάλασσα, εκεί που τούρκοι επιτελείς εκτιμούν πως έχουν το πάνω χέρι. Απώτερος στόχος η δημιουργία τετελεσμένων και η Άγκυρα να σύρει τη χώρα μας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων από θέση ισχύος καταγράφοντας τα περισσότερα κέρδη- στην προκειμένη περίπτωση να «νομιμοποιήσει» το τουκρολιβυκό μνημόνιο.
Το διπλωματικό παιχνίδι
Είναι σαφές, πως η Άγκυρα παίζει το γεωπολιτικό παιχνίδι κυρίως με στρατιωτικούς όρους. Προσπαθεί να εδραιώσει την ισχύ της δια των όπλων, της πυγμής και της επιβολής. Παριστάνει δηλαδή τον «ταραξία» της περιοχής. Όμως δεν πρέπει να περνά απαρατήρητη και μια στροφή στη φρασεολογία που χρησιμοποιεί το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών. Προσπαθώντας να αντιστρέψει την πραγματικότητα, το τελευταίο διάστημα το τουρκικό ΥΠΕΞ κατηγορεί τη χώρα μας για… παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου, προσπαθεί να μετατρέψει το… θύμα σε θύτη και να παρουσιάσει τις παράλογες διεκδικήσεις της Τουρκίας ως ρεαλιστικές και κυρίως σύννομες με το διεθνές δίκαιο.
Ωστόσο στο διπλωματικό πεδίο, η Ελλάδα έχει το πάνω χέρι για πολλούς λόγους. Η ενεργητική εξωτερική πολιτική με κινητοποίηση διάφορων ευρωπαϊκών θεσμών -με το ξέσπασμα της μεταναστευτικής κρίσης ο Κυριάκος Μητσοτάκης έφερε στις Καστανιές την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης- τη δημιουργία τριγωνικών συμμαχιών [σχήμα Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ, ή Ελλάδας -Κύπρου – Αιγύπτου], αλλά και τους ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με τις ΗΠΑ, αποδίδουν καρπούς. Και αυτό γιατί με τις ενέργειες της ελληνικής διπλωματίας, η Τουρκία έχει αποξενωθεί από το σύστημα της Δύσης, με τους περισσότερους συνομιλητές της ελληνικής πλευράς, ασχέτως γεωπολιτικών συμφερόντων, να έχουν καταλάβει με ποιον έχουν να κάνουν. Δηλαδή με έναν Ερντογάν και μία Τουρκία εκτός ελέγχου. Ενδεικτική σε αυτό το σημείο είναι και η παρέμβαση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στην Πέμπτη, όπου καλούσε την Τουρκία να προχωρήσει σε ενέργειες προς την αποκλιμάκωση της έντασης
Η απάντηση της Αθήνας λοιπόν, είναι το να υψώνει ένα διπλωματικό τείχος κατά των τουρκικών διεκδικήσεων. Και κυρίως με ψυχραιμία, νηφαλιότητα και αποφασιστικότητα να αποκρούει τις προκλήσεις.
Πηγή: newpost.gr
