Τουρκία – Δημοψήφισμα:  Τους γκρίζους λύκους, με τους οποίους πορεύεται χέρι χέρι, ρίχνει στο πολιτικό παιχνίδι ο Ερντογάν για να σταματήσει την απώλεια ψηφοφόρων.

 

Ο τούρκος Πρόεδρος επισκέφθηκε, προσευχήθηκε και άφησε λουλούδια στον τάφο του ιδρυτή του ΜΗΡ και των Γκρίζων Λύκων, Αλπ-Αρσλάν Τουρκές στο Μπεστεπε φροντίζοντας μάλιστα οι φωτογραφίες από αυτή την επίσκεψη να προβληθούν από την ιστοσελίδα της Προεδρίας της Δημοκρατίας.

 

Ο Ερντογάν λίγες ημέρες πριν το δημοψήφισμα φοβάται την αποσυσπείρωση των ψήφων του ακροδεξιού ΜΗΡ με το οποίο έχει συνάψει συμμαχία κορυφής, ενώ συγχρόνως αποτελεί μεγάλο ερωτηματικό η στάση των Κούρδων που για μια φορά και πάλι, με πρόσχημα τον αγώνα εναντίον του PKK έχουν στοχοποιηθεί από τους επίσημους και τους παρακρατικούς μηχανισμούς του  Ερντογάν.

Έτσι ο τούρκος πρόεδρος μετά από ένα αμφιβόλου αποτελεσματικότητας άνοιγμα προς τους Κούρδους την περασμένη εβδομάδα με επίσκεψη του στο Ντιγιαρμπακιρ, επιχειρεί να συγκρατήσει τις φυγόκεντρες δυνάμεις στην εκλογική μάζα του ακροδεξιού ΜΗΡ.

 

 

Ο Αλπ-Αρσλάν Τουρκές (του οποίου ο γιος έχει ενταχθεί στο ΑΚΡ και είναι αναπληρωτής πρωθυπουργός υπεύθυνος στην τουρκική κυβέρνηση για τα θέματα Κύπρου) υπήρξε ιστορική πολιτική φυσιογνωμία στην Τουρκία καθώς μέχρι τον θάνατο του (1997) αποτέλεσε τον φυσικό ηγέτη της τουρκικής ακροδεξιάς και του παντουρανισμου

Ο Αλπ-Αρσλάν Τουρκές ιδρυτής των γκρίζων λύκων

Ο Αλπ-Αρσλάν Τουρκές γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 25 Νοεμβρίου 1917. Στη γειτονιά του Χαϊντάρπασα, στο 13 της οδού Κιρλιζαντέ. Το επίσημό του όνομα ήταν Αλί Αρσλάν, που στη συνέχεια το μετέτρεψε στο πιο παντουρκιστικό Αλπ-Αρσλάν, ενώ το επώνυμο Τουρκές το επέλεξε η οικογένειά του αργότερα, το 1934, όταν ο Κεμάλ Ατατούρκ επέβαλε με νόμο σε όλους τους πολίτες της Τουρκίας να πάρουν επώνυμο.

 Σύμφωνα με δημοσιογράφους-ερευνητές, κυρίως τον αρμενικής καταγωγής διανοούμενο Χραντ Ντινκ, που δολοφονήθηκε το 2007 στην Κωνσταντινούπολη από Τούρκο ακροδεξιό, και κάποιους ιστορικούς, ο Αλπ-Αρσλάν Τουρκές ήταν αρμενικής καταγωγής.

Η οικογένειά του είχε μεταναστεύσει στην Κύπρο το 1915 από ένα χωριό έξω από την Καισαρεία, και αυτό αποτέλεσε αφορμή για πολλές εικασίες αργότερα ότι η οικογένεια ήταν αρμενικής καταγωγής και ότι έφυγε στην Κύπρο για να γλιτώσει την γενοκτονία.


Ο Χραντ Ντινκ θεωρούσε ότι ο Αλπ-Αρσλάν Τουρκές ήταν ένα ορφανό παιδί από αρμενική οικογένεια από τη ΣεβάστεΙα το οποίο υιοθετήθηκε, όπως γινόταν συχνά τότε με ορφανά αρμενικής καταγωγής μετά τη Γενοκτονία, από μια τουρκική οικογένεια στην Κύπρο.

Κανείς μέχρι σήμερα δεν μπορεί να πει με σιγουριά ποια ακριβώς ήταν η καταγωγή του ηγέτη των «Ιδεαλιστών». Το σίγουρο είναι ότι ο Αλπ-Αρσλάν Τουρκές έζησε όλη του τη ζωή κάτω από τη σκιά μιας καταγωγής που για τους Τούρκους εθνικιστές ήταν ανάθεμα.




Ο Τουρκές έφυγε από την Κύπρο το 1932 και έγινε αξιωματικός. Οι πολύ κοντινοί του άνθρωποι τον φώναζαν αργότερα «Αλμπάι» -συνταγματάρχη-, ενώ για τους οπαδούς του ήταν και παραμένει ο «αρχηγός», μπασμπούγ.

Η πρώτη του εμφάνιση στη δημόσια ζωή ήταν με το πραξικόπημα του Μαΐου 1960 εναντίον της κυβέρνησης του Αντνάν Μεντερές, καθώς ο Τουρκές ήταν από τα ηγετικά στελέχη του πραξικοπήματος και διετέλεσε και εκπρόσωπος Τύπου του.

Μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, ο Τουρκές θεωρήθηκε επικίνδυνος από το ίδιο το στράτευμα, όπως όλοι οι πραξικοπηματίες που ήταν νεότεροι αξιωματικοί και που είχαν ουσιαστικά στασιάσει εναντίον και της ηγεσίας του στρατεύματος.

 




Έτσι τοποθετήθηκε στην τουρκική πρεσβεία στο Νέο Δελχί και δεν επέστρεψε στην Τουρκία παρά μόνο τρία χρόνια μετά το πραξικόπημα.

Ανέβηκε γρήγορα τις βαθμίδες του εθνικιστικού κινήματος, που έχει τις ρίζες του στη δεκαετία του ’40, και στην ίδρυση του πρώτου εθνικιστικού κόμματος, του Εθνικού Κόμματος το 1948, με επικεφαλής τον στρατάρχη εν αποστρατεία Φεβζί Τσακμάκ, όταν μια ομάδα σκληροπυρηνικών εγκατέλειψαν το Δημοκρατικό Κόμμα του Μεντερές.

Τότε άρχισε για πρώτη φορά και το αέναο παιχνίδι του τουρκικού εθνικισμού ανάμεσα στον ξενοφοβικο εθνικισμό και το ισλάμ, η περίφημη «Τούρκο-ισλαμική σύνθεση», που ανάγκασε άθελά του το πολιτικό ισλάμ στην Τουρκία να διαμορφωθεί και να ισορροπεί πάντα σε σχέση με τον τουρκικό εθνικισμό, τον ισλαμισμό και το κουρδικό ζήτημα.

Μια δύσκολη άσκηση πολιτικών, ιδεολογικών και κοινωνιολογικών ζυμώσεων και αλλαγών που έχουν σήμερα φτάσει στο αποκορύφωμά τους.


Μετά τον άλλον μεγάλο ηγέτη της τουρκικής Ακροδεξιάς, τον Οσμάν Μπολουκμπασί, ο Αλπ-Αρσλάν Τουρκές θα φτάσει στην κορυφή του εθνικιστικού κινήματος το 1969.

Στην πόλη των Αδάνων, και αυτή με μια βαριά αρμενική ιστορία, όπου το εθνικιστικό κίνημα ίδρυσε το Κόμμα της Εθνικιστικής Δράσης (ΜΗΡ) και επέλεξε ως σύμβολο τα ισλαμικά τρία μισοφέγγαρα εγκαταλείποντας τον λύκο, που ήταν σαφώς παντουρκικός συμβολισμός.

Ήδη από το 1965 ο Τουρκές είχε δημοσιεύσει ένα μικρό βιβλίο με τις ιδέες του, οι οποίες αποτέλεσαν και εξακολουθούν να αποτελούν τη «βίβλο» των «Ιδεαλιστών», των Γκρίζων Λύκων.

Το περίφημο «Δόγμα των Εννέα Φώτων» που προσπαθούν να συνδυάσουν από την ύπαιθρο και την τεχνολογία μέχρι τον λαϊκισμό και τον προοδευτισμό.

Το ΜΗΡ θα συμμετάσχει σε τρεις κυβερνήσεις από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα, συμμαχώντας μάλιστα ακόμα και με το «Αριστερό» κόμμα του Μπουλέντ Ετζεβίτ, και ο Αλπ-Αρσλάν Τουρκές θα διατελέσει δυο φορές αντιπρόεδρος κυβέρνησης για σύντομο χρονικό διάστημα.

Με τον θάνατό του το 1997, το εθνικιστικό κίνημα θα αλλάξει πορεία, καθώς επικεφαλής του ΜΗΡ θα εκλεγεί μετά από επεισοδιακές συνθήκες ο Νετβλέτ Μπαχτσελί, ο οποίος ήταν αντίπαλος του γιου του Αλπ-Αρσλάν Τουρκές, Τουγρούλ, στη διεκδίκηση της ηγεσίας του κόμματος.




 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ