Η Τουρκία προσπαθεί να συμβιβαστεί με τα ασυμβίβαστα….

ΤΟΥΡΚΙΑ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ

Της Δρ Άννας Κωνσταντινίδου  , Ιστορικού- Διεθνολόγου *

 

Η κυρία Εμινέ Ερντογάν προέτρεψε το ήδη φτωχοποιημένο πλήθος, να μην κάνει σπατάλες στην καθημερινές του ανάγκες (και κυρίως στο φαγητό), όταν η ίδια, όπως είναι γνωστό, ψωνίζει ρούχα και αξεσουάρ από τους ακριβότερους οίκους μόδας της Ευρώπης με ιδιαίτερη προτίμηση στον οίκο Hermès.

Κι όταν λειτουργεί σε βάρος του λαού μία Κυβέρνηση, με ένα παρακράτος να ανθίζει από λαθρεμπόριο όπλων, ναρκωτικών κτλ, τα έσοδα από τις δραστηριότητες του οποίου μπαίνουν στους τραπεζικούς λογαριασμούς της οικογένειας της κυρίας Ερντογάν.

Και κυρίως, όταν η ιδιωτική αμυντική βιομηχανία της χώρας ανήκει σε εξ αγχιστείας συγγενικά πρόσωπα του πρώτου πολίτη της χώρας!!!

Η Τουρκία υπό πίεση

Τον Αύγουστο, ανοίγει ξανά η υπόθεση της Halkbank, με τη δίκη των υπευθύνων στα αμερικανικά δικαστήρια, μία δίκη που είχε αναβληθεί τον Μάιο, καθώς αφενός ήταν μία υπόθεση που δεν αφορούσε άμεσα την αμερικανική Πολιτεία αφετέρου ήταν μία συνθήκη που έδειχνε ότι ο Μπάιντεν ήθελε να δημιουργήσει μία ασφυκτική κατάσταση εναντίον του Τούρκου Προέδρου (κάτι που προφανώς απόδειξε κατά τη διάρκεια της ολιγόλεπτης, μόλις 45 λεπτών συνάντησής τους τον Ιούνιο, όπου ο Αμερικανός πολιτικός άνδρας, “πήγε, είδε (προειδοποίησε), νίκησε (έφυγε σε λίγα λεπτά” αφήνοντας τον Ερντογάν να σταθμίσει πολλά).

Αναμφισβήτητα η Τουρκία βιώνει μία από τις πιο δύσκολες περιόδους της Σύγχρονης Ιστορίας της κι αυτό διότι, δεν έχει αντίπαλο μόνο το εξωτερικό περιβάλλον της, αλλά και το εσωτερικό.

Είναι σίγουρο ότι μετά τις δηλώσεις της Εμινέ Ερντογάν ότι ο Ιμάμογλου θα βρει την ευκαιρία συσπειρώνοντας τον κόσμο της Κωνσταντινούπολης (και καθώς προχθές η χώρα έφυγε και επίσημα από τη Συμφωνία της Κωνσταντινούπολης για τα δικαιώματα γυναικών και παιδιών, με ένα State Department να θέτει για πρώτη φορά στα χρονικά μία νατοϊκή χώρα στη λίστα των ανελεύθερων και εχθρικών χωρών) θα φροντίσει να δημιουργηθούν επεισόδια στη χώρα. Ήδη οι διάφορες οργανώσεις ανθρώπινων δικαιωμάτων δεν είδαν με καλό μάτι τις δηλώσεις αυτές της πρώτης κυρίας της Τουρκίας.

Όμως το θέμα δεν είναι πώς ο Ερντογάν θα αντιδράσει στο εσωτερικό της χώρας του, που εκ των πραγμάτων (κουτσά στραβά) έχει και σε μεγαλύτερο ποσοστό τον έλεγχο του Κράτους του (ακόμα και κάτω από το πλαίσιο αυτό), καθώς είναι γνωστό ότι επενδύει πάρα πολύ στο επικοινωνιακό κομμάτι, με την προπαγάνδα καλά να κρατεί, χρησιμοποιώντας το θρησκευτικό συναίσθημα… Ο Τούρκος Πρόεδρος είναι σε αδιέξοδο, μια και πρέπει να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα στο εξωτερικό περιβάλλον. Η χώρα του είναι πολύ προφανές ότι έχει χάσει την εμπιστοσύνη των μεγάλων κρατών.

Το τουρκικό κράτος φοβάται τους Άραβες

Όμως, αυτό που φοβάται ο Ερντογάν είναι ΚΥΡΙΩΣ ΤΟΥΣ ΑΡΑΒΕΣ… Η Τουρκία είναι από τις χώρες που εξαιτίας της ισλαμικής παράδοσης (άσχετα με πόσο αριβιστική διάθεση τη χρησιμοποιεί) γνωρίζει πολύ καλά πώς λειτουργεί ο αραβικός Κόσμος…. Η γειτονική χώρα φοβάται (και ανέκαθεν ιστορικά φοβόταν) τους Άραβες… Ενώ καταφέρεται η τουρκική πολιτική εναντίον Δυτικών και Ρώσων, τόσες δεκαετίες (κι όχι μόνο τώρα) έχει ποτέ με επιτακτικό τρόπο καταφερθεί εναντίον των Αράβων;;;;

Το αραβικό στοιχείο μετά από πάρα πολλές δεκαετίες άρχισε να συσπειρώνεται και αυτό αποτελεί τη δαμόκλειο σπάθη που κρέμεται πάνω από το κεφάλι που ονομάζεται Τουρκία… Κάθε άλλο παρά ενθαρρυντικά για τον Ερντογάν είναι τα γεγονότα έτσι όπως εξελίσσονται στην ευρύτερη περιοχή… Κι επίσης γνωρίζει πολύ καλά ότι οι Άραβες τη δεδομένη περίοδο στηρίζονται και από Δύση και από Ανατολή. Η Τουρκία είναι ανοιχτή σε πολλά διπλωματικά και στρατιωτικά μέτωπα κι αυτό την “σκοτώνει”, καθώς ακόμα και το ζήτημα του ελέγχου του αεροδρομίου της Καμπούλ (όπως ανέφερε χθες ο Χουλουσί Ακαρ) βρίσκεται σε κατάσταση αναμονής.

Το τουρκικό κράτος φοβάται τους Άραβες. Και ξέρει πολύ καλά ότι όλοι οι οικονομικοί πάτρωνές του ως θεατές θα το βλέπουν να ξεκληρίζεται. Πού;;;; Τώρα αρχίζει το show στη Λιβύη…. Κι αυτήν την φορά όχι κάτω από το πέπλο του εμφυλίου (καθώς ο Ντμπεϊμπά είναι χαμένος από πρώτο χέρι και θα φανεί πολύ σύντομα που δεν θα λάβει την ψήφο εμπιστοσύνης από το λιβυκό Κοινοβούλιο), αλλά με τις ευλογίες των ισχυρών και με μία Αίγυπτο να τείνει χείρα βοηθείας στη Λιβύη, τώρα θα δούμε, θα μου επιτρέψετε την φράση, τι απίδια πιάνει ο τουρκικός σάκος.

The show must go on, γιατί η Λιβύη θα διαμορφώσει τα νέα πεπραγμένα στη ΝΑ Μεσόγειο. Μέχρι το Δεκέμβριο που η ExxonMobil επανακάμπτει στην Κύπρο, το κακό σπυρί που ονομάζεται Τουρκία θα πρέπει να σπάσει. Οπότε, όπως γίνεται κατανοητό οι εκλογές Δεκεμβρίου στη Λιβύη (ακόμα και κατά τη χθεσινή συνεδρίαση του αρμόδιου τμήματος στο ΟΗΕ, όπου τέθηκε το σχετικό θέμα για την αναγκαιότητα διεξαγωγής των εκλογών στην καθορισμένη ημερομηνία) απλά αποτελεί φενάκη, γιατί πολύ απλά δεν μπορεί η αμερικανική εταιρεία να κάνει γεώτρηση και στη Λιβύη να υφίσταται έκρυθμο κλίμα.

Το θέμα Λιβύη οι Δυνατοί θα το τελειώσουν άμεσα, μέσα στο καλοκαίρι. Και όταν τον Αύγουστο θα αρχίζει η δίκη της Halkbank στην Αμερική.

Η Τουρκία πιέζεται από τους Άραβες και το ζήτημα Λιβύη. Αυτό το γνωρίζει ή θα πρέπει να το γνωρίζει και η Ελλάδα και η Κύπρος.

*Η Δρ Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός- Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, ερευνήτρια της ίδιας Σχολής, Εξωτερική Συνεργάτιδα της Ανώτατης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου και μέλος και ερευνήτρια του Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ.).

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ