Του Κωνσταντίνου Θ. Λαμπρόπουλου, Ανώτερου Στρατηγικού Αναλυτή, Εταίρου του Κέντρου Μελετών Ασφάλειας της Γενεύης
Τα κόμματα στη Μεταπολίτευση, λειτουργώντας αποκλειστικά ως πελατειακά δίκτυα και όχι ως θεσμοί παραγωγής προτάσεων και δυνητικής εφαρμογής πολιτικής, δημιούργησαν τεράστια αδιέξοδα που ακόμη δεν έχουν φανεί στο σύνολό τους.
Η πολιτική ως διαχείριση σε λιμνάζοντα ύδατα έγινε η νόρμα. Ως εκ τούτου η δημιουργία άξιων εφεδρειών και κατ επέκταση θεσμών παραγωγής πολιτικής ήταν περιττή.
Αυτή η νοοτροπία διαπέρασε οριζόντια την κοινωνία. Εφεδρείες που να λειτουργούν στο πλαίσιο παραγωγής διαμόρφωσης και άσκησης πολιτικής απουσιάζουν. Αυτό λείπει απ τη χώρα.
Αυτό δυστυχώς είναι και το πλεονέκτημα που απολαμβάνει η Τουρκία έναντι ημών.
Μόνο να δει κανείς πως ανελίχθηκε στην ιεραρχία της ΜΙΤ ο τωρινός διοικητής της. Από αρχιλοχίας έδειξε ενδιαφέρον για τις σπουδές ασφάλειας με ειδίκευση στις υπηρεσίες πληροφοριών. Του χρηματοδότησαν το διδακτορικό του και η συνέχεια γνωστή. Τον ξεχώρισαν και τον αξιοποίησαν. Πλέον είναι ένας εκ των ισχυροτέρων ανδρών της Μέσης Ανατολής.
Όταν ο Ερντογάν φύγει απ το προσκήνιο, πόσοι είναι έτοιμοι να τον διαδεχθούν? Πολλοί δυστυχώς! Και με εχέγγυα πολιτικά προτάγματα όχι τις εκθέσεις ιδεών επιπέδου λυκείου που προβάλλονται εδώ.
Όταν ο Ερντογάν απώλεσε τους δήμους Άγκυρας και Κωνσταντινούπολης 6 ομάδες εργασίας του κυβερνώντος κόμματος AKP παρέδωσαν policy reports για την αναστροφή της κατάστασης εντός 6 μηνών.
Ευτυχώς για εμάς που ο Ερντογάν εξαιτίας της ανασφάλειας μετά το πραξικόπημα, έχει αποκτήσει τις παθογένειες των παλαιών Σουλτάνων και διαλύει τις τουρκικές ορθολογικές δομές παραγωγής πολιτικής.
Η αντιπολίτευση δηλώνει ευθαρσώς πως θα επαναφέρει ακριβώς αυτές τις δομές. Παραταύτα όσο και να ‘χουν πληγεί απ’ την ερντογανική αλαζονεία, δομές παραγωγής πολιτικής υφίστανται. Μετά φωνασκούν κάποιοι εντός των τειχών οτι η Τουρκία έχει διαχρονική Εθνική Στρατηγική σε αντιδιαστολή με εμάς.
Πως να μην έχει? Αφού έχει κουλτούρα κράτους και μάλιστα πρώην αυτοκρατορίας με όραμα να ανέλθει στον διεθνή καταμερισμό ισχύος Δεν πρέπει να υπερτιμάται ούτε όμως και να υποτιμάται η τουρκική δυνατότητα επιβολής τετελεσμένων εξαιτίας αυτών των δομών -θεσμών.
Εμείς ως χώρα έχουμε αναξιοποίητο απόθεμα ισχύος. Είμαστε κληρονόμοι δύο αυτοκρατοριών και το δικό μας πολιτιστικό brand name είναι το μεγαλύτερο στον κόσμο. Είμαστε οι κλειδοκράτορες μιας περιοχής που ελέγχει τις οδούς που διέρχονται από τη Μαύρη Θάλασσα προς και από το Σουέζ. Είμαστε νησιωτικό κράτος με αρχιπελαγικά χαρακτηριστικά με την 7η μεγαλύτερη ΑΟΖ στον κόσμο. Αλλά έχουμε κουλτούρα Βελγίου ως προς τον γεωστρατηγικό ρόλο μας και κουλτούρα Λιβύης ως προς την εθνική συνοχή.
ΥΓ: Πάλι καλά που το οικόπεδο εδώ μαζί με την Κύπρο μας είναι τα μεγαλύτερα φιλέτα παγκοσμίως. Μας σώζει πάντοτε η αριστοτελική ετερογονία των σκοπών και το γεγονός οτι η περιοχή μας παράγει στρατηγικό προϊόν που μας καθιστά σε τακτά χρονικά διαστήματα κράτος-προμαχώνα.
Δεν αρκεί όμως δυστυχώς. Στα ήρεμα ύδατα της Ε.Ε και της Ευρωατλαντικής Ηγεμονίας αρκούσε εν πολλοίς. Οι καιροί άλλαξαν.
Περισσότερα άρθρα από τον Κωνσταντίνο Λαμπρόπουλο:
ΑΠΟΨΕΙΣ – ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ
