Σαν σήμερα, στις 29 Ιουλιου 1014 ο Βασίλειος Β’ με πάνω από 50.000 άνδρες αφανίζει τον Βασιλικό Βουλγαρικό στρατό του Τσάρου Σαμουήλ στη θέση Κλειδί (Velasitza) κοντά στο Σιδηρόκαστρο.
Μετά από πολύωρες μετωπικές επιθέσεις υπό τον ίδιο τον Αυτοκρατορα, πλευρικές από τον Κωνσταντίνο Διογένη ( πατέρα του Ρωμανού Δ’) και ευρεία κυκλωτική κίνηση του εκπληκτικού Νικηφόρου Ξιφία, η παγίδα κλείνει και ο Βουλγαρικός στρατός κατακρεουργειται μετά από λυσσώδη συγκρουση.
Από τους 30.000 Βούλγαρους 15.000 έπεσαν επιτόπου και άλλοι τόσοι συνελήφθησαν αιχμάλωτοι, ενώ ελάχιστοι ξέφυγαν, μεταξύ τους και ο τραυματίας Σαμουήλ. Η τύχη των αιχμαλώτων ήταν τραγική:
Οι 15.000 χωρίστηκαν σε λόχους των 100, όπου αποσπάσματα Βαραγγων τους τυφλωναν όλους, εκτός από έναν, που τον άφηναν …μονόφθαλμο για να τους οδηγήσει στην Βουλγαρία, αφού όπως είπε και ο ίδιος ο Αυτοκράτορας ” Οι νεκροί ξεχνιούνται γρήγορα, οι τυφλοί οχι”.
Στο θέαμα των τυφλών στρατιωτών του, ο Σαμουήλ έπαθε έμφραγμα, και πέθανε λίγες μέρες αργότερα.
Λίγα χρόνια μετά, το 1018 μας άφησε χρόνους και το Βουλγαρικό κράτος, που είχε ταλαιπωρήσει την Αυτοκρατορία επί αιώνες (681-1018) με άπειρα θύματα και καταστροφές.
Μέσα σε κλίμα γενικού θριάμβου λοιπόν, ο Βασίλειος με κολοσσιαίο στράτευμα έμπαινε στην Αθήνα το 1018, όπου έμεινε 2 εβδομάδες, και λίγο μετά από το Φάληρο έφευγε για την Κων/πόλη, οπου μέσα σε απίστευτες εκδηλώσεις ελαβε και το προσωνυμιο ” Βουλγαροκτόνος”.
Η Αυτοκρατορία είχε αποκτήσει τέτοιο ειδικό βάρος πλέον, και ο τρόμος φώλιαζε στην καρδιά των εχθρών της. Ο Ιουλιος λοιπόν, σαν μήνας, μας έδωσε μια απόλυτη νίκη.
