Το Armynow.net μετά το κάλεσμα που έκανε με σχετικό άρθρο για τον χακί συνδικαλισμό φιλοξενεί την επιστολή στην ιστοσελίδα από τον Σημαιοφόρο (Ε) Δ. Μεθενίτη ΠΝ, Πρόεδρο ΕΣΠΕΕ Καλύμνου
Κύριε Διευθυντά.
Με αφορμή το πρόσφατο άρθρο της ιστοσελίδας σας με τίτλο «Ο χακί συνδικαλισμός και το μαύρο μας το χάλι», θα ήθελα, αν μου επιτρέπετε και με αφορμή ότι εκφράσατε κάποια συγκεκριμένα ζητήματα/ερωτήματα, να επισημάνω κάποια σημεία, με την απαραίτητη διευκρίνιση ότι εκφράζω αποκλειστικά προσωπικές απόψεις.
Πρώτον, μεταξύ άλλων αναφέρατε μια γενική εντύπωση που, όντως, έχει καλλιεργηθεί τεχνηέντως, ότι υπάρχει κάποιου είδους κόντρα στις ΕΔ λόγω του συνδικαλισμού.
Να με συμπαθάτε, αλλά κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, τουλάχιστον από την πλευρά των Ενώσεων που πρόσκεινται στην ΠΟΕΣ (για την άλλη πλευρά δεν μπορώ να μιλήσω εγώ, ας το κάνουν οι ίδιοι εάν το επιθυμούν).
Εμείς, ούτε μηνύσεις έχουμε κάνει σε κανέναν, ούτε αγωγές κατά συναδέλφων, ούτε αιτήματα για πειθαρχικές διώξεις έχουμε στείλει, ούτε επιστολές στην Ηγεσία, πολιτική και στρατιωτική, με τις οποίες να διαμαρτυρόμαστε γιατί μιλάνε και με τους άλλους, ούτε πρωτοβάθμιες Ενώσεις έχουμε δει να διαγράφει η ΠΟΕΣ (πόσω μάλλον όσες δεν της ανήκουν), ούτε έχουμε καμία επιθυμία να τους ελέγχουμε όλους. Πάνω απ’ όλα όμως, δεν έχουμε δει ποτέ σε συνέδριο της ΠΟΕΣ να έρχονται πολιτικοί που να λένε εκφράσεις που θα έπρεπε να προβληματίσουν πάρα πολύ έντονα (όπως ότι «τώρα είμαστε πολύ καλύτερα,τώρα έχουμε κερδίσει δικαστήρια», ότι «ο δικαστικός ακτιβισμός κάνει κακό στα δημόσια οικονομικά» ή ότι «σε λίγο θα φύγει … μην πούμε όνομα, εντάξει άστον».
Αλήθεια, ποια είναι τα δικαστήρια που έχει κερδίσει (σε α’ πληθυντικό) ο συγκεκριμένος πολιτικός και που (προφανώς) σχετίζονται με το στρατιωτικό συνδικαλισμό, για να αναφέρθηκαν σε τέτοιο συνέδριο), ως επίσης και ποιοι είναι αυτοί που (πάλι σε α’ πληθυντικό) καλύτερα τώρα; Άραγε ποιος είναι αυτός που θα φύγει;
Η ΠΟΕΣ και οι πρωτοβάθμιες Ενώσεις της, ασχολούνται αποκλειστικά με τη διεκδίκηση και τη διασφάλιση των συμφερόντων των συναδέλφων Στρατιωτικών. Τώρα, αν οι δύο Ομοσπονδίες έχουν μεταξύ τους νομικές ή άλλες διαφορές, αυτό αφορά τις Ομοσπονδίες και κανέναν άλλον:
Ούτε τις πρωτοβάθμιες Ενώσεις, ούτε τους συναδέλφους Στρατιωτικούς, οι οποίοι εγγράφονται στα πρωτοβάθμια και όχι τα δευτεροβάθμια Σωματεία. Παρομοίως, δεν πρέπει να συγχέουμε με τα συνδικαλιστικά θέματα αν συγκεκριμένα πρόσωπα έχουν διαφορές μεταξύ τους.
Δεύτερον, καθ’ όλα τα χρόνια της πορείας που οδήγησε στην ΠΟΕΣ (δηλαδή από το 2004 κι έπειτα), το μόνο «επιβαρυντικό» που έχουμε δει στην πράξηκαι να αφορά την ΠΟΕΣ (στις διάφορες φάσεις και μορφές της) ήταν φημολογίες και φοβίες που διαχρονικά απεδείχθησαν ανυπόστατες.
Για παράδειγμα, ακούσαμε πολλές φορές αυτά τα χρόνια ότι ο πρόεδρος της ΠΟΕΣ θα πολιτευόταν: δεν έγινε ποτέ.
Όλο αυτό το διάστημα τον «χρέωσαν» σε διάφορα κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ, ΣΥΡΙΖΑ, εσχάτως και ένεκα της πρόσφατης περιβόητης τροπολογίας, στο ΚΚΕ). Πιθανολογώ ότι οι διαρκείς «πολιτικές εκτιμήσεις» συμβαίνουν επειδή ούτε οι ίδιοι που διασπείρουν τέτοιες φήμες δεν έχουν κατασταλάξει τελικά που μπορεί να «ανήκει» και τους συμπεριλαμβάνουν όλους με την ελπίδα ότι κάτι θα κάτσει στο τέλος για να ισχυριστούν ότι… δικαιώθηκαν.
Ακούσαμε, επίσης, ότι ο συνδικαλισμός θα έβαζε βόμβα στην πειθαρχία του στρατεύματος, αλλά από πλευράς ΠΟΕΣ δεν υφίσταται ούτε ένα περιστατικό όλα τα χρόνια, το οποίο να μπορεί να συσχετιστεί με απώλεια ή διατάρραξη της πειθαρχίας. Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει (με την ΠΟΕΣ).
Φτάσαμε μέχρι στο σημείο να ακούμε και ότι η ΠΟΕΣ μόνο με συγκεκριμένο κόμμα διεκδικούσε για τους Στρατιωτικούς και ότι, δήθεν, μόλις άλλαξε η κυβέρνηση σταμάτησαν όλες οι διεκδικήσεις.
Δεν μας ενδιαφέρει ούτε η προέλευση τέτοιων φημών, ούτε ο λόγος που μπορεί να υφίστανται τέτοια φαινόμενα, διότι έχουμε ως αδιάψευστο μάρτυρα τα γεγονότα και εν προκειμένω τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι η ΠΟΕΣ ήταν παρούσα με όλες τις κυβερνήσεις, έχει επιχειρήσει να συνεργαστεί με όλες τις κυβερνήσεις, δεν έχει κλείσει σε κανένα κόμμα την πόρτα (πλην μίας περιπτώσεως, για ευνόητους λόγους) και, κυρίως, έχει διεκδικήσει με όλες τις κυβερνήσεις: όποιος θέλει, ας μετρήσει πόσες φορές προσφύγαμε στο ΣτΕ μόνο την τελευταία διετία, έτσι ενδεικτικά.
Τρίτον, εκφράσατε μια άποψη ότι ο συνδικαλισμός δεν μπορεί να σταθεί θεσμικά και ουσιαστικά στις ΕΔ. Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω έντονα.
Η πάλαι ποτέ κραταιά άποψη ότι οι φυσικοί «συνδικαλιστές» των στρατιωτικών είναι η Ηγεσία των ΕΔ, έχει αποδειχθεί ότι είναι ξεπερασμένη και μη λειτουργική. Η Ηγεσία των ΕΔ, όση καλή διάθεση κι αν έχει να βοηθήσει τα στελέχη, έχει αυτονόητους περιορισμούς: δεν μπορεί πχ να προσφύγει στο ΣτΕ για το μισθολόγιο, ως επίσης, δεν μπορεί να προβεί σε ενημέρωση των στελεχών για οικονομικές διεκδικήσεις μέσω οργάνωσης νομικών ενεργειών. Επίσης, η ιεραρχική δομή των ΕΔ είναι, εκ των πραγμάτων, «δέσμια» της γραφειοκρατίας, περιορισμό που ένα συνδικαλιστικό Σωματείο δεν τον έχει, γεγονός που συνεπάγεται ταχύτητα ανάδειξης και επικοινωνίας.
Το αν την τελευταία τριετία και μόνο σε αυτήν (ας βγάλει ο καθείς τα συμπεράσματά του, ως προς το γιατί μπορεί να έχει συμβεί αυτό) έχουν, όντως, δημιουργηθεί κάποια προβλήματα, αποτελεί αντικείμενο ξεχωριστής εξέτασης και συζητήσεως και δεν είναι σωστό να εμπλέκεται σε μια γενικότερη προσέγγιση του συνδικαλισμού στις ΕΔ, όπως κάνατε με το άρθρο σας.
Ο συνδικαλισμός, είναι σαφές ότι, έχει ευνοήσει όλα τα στελέχη συνολικά. Αυτό που πρέπει να κατανοήσουν όλοι, διότι είναι εξαιρετικά σημαντικό, είναι ότι αν και για λόγους διευκόλυνσης μιλάμε γενικά για συνδικαλισμό, στην πραγματικότητα ο συνδικαλισμός είναι οι άνθρωποι που ασχολούνται με αυτόν. Το αν κάποιοι μεμονωμένοι άνθρωποι (συνδικαλιστές) ενδέχεται να μην κάνουν κάτι καλά, ή πιθανώς να δημιουργούν θέματα, δεν μπορεί να βαραίνει όλους όσους ασχολούνται με το αντικείμενο και εν πάση περιπτώσει ας το κρίνουν άλλοι αυτό. Τουτέστιν, δεν υπάρχει καλός ή κακός (ή προβληματικός) συνδικαλισμός διότι ο συνδικαλισμός είναι κάτι το απρόσωπο. Αυτό που μπορεί να υπάρχει είναι καλές, κακές ή προβληματικές σκέψεις, προθέσεις και ενέργειες κάποιων εκ των εμπλεκομένων.
Καλό θα ήταν, λοιπόν, αντί να τσουβαλιάζουμε τους πάντες και τα πάντα, να αρχίσουμε να ξεχωρίζουμε την ήρα από το στάρι κατά το κοινώς λεγόμενον και δη, εκ των γεγονότων και των αποτελεσμάτων, ώστε να βγάλουν όλοι τα συμπεράσματά τους.
Ενδεικτικά μερικά σημεία που θεωρώ ότι αξίζουν της προσοχής μας:
– Ποιοι καίγονται για το αμετάθετο και ποιους δεν νοιάζει καν.
– Ποιοι διαμαρτύρονται ότι δεν τους λαμβάνει υπόψιν η Ηγεσία (και γιατί) και ποιοι είναι στην πράξη αξιόπιστοι συνομιλητές (ακόμα και σύμφωνα με τα λεγόμενα αυτών που διαμαρτύρονται).
– Ποιοι διεκδικούν για το προσωπικό στα δικαστήρια και ποιοι δεν έχουν προσφύγει ποτέ μέχρι σήμερα, παρά αρκούνται μόνο στις διεκδικήσεις διά των ανακοινώσεων.
– Ποιοι κινούνται στην πράξη κατά συναδέλφων τους αλλά και κατά του συνδικαλισμού με αγωγές και μηνύσεις και ποιοι συνεχίζουν να αδιαφορούν για τέτοιες διχαστικές πρακτικές, παράγοντας σοβαρό και ουσιαστικό έργο αθόρυβα και με μετριοπάθεια, παρά τις απειλές και τις διάφορες προσπάθειες παρεμβάσεων.
– Για ποιους έχουν βγει στη φόρα αποκαλύψεις που μόνο προβληματισμό μπορούν να δημιουργήσουν.
– Ποιοι είναι αυτοί που άνοιξαν, αδιάφορο αν έγινε ηθελημένα ή μη, την πόρτα του κομματισμού (όπου ως γνωστόν, όταν ανοίγει αυτή η πόρτα, δεν μπαίνει μόνο ένας μέσα) και ποιοι δεν είχαν καμία επαφή με τέτοιες πρακτικές καθ’ όλη τη μέχρι σήμερα πορεία τους.
– Ποιοι κάνουν ενέργειες ουσίας και ποιοι ενέργειες εντυπωσιασμού και μόνο. Ειδικώς για το τελευταίο, θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα ιδιαίτερα διδακτικό πρόσφατο παράδειγμα. Την 13-Μαϊου κυκλοφόρησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (ΜΚΔ) επιστολή υποτιθέμενης «ενότητας» από την έτερη Ομοσπονδία, η οποία απευθυνόμενη προς τις Ενώσεις της ΠΟΕΣ τις καλούσε να προσχωρήσουν σε αυτήν.
Επί τούτου, κάποιος μπορεί να προβεί σε πολύ χρήσιμα συμπεράσματα:
α) η εν λόγω επιστολή απεστάλη στις Ενώσεις μία ημέρα μετά τη δημοσίευσή της στα ΜΚΔ (ενώ η λογική λέει ότι έπρεπε να γίνουν αντίθετα αυτά τα δύο, πρώτα αποστολή και μετά δημοσίευση).
β) οι Ενώσεις της ΠΟΕΣ αποκαλούνται υποβαθμιστικά «πρωτοβάθμιες επαγγελματικές Ενώσεις» και όχι συνδικαλιστικά σωματεία. Να σημειωθεί ότι είναι και «διεγραμμένες» και «άνευ προνομίων παρ.7 άρθρου 30Γ».
γ) την 15-Μαϊου, κυκλοφόρησε άλλο, άσχετο, έγγραφο της ίδιας Ομοσπονδίας, όχι προς το facebook φυσικά, αλλά προς την Ηγεσία του ΥΠΕΘΑ, στο οποίο πάλι διαβάζουμε μια από τα ίδια (για φωτογραφικές κομματικές τροπολογίες, νεκραναστάσεις, ημετέρους κλπ, φρασεολογία…«ενότητας» δηλαδή).
δ) αναφορικά με το γενικότερο ανέκδοτο (διότι δυστυχώς έτσι έχει καταντήσει) περί ενότητας, βεβαίως δεν είδαμε να έχουν αποσυρθεί οι αγωγές κατά Ενώσεων και φυσικών προσώπων (η ενότητα εξακολουθεί να κοστολογείται 240.000 ευρώ), ούτε φυσικά να έχουν ανακληθεί όλες αυτές οι σχεδόν δυσφημιστικές επιστολές και έγγραφα με τα οποία έχουν αιτηθεί πειθαρχικοί έλεγχοι, νομικές ενέργειες, μη συνεργασία Φρουράρχων κλπ,κλπ, ενώ φυσικά δεν ακούσαμε ούτε ένα συγγνώμη για όλα αυτά που μας έχουν επί μήνες προσάψει.
Συνεπώς για ποια ενότητα μας λένε; Η ενότητα αποδεικνύεται στην πράξη, όχι στα λόγια. Ένα απλό επικοινωνιακό παιχνίδι είναι αυτά τα πράγματα: δεν μπορείς από τη μία να μην αποδέχεσαι ότι 22 Ενώσεις δεν επιθυμούν να συνεργαστούν μαζί σου διότι δεν θεωρούν ότι μπορείς να τις αντιπροσωπεύσεις και να τις κατηγορείς για υποτιθέμενη κομματικοποίηση,όταν γνωστός πολιτικός είπε για την εν λόγω Ομοσπονδία σε δικό σου συνέδριο «δεν σας κρύβω ότι με μεγάλη χαρά διακινώ στα δικά μου social media και διάφορες δράσεις, έτσι για να σκάνε οι εχθροί μας». Ποιοι είναι οι εχθροί που έχει ο συγκεκριμένος πολιτικός, δεν μας έχει πει ακόμα, ούτε φυσικά το πώς έχει κοινούς εχθρούς με την έτερη Ομοσπονδία ή γιατί μία Ομοσπονδία πρέπει να έχει εχθρούς. Πως θα επέλθει η ενότητα; Με αγωγές, μομφές και κατηγορίες;
Εμείς, για μια ακόμα φορά στο πρόσφατο συνέδριο των Περιφεριακών Ενώσεων, συζητήσαμε και ξαναλάβαμε την απόφαση να μην ασχοληθούμε περαιτέρω: ο συνδικαλισμός για εμάς δεν είναι να κυνηγάμε άλλους συναδέλφους και άλλες Ενώσεις, αλλά να βοηθάμε και να παλεύουμε για ένα καλύτερο αύριο. Αυτό αποδεικνύεται και με έναν δεύτερο αδιάψευστο μάρτυρα: όλο αυτό το διάστημα, δεν υφίσταται καν απαντητική αλληλογραφία από πλευράς Ενώσεων της ΠΟΕΣ, ή της ΠΟΕΣ που να κατηγορεί την άλλη πλευρά, κοινώς, αυτό που τεχνηέντως έχει παρουσιαστεί ως κόντρα ανάμεσα σε δύο πλευρές, είναι εντελώς μονόπλευρο: ουδείς εξ ημών έχει συμμετάσχει στην παραμικρή κόντρα.
Πρόσφατα, ο Γεν. Γραμματέας της ΠΟΕΣ απευθύνθηκε στις Ενώσεις της έτερης Ομοσπονδίας, λέγοντας το προφανές: ότι η ΠΟΕΣ θα βοηθήσει όποια Ένωση της απευθυνθεί, ανεξάρτητα από το που ανήκει. Οι Ενώσεις αυτές, ακόμα κι αν δεν υπάγονται στην ΠΟΕΣ, έχουν μέλη που εμείς τα έχουμε στείλει διότι υπηρετούν στις αντίστοιχες περιοχές κι εμείς ενδιαφερόμαστε συνολικά για τους συναδέλφους. Αυτό είναι ενότητα.
Συνολικά εκ των ανωτέρω, θεωρώ ότι προκύπτει με σαφήνεια πως, αν και οι προβληματισμοί που εξωτερικεύετε είναι κατά βάσιν λογικοί, εντούτοις δεν μπορούν να απευθύνονται σε όλους εξίσου. Ο καθένας μας έχει μία πορεία, τόσο στις ΕΔ, όσο και στο συνδικαλισμό κι έχουμε δώσει όλοι μας τα διαπιστευτήριά μας, ως προς το τι είμαστε και τι πρεσβεύουμε. Δεν είμαστε όλοι το ίδιο λοιπόν και δεν μπορούμε να μπαίνουμε όλοι στο ίδιο καζάνι.
Καλώς ή κακώς, έχουν συμβεί πράγματα που δεν επιδέχονται παρερμηνειών. Από την πλευρά μου δε, μπορώ μετά βεβαιότητας να πω ότι συνεχίζουμε όπως ξεκινήσαμε: ανεξάρτητοι, με πνεύμα συνεργασίας προς όλες τις πλευρές και για το καλό όλων των συναδέλφων, μακριά από κόντρες και ανοίκειες πρακτικές. Όποιος θέλει, μπορεί να ακολουθήσει.
Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
Σημαιοφόρος (Ε) Δ. Μεθενίτης ΠΝ
Πρόεδρος ΕΣΠΕΕ Καλύμνου
