Ομιλία του Προέδρου του Δ.Σ. του ΣΕΚΠΥ στη Συζήτηση Στρογγυλής Τραπέζης με αντικείμενο: “Αμυντικές Επιχειρησιακές Απαιτήσεις με Συμμετοχή και Ανάπτυξη της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας”
Σημαντική παρέμβαση έκανε με την ομιλία του στη Συζήτηση Στρογγυλής Τραπέζης που διοργάνωσε η Lockheed Martin στο Περίπτερο των ΗΠΑ στην Έκθεση Θεσσαλονίκης με αντικείμενο: «Αμυντικές Επιχειρησιακές Απαιτήσεις με Συμμετοχή και Ανάπτυξη της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας» ο Αναστάσιος Ροζολής Πρόεδρος του Δ.Σ. του Συνδέσμου Ελλήων Κατασκευαστών Αμυντικού Υλικού (ΣΕΚΠΥ).
Ολόκληρη η τοποθέτηση του:
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τη Lockheed Martin για την πρόσκληση και την ευκαιρία που δίνουν στην εγχώρια αμυντική βιομηχανία – ΕΑΒΙ, να παρουσιάσει τις θέσεις της και να προτείνει λύσεις ανάπτυξης και προοπτικής. Το θέμα της σημερινής συζήτησης είναι:
Εκπροσωπώντας τον ΣΕΚΠΥ – τον Σύνδεσμο των Ελληνικών Αμυντικών Εταιρειών, θα αναπτύξουμε το θέμα από την οπτική της Εγχώριας Αμυντικής Βιομηχανίας και θα κάνουμε συγκεκριμένες προτάσεις για την Ανάπτυξη της ΕΑΒΙ μέσω και της συμμετοχής της στην κάλυψη των επιχειρησιακών αναγκών των ΕΔ της Χώρας.
Πριν όμως καλό είναι να διευκρινιστούν κάποια θέματα που δεν είναι γνωστά στο ευρύτερο κοινό.
Αρχικά θα αναφερθούμε στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Διεθνούς Αμυντικής Βιομηχανίας τα οποία τη διαφοροποιούν σε σχέση με την υπόλοιπη Βιομηχανία και είναι :
1. Η ΑΒΙ παγκοσμίως είναι εξαρτώμενη άμεσα ή έμμεσα από το Κράτος. Είτε Άμεσα πχ Ρωσία – Κίνα, είτε έμμεσα πχ ΗΠΑ-ΓΑΛΛΙΑ, Αγγλία, Ισραήλ κλπ όπου, τόσο το μεγαλύτερο μέρος των πωλήσεων των αμυντικών εταιρειών αφορά τις Εθνικές ΕΔ , αλλά και το υπόλοιπο που αφορά στις εξαγωγές, πραγματοποιείται κυρίως με τη βοήθεια και έντονη υποστήριξη-πίεση των χωρών τους.
Αμυντική βιομηχανία όμως δεν είναι εύκολο να υπάρξει και να μεγαλώσει δημιουργικά χωρίς ένα πλαίσιο υποστήριξης.
Η διασύνδεση της δε με τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας υπαγορεύουν τις ανάγκες και απαιτήσεις της.
2. Η ΑΒΙ λόγω της στρατηγικής σημασίας των προϊόντων της δεν έχει ελευθερία πωλήσεων, δεν λειτουργεί σε περιβάλλον ελεύθερου ανταγωνισμού, είναι άμεσα ελεγχόμενη τόσο από το Εθνικό Κράτος στο οποίο ανήκει, όσο και από ευρύτερους Διεθνείς Οργανισμούς και Συμμαχίες, ανεξάρτητα από το εάν ανήκει η όχι η χώρα προέλευσης σε αυτούς.
Τα προϊόντα της ΑΒΙ σε σχέση με αυτά της πολιτικού τύπου βιομηχανίας, παράγονται σε πολύ μικρότερους αριθμούς και είναι συνήθως πολύ ακριβότερα λόγω τόσο του παραπάνω γεγονότος αλλά κυρίως λόγω της τεχνολογίας κατασκευής τους η οποία είναι όχι απλώς στην αιχμή της γνωστής τεχνολογίας, αλλά συνήθως πολύ πιο εξελιγμένη και συχνά παραμένει άγνωστη για χρόνια μέχρι να αποκαλυφθεί.
Είναι προφανές ότι οι απαιτούμενες επενδύσεις για να αναπτύσσεται τέτοια τεχνολογία είναι τόσο υψηλές ώστε είναι απαγορευτικές όχι απλώς για εταιρείες αλλά και για τα περισσότερα κράτη διεθνώς.
Επιγραμματικά: «Υγιής αμυντική βιομηχανία χωρίς εθνικά προγράμματα εξοπλισμών δεν μπορεί να υπάρξει».
Οι ξένες αγορές θα εμπιστευτούν μια αμυντική βιομηχανία μόνον αφού η πολιτεία της την εμπιστεύθηκε για τα δικά της αντίστοιχα εξοπλιστικά προγράμματα
Όσον αφορά στην ΕΑΒΙ, πέραν των παραπάνω, έχουμε τα εξής ιδιαίτερα χαρακτηριστικά:
1.Δεν παράγουμε Κύρια ολοκληρωμένα προϊόντα (αεροσκάφη-άρματα κλπ), ενώ μικρός είναι ο αριθμός εταιρειών που παράγει μη κύρια ολοκληρωμένα προϊόντα, όπως : διόπτρες ημέρας και νύχτας, συστήματα θερμικής απεικόνισης, σύγχρονες επικοινωνίες, συστήματα C4I , ελαφρά σκάφη, Πυρομαχικά, συσσωρευτές, ατομικό ιματισμό κλπ.
Ο κύριος όγκος όμως του κύκλου εργασιών των εταιρειών της ΕΑΒΙ, προέρχεται από την παροχή υπηρεσιών MRO = συντήρηση, επισκευή, ανακατασκευή, αναβάθμιση κυρίων συστημάτων-αεροσκαφών-πλοίων κλπ και τη κατασκευή απαρτίων ,εξαρτημάτων και τη παροχή υποκατασκευαστικού έργου.
2. Η μεγάλη εγχώρια αμυντική βιομηχανία είναι Κρατική (ΕΑΒ-ΕΑΣ κλπ) με τα προβλήματα που αυτό συνεπάγεται, ειδικά όταν η Χώρα διέρχεται μια πολύχρονη οικονομική κρίση.
3. Η παρατεταμένη αυτή κρίση της χώρας έχει περιορίσει σημαντικά το επίπεδο των αμυντικών δαπανών, με αποτέλεσμα να περιορίζεται και το μερίδιο που μπορεί να διεκδικήσει η εγχώρια αμυντική βιομηχανία. Επιπλέον, ισχυρές πιέσεις στη λειτουργία των εταιρειών προκαλούν η διαφυγή εξειδικευμένου επιστημονικού και τεχνικού προσωπικού στο εξωτερικό και η δυσκολία στην αναπλήρωση του και στη συγκράτηση της κατεχόμενης τεχνογνωσίας, η αδυναμία πραγματοποίησης επενδύσεων, η δυσκολία στην ανάληψη πρωτοβουλιών.
4. Χαμηλή είναι επίσης και η συμμετοχή της EABI εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας στην υποστήριξη και παραγωγή ανταλλακτικών για τα οπλικά συστήματα και μέσα των ΕΔ. Οι προμήθειες οπλικών συστημάτων που πραγματοποιήθηκαν χωρίς να συνοδεύονται από συμβάσεις εν συνεχεία υποστήριξης, στα πλαίσια των οποίων η εγχώρια αμυντική βιομηχανία θα εντάσσονταν εξαρχής στις αλυσίδες εφοδιασμού, εκτός από τα προβλήματα που δημιούργησαν στις ΕΔ, αποστέρησαν από την ίδια σημαντικό έργο. Αξίζει να σημειωθεί ότι η περιγραφόμενη κατάσταση οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στο γεγονός ότι τα σχετικά δικαιώματα δεν εκχωρήθηκαν από τον αρχικό κατασκευαστή, αφού ποτέ δεν του ζητήθηκε κάτι τέτοιο…
5. Η εγχώρια αμυντική βιομηχανία δεν μπορεί να καλύψει το σύνολο των απαιτήσεων των Ε.Δ, αλλά ακόμα και αν η ΕΑΒΙ ανακτήσει το μερίδιο που της αναλογεί οι Ε.Ε.Δ, , αποτελούν μικρό σχετικά μέγεθος αγοράς που δεν μπορεί από μόνο του να διασφαλίσει τη βιωσιμότητά της.
Πλεονεκτήματα της ΕΑΒΙ:
- Προσωπικό με Υψηλό επίπεδο κατάρτισης
- Μεγάλη εμπειρία από το υποκατασκευαστικό έργο και από τα προγράμματα συμπαραγωγής που έχει υλοποιήσει καθώς και από τις υπηρεσίες υποστήριξης που παρέχει επί σειρά ετών για λογαριασμό τόσο των Ελληνικών ΕΔ όσο και άλλων χωρών
- Εμπειρία στην εφαρμογή Διεθνών και Νατοϊκών προτύπων, και
- με συγκριτικά πολύ ανταγωνιστικό κόστος λόγω και της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης.
Να επισημάνω ότι σήμερα είμαστε πιο ανταγωνιστικοί όσον αφορά το κόστος εργατοώρας στην ΑΒΙ, από χώρες όπως πχ η Τσεχία ή το Ισραήλ που στο παρελθόν αποτελούσαν τους
Αυτά όσον αφορά την ΕΑΒΙ.
Από την άλλη πλευρά και όσον αφορά τις προκλήσεις ασφαλείας που αντιμετωπίζει η χώρα και την ανάγκη διατήρησης ισχυρών Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ) επιγραμματικά θα αναφέρουμε ότι :
Η Ελλάδα, που βρίσκεται στα ιδιαίτερα υψηλής γεωπολιτικής σημασίας Ν.Α σύνορα της ΕΕ και γειτνιάζει με περιοχές που χαρακτηρίζονται γενικώς από μεγάλη αστάθεια, αντιμετωπίζει τόσο συμβατικές απειλές κατά της εθνικής της ασφάλειας, που εκδηλώνονται με την αμφισβήτηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, όσο και μη συμβατικές απειλές.
Συνεπώς η χώρα είναι υποχρεωμένη να διατηρεί ισχυρές Ε.Δ σε υψηλή ετοιμότητα και με υψηλή διαθεσιμότητα των οπλικών τους συστημάτων. Οι απαιτήσεις αυτές προϋποθέτουν και ισχυρή EABI εγχώρια αμυντική βιομηχανική και τεχνολογική υποδομή ικανή να παράσχει στις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας μας το στρατηγικό πλεονέκτημα των εγχώριων υποδομών και να υποστηρίζει με προϊόντα, έργα και υπηρεσίες τις επιχειρησιακές απαιτήσεις των ΕΔ ώστε να διασφαλίζει ουσιώδη εθνικά συμφέροντα, όπως:
- Η ασφάλεια εφοδιασμού, που αφορά την απρόσκοπτη λειτουργία της εφοδιαστικής αλυσίδας των ΕΔ για την εξασφάλιση της επιχειρησιακής τους αυτονομίας, κυρίως σε περίοδο κρίσης, έντασης ή πολέμου,
- Η απόκτηση συγκεκριμένων επιχειρησιακών πλεονεκτημάτων από τις ΕΔ, για την αντιστάθμιση αριθμητικά υπέρτερων απειλών.
Συμπερασματικά: Η διατήρηση και η βιώσιμη ανάπτυξη της Αμυντικής Βιομηχανίας αποτελεί βασικό μοχλό για την άμεση και αποτελεσματική υποστήριξη των Αμυντικών Επιχειρησιακών Απαιτήσεων, τόσο για την αποτρεπτική ικανότητά των ΕΔ, όσο και για την αποτελεσματικότητά τους σε περίοδο κρίσης.
Για τη διατήρηση και βιώσιμη ανάπτυξη της ΕΑΒΙ ο Σύνδεσμος έχει καταλήξει στις παρακάτω προτάσεις με βάση την μακρόχρονη εμπειρία μας:
1. Τροποποίηση του νόμου περί μη προμηθειών ν.3978/11 ( Ευρωπαϊκή Οδηγία 81/2009) / Αξιοποίηση εξαιρέσεων του νόμου / 30% Εγχώριες Βιομηχανικές Συνεργασίες
Η Χώρα μας, εφάρμοσε δυστυχώς την πιο πιστή αντιγραφή, της κοινοτικής οδηγίας, σε αντίθεση τόσο με τις τότε προτάσεις της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας, με αποτέλεσμα να είναι σχεδόν αδύνατο να πραγματοποιηθεί οποιαδήποτε προμήθεια. όσο και με τις υπόλοιπες χώρες μέλη, οι οποίες είτε δεν τον εφαρμόζουν ή έχουν προσθέσει σημαντικές διατάξεις/διαφοροποιήσεις, προκειμένου να εξασφαλίσουν την επιβίωση/προστασία της ΕΑΒΙ τους.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, προσθέσαμε και μια σειρά άρθρων ελληνικής προέλευσης [Κεφ. Γ , άρθρα. 8-13] υποτίθεται για λόγους Διαφάνειας και Ελέγχου, τα οποία κατέστησαν σχεδόν αδύνατη την πραγματοποίηση οποιασδήποτε προμήθειας. Η σημερινή διαπίστωση και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο είναι ότι η οδηγία έχει αποτύχει στο στόχο της, και έχει οδηγήσει με την εφαρμογή της σε ακόμη μεγαλύτερη εσωτερική συγκέντρωση στις μεγάλες βιομηχανικές χώρες (Γαλλία και Γερμανία έχουν πάνω από 80% κάλυψη των αμυντικών τους αναγκών από βιομηχανίες των χωρών τους).
Σήμερα είναι σε εξέλιξη η διαδικασία τροποποίησης του νόμου που ελπίζουμε να ολοκληρωθεί σύντομα και να οδηγήσει σε μείωση της γραφειοκρατίας και σε πραγματοποίηση προμηθειών !
Όσον αφορά στις εξαιρέσεις του, στις οποίες ευτυχώς η Χώρα μας μπορεί ακόμα να ασκήσει Εθνική Πολιτική προς όφελος της ΕΑΒΙ έχουμε να προτείνουμε τα εξής :
Στις περιπτώσεις προμήθειων μέσω διακρατικών συμφωνιών (G+G) ή και μέσω διεθνών οργανισμών, να απαιτείται ελάχιστο ποσοστό Αμυντικών Βιομηχανικών Συνεργασιών ίσο με το 30% τουλάχιστον της αξίας της προμήθειας, για τις περιπτώσεις αγοράς καινούριων υλικών/υπηρεσιών.
Στις προμήθειες μεταχειρισμένων υλικών όπως είναι προφανές, το παραπάνω ποσοστό θα καθορίζεται κατά περίπτωση και μετά από συνεργασία ΓΔΑΕΕ με την ΕΑΒΙ.
Στο παραπάνω ποσοστό της Αμυντικής Βιομηχανικής Συνεργασίας πρέπει να συμπεριλαμβάνονται:
Η αξία του έργου που θα ανατεθεί στην ΕΑΒΙ και θα αφορά το υπό προμήθεια υλικό : συμπαραγωγή υποσυστημάτων των υπό προμήθεια ειδών, ανάληψη της εν συνεχεία υποστήριξης από την ΕΑΒΙ και εξάπλωση της συνεργασίας σε όλο τον κύκλο ζωής του εξοπλισμού, από την ανάπτυξη και την προμήθεια, μέχρι τη συντήρηση, την επιδιόρθωση και την επιχειρησιακή υποστήριξη.
Να επισημάνουμε ότι αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία για την ΕΑΒΙ, δεδομένου ότι το συνολικό κόστος του κύκλου ζωής ενός αμυντικού προϊόντος είναι πολλές φορές, επαναλαμβάνω πολλές φορές μεγαλύτερο από το αρχικό κόστος αγοράς αυτού.
Η αξία του έργου που μπορεί να ανατεθεί στην ΕΑΒΙ και θα αφορά αμυντικό υλικό γενικότερα (έργο που θα αφορά διαφορετικό υλικό από το υπό προμήθεια αμυντικό υλικό), ώστε να επιτυγχάνεται η μεγαλύτερη δυνατή απορρόφηση και διασπορά έργου στο σύνολο της ΕΑΒΙ και όχι σε μικρό κατά περίπτωση αριθμό εταιρειών. Έτσι θα έχουμε το μεγαλύτερο όφελος για την ΕΑΒΙ και την Εθνική Οικονομία.
Ως παραδείγματα αναφέρω:
– Αγορά Ελληνικών Αμυντικών Προϊόντων – Ανάθεση υποκατασκευαστικού έργου.
– Ανάπτυξη από κοινού και συνεκμετάλλευση Αμυντικών Προϊόντων
– Συμφωνίες για την συμμετοχή της ΕΑΒΙ στην υποστήριξη των συστημάτων για το σύνολο της παγκόσμιας αγοράς.
Οι εταιρείες που θα δικαιούνται να συμμετέχουν στα προγράμματα Αμυντικής Βιομηχανικής Συμμετοχής πρέπει να είναι πιστοποιημένες από τη ΓΔΑΕΕ η οποία και θα ελέγχει την όλη διαδικασία.
Επιγραμματικά : Σε κάθε περίπτωση προμήθειας, το πακέτο Βιομηχανικών Συνεργασιών πρέπει να είναι βασικό κριτήριο επιλογής για κάθε προμήθεια.
Δεν αποτελεί συντεχνιακή απαίτηση της ΕΑΒΙ αλλά Εθνικής Σημασίας Στόχο. Πριν από λίγα χρόνια όταν στη Τουρκία απαίτησαν 40% τουλάχιστον ΕΠΑ πολλοί στην χώρα μας το θεώρησαν υπερβολικό. Οι σημερινές εξαγωγικές επιτυχίες της Τουρκικής ΕΑΒΙ μας δείχνουν το δρόμο.
2. ΕΞΥΓΙΑΝΣΗ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΜΥΝΤΙΚΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ
Η εξυγίανση – επανεκκίνηση της κρατικής αμυντικής βιομηχανίας (ουσιαστικά της Μεγάλης Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας) είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για να αναπτυχθεί στο σύνολο της η ΕΑΒΙ.
Σε ολόκληρο τον κόσμο, οι Μεγάλες Βιομηχανίες, οι λεγόμενοι «Εθνικοί Πρωταθλητές», αποτελούν τις ατμομηχανές ανάπτυξης των συγκεκριμένων τομέων. Κάθε Μεγάλος Κατασκευαστής στηρίζει και στηρίζεται σε δίκτυο δεκάδων ή και εκατοντάδων ΜΜΕ ώστε να είναι στην αιχμή της τεχνολογίας και να παραμένει ανταγωνιστική.
Ας μην τρέφουμε αυταπάτες, χωρίς μία υγιή ΕΑΒ η Αεροδιαστημική Βιομηχανία στην Ελλάδα θα λειτουργεί αποσπασματικά και χωρίς δυνατότητες συμμετοχής σε μεγάλα αναπτυξιακά προγράμματα. Το ίδιο ισχύει και για τα ΕΑΣ, τα Ναυπηγεία την ΕΛΒΟ κλπ.
Η αναδιάρθρωση κρατικής αμυντικής βιομηχανίας λοιπόν, αποτελεί μονόδρομο για την επιβίωση και ανάπτυξή της ΕΑΒΙ στο σύνολό της. Η αναδιάρθρωση όμως δεν μπορεί να γίνει με τρόπους που συνηθίζονται σε άλλους κλάδους της βιομηχανίας και άλλες χώρες, όπως π.χ. η εξαγορά 100% από Ξένα συμφέροντα για προφανείς λόγους Εθνικής Ασφάλειας.
Προτάσεις όπως οι παρακάτω πιστεύουμε θα συμβάλλουν θετικά:
– Συμμετοχή ιδιωτικών εταιρειών ελληνικών ή και ξένων με μειοψηφικά ποσοστά στο ΜΚ των εταιρειών.
– Μεταφορά της ιδιοκτησίας των εταιρειών από το Υπ. Οικονομικών που είναι σήμερα, στο Υπουργείο άμυνας το οποίο είναι και θα είναι ο μεγαλύτερος πελάτης τους
– Επίλυση επιτέλους των χρόνιων προβλημάτων ορισμένων από αυτές – δεν μπορεί η ΕΛΒΟ να διατηρείται σε καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης – σε επιχειρηματικό κώμα δηλαδή τα τελευταία 4μιση χρόνια!
Αντίστοιχα επείγει να δοθούν λύσεις και στα χρόνια προβλήματα των μεγάλων Ναυπηγείων της χώρας: του Σκαραμαγκά και της Ελευσίνας. Αισιόδοξη νότα στο παραπάνω ζοφερό κλίμα αποτελεί η κίνηση της εταιρείας μέλους του συνδέσμου ΟΝΕΧ για την εξαγορά και επανεκκίνηση των ναυπηγείων της Σύρου.
-Οι Διοικήσεις των Κρατικών εταιρειών να επιλέγονται από αυξημένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία μέσω διαγωνισμών.
-Η διάρκεια της θητείας τους να είναι τουλάχιστον 3ετής, με αμοιβές και ελευθερία κινήσεων στη διοίκηση, αντίστοιχη του ιδιωτικού τομέα.
– Η Κρατική Α.Β. να δέχεται κρατική προστασία περιοριστικά μόνο
α) στις συμβάσεις αμιγώς αμυντικού υλικού με το Δημόσιο και
β) σε δραστηριότητες που υποχρεούται να διατηρεί σε εφεδρεία σύμφωνα με τις επιλογές των Γ.Ε.
-Ως εκ τούτου για την αναγκαία διεκδίκηση εργασιών από πελάτες του εξωτερικού απαιτείται προσαρμογή της κάθε εταιρίας ώστε να πάψει να έχει ελλείμματα και να αναζητά επιδοτήσεις (με κίνδυνο να υπάρξουν προβλήματα με την επιτροπή ανταγωνισμού).
Η αναβάθμιση του ρόλου της κρατικής Α.Β. με προσφορά νέων τεχνολογικά προϊόντων είναι απαραίτητη προϋπόθεση επιβίωσής.
Το τεχνολογικό κενό με τις Ευρωπαϊκές και Αμερικανικές Α.Β. δεν μπορεί να καλυφθεί παρά μόνο με συνεργασίες που θα διευκολύνουν την εισαγωγή τεχνολογίας.
3. Ενεργοποίηση της ΕΑΒΣ – λειτουργία του ΣΑΕΤΒ.
Η ΕΑΒΣ έχει ψηφιστεί από το Μάρτιο του 2017 και επείγει σήμερα η εφαρμογή της και η Συγκρότηση και λειτουργία του ΣΑΕΤΒ. Η εφαρμογή της ΕΑΒΣ είναι Στρατηγικής σημασίας γιατί μέσω αυτής θα μπορέσει να υπάρξει στήριξη και σχεδιασμός για την επανεκκίνηση και ανάπτυξη της ΕΑΒΙ μέσα από θεσμικές διαδικασίες πλήρως αποδεκτές και από την Κοινοτική Νομοθεσία.
4. Μεγιστοποίηση Συμμετοχής της ΕΑΒΙ στα προγράμματα των Διεθνών Οργανισμών στα οποία συμμετέχει η Χώρα μας
5. ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΕΓΧΩΡΙΩΝ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ εκπόνηση αναπτυξιακού 5ετούς προγράμματος με μερική κρατική χρηματοδότηση με βάση το 5ετές πρόγραμμα αμυντικών προμηθειών
6. Ενημέρωση για τον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό εξοπλιστικών εφοδιαστικών προγραμμάτων των ΕΔ προκειμένου να μπορεί η ΕΑΒΙ να προετοιμαστεί κατάλληλα – διαμόρφωση 5ετούς προγράμματος εξοπλισμών (μη επιδεκτικό σε συχνές αναθεωρήσεις…),
Η διαβαθμισμένη ΕΑΒΙ θα πρέπει να ενημερώνεται θεσμικά για τις βασικές επιλογές των Γ.Ε. στο 5ετές εξοπλιστικό πρόγραμμα ώστε να είναι δυνατή και έγκαιρη η εκδήλωση επιχειρηματικού ενδιαφέροντος της για την συμμετοχή της στην υλοποίηση του (με αναπτυξιακές προτάσεις ή με σύναψη συμφωνιών συμπαραγωγής).
Ας μην ξεχνάμε, ότι το σύνολο σχεδόν των Ελληνικών οπλικών συστημάτων ,προέρχεται από ιδιωτικές εταιρείες ξένων χωρών που ανέπτυξαν τα συστήματα αυτά πρωτίστως για , και με, τη συνεργασία των ΕΔ των χωρών τους.
7. ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ
Μια υγιής επιχείρηση θα επενδύσει στην παραγωγή προϊόντων, μόνον αν υπάρχει ένα μακροχρόνιο χρονικό πλαίσιο και μία ποσότητα που να κάνει την επένδυση βιώσιμη. Για τα υλικά των ΕΔ που η προμήθειά τους είναι επαναλαμβανόμενη ετησίως κάλλιστα θα μπορούσε να υπάρξει πραγματική εγχώρια παραγωγή εφόσον η υπηρεσία προχωρούσε σε συμβάσεις πλαίσιο (πχ αντιβαλλιστικά κράνη, αλεξίσφαιρα γιλέκα, ανταλλακτικά αρμάτων οχημάτων, διόπτρες, φουσκωτά κλπ.)
8) Επιμόρφωση στελεχών σχετικά με τα ζητήματα της ΕΑΒΙ και των προμηθειών
Συμπεράσματα
– Στην χώρα μας, η οποία έχει από τις υψηλότερες αμυντικές δαπάνες σαν ποσοστό του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ) από πολλές χώρες μέλη του ΝΑΤΟ, η αμυντική βιομηχανία συμμετέχει στην παραγωγή αμυντικών συστημάτων με το μικρό ποσοστό εγχώριας συμμετοχής. Παρά τα προβλήματα του παρελθόντος αλλά και την δύσκολη συγκυρία του παρόντος, Στην Ελλάδα υπάρχει εγκατεστημένη αξιόλογη ΕΑΒΙ η οποία, έχει υψηλού επιπέδου τεχνογνωσία, εμπειρία, εγκαταστάσεις και εξοπλισμό. Όσο δε αφορά τον ανθρώπινο παράγοντα αποτελεί ίσως το κύριο συγκριτικό πλεονέκτημα της ΕΑΒΙ λόγω του υψηλού επιπέδου του και συγχρόνως του ανταγωνιστικού κόστους απασχόλησής του.
– Η ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας της χώρας μπορεί να αποβεί καθοριστικός παράγων, όχι μόνο για την άμεση και αποτελεσματική υποστήριξη των Αμυντικών Επιχειρησιακών Απαιτήσεων αλλά και για την οικονομική και την επιστημονική και τεχνολογική της εξέλιξη. Με τον τρόπο αυτό η κοινωνία θα εισπράξει διπλό μέρισμα …τόσο από την ενίσχυση της εθνικής ασφάλειας όσο κι από την αυξημένη οικονομική δραστηριότητα και απασχόληση.
– Η σημερινή οικονομική κρίση όντως επηρεάζει την ΕΑΒΙ αρνητικά, ΟΜΩΣ:
Αφενός πολλά προβλήματα είναι διαρθρωτικού χαρακτήρα, άρα η επίλυση τους δεν έχει οικονομικό κόστος.
Ακόμα όμως και στην περίπτωση της αναγκαστικής χρήσης πόρων του προϋπολογισμού όσον αφορά στη συντήρηση του υπάρχοντος εξοπλισμού, η συνεργασία ΕΔ και ΕΑΒΙ και ο μακροχρόνιος σχεδιασμός μπορούν αποδεδειγμένα να οδηγήσουν σε απόλυτα θετικό αποτέλεσμα για την εθνική οικονομία μέσω εξαγωγών αντίστοιχων υπηρεσιών και προϊόντων.
Τα προβλήματα που αφορούν την ΕΑΒΙ και οι απαραίτητες ενέργειες για την επίλυσή τους απαιτούν την θεσμοθέτηση δομών μόνιμης συνεργασίας μεταξύ του Υπουργείου και της Αμυντικής Βιομηχανίας.
Άμεσο βήμα η Ενεργοποίηση της ΕΑΒΣ και η Συγκρότηση και λειτουργία του ΣΑΕΤΒ
Ουσιαστικό βήμα: Η δημιουργία Υφυπουργείου Αμυντικής Βιομηχανίας με 5ετή θητεία και διευρυμένη κοινοβουλευτική αποδοχή.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Τουρκία που διαθέτει εδώ και πολλά χρόνια Υφυπουργείο Αμυντικής Βιομηχανίας, στην ετήσια συνεδρίαση του οποίου προεδρεύει ο πρόεδρος της Χώρας.
Πρέπει ωστόσο να σημειωθεί ότι η άριστη και πρωτόγνωρη για τα Ελληνικά δεδομένα συνεργασία κράτους ΥΕΘΑ/ΓΔΑΕΕ και ΕΑΒΙ φέρνει θετικά αποτελέσματα σε θέματα που χρόνιζαν (ΑΩ, ΕΑΒΣ, Εξωστρέφεια, Πιστοποίηση, μηνιαίες συναντήσεις ΓΔΑΕΕ/ΕΑΒΙ).
Όπως επίσης πρέπει να επισημανθεί η μακρόχρονη προσφορά της Lockheed Martin στην ουσιαστική υποστήριξη της ΕΑΒΙ ,κυρίως της ΕΑΒ αλλά και αρκετών ΜΜΕ εταιρειών, η οποία ελπίζουμε να συνεχιστεί και να διευρυνθεί περαιτέρω μέσα και από την απόκτηση από την ΠΑ του ΝΜΑ που ελπίζουμε να γίνει το συντομότερο δυνατό.
Η Εγχώρια Αμυντική Βιομηχανία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της Εθνικής Οικονομίας, η οποία μαζί με την Ελληνική Κοινωνία έχουν δεχθεί το χτύπημα της μεγαλύτερης μεταπολεμικής οικονομικής κρίσης.
Παρ ’όλα αυτά, η ΕΑΒΙ μπορεί όχι μόνο να επιβιώσει αλλά εν μέσω κρίσης να αποτελέσει καταλύτη για αλλαγή πορείας προς την εξωστρέφεια και την ανάπτυξη. Αρκεί να μάθουμε από τα λάθη του παρελθόντος και να εκμεταλλευτούμε τις ευκαιρίες του παρόντος, με την συνεργασία όλων των εμπλεκομένων.
