Της Δρ Άννας Κωνσταντινίδου , Ιστορικού- Διεθνολόγου *
Ο Ζελένσκι ρίχνει το γάντι στον ίδιο το λαό του, για να γλιτώσει τη θηλιά, όταν θα έρθει η ώρα του λογαριασμού. Τόσο αυτός όσο και ο προηγούμενος από αυτόν ρωσόφιλος ηγέτης δεν γνώριζαν τη διάσταση του δημοψηφίσματος, όταν καθιστούσαν την Ουκρανία buffer zone;
Και δεν αξιολογούμε την πράξη την Ρωσίας που καταφορα παραβίασε το Διεθνές Δίκαιο, αλλά για την στάση που είχε ο Ζελένσκι όλο αυτό το διάστημα μέχρι και την επίθεση του ρωσικού κράτους την 24η Φεβρουαρίου.
Πριν κάποιο διάστημα αναφέρθηκα στο ότι ο Ζελένσκι, καθώς αυτός είναι ο Πρόεδρος του Πολέμου, μία ταμπέλα που θα τον στιγματίζει από εδώ και πέρα, έπρεπε για το καλό του λαού του να εξισορροπήσει ανάμεσα σε δύο κόσμους:
Η αδυναμία του Ζελένσκι να εξισορροπήσει ανάμεσα σε δύο Κόσμους
και πώς ως σώφρων ηγέτης θα είχε προλάβει τα τετελεσμενα:
Ο Πούτιν πέτυχε το σκοπό του: Να σύρει τη Δυτική Διπλωματία σε διαπραγματεύσεις
Το να ρίχνει, όμως, το μπαλάκι της ευθύνης στο λαό του για την επόμενη ημέρα της Ουκρανίας, αυτό φανερώνει ένα δειλό ηγέτη που προσπαθεί να προλάβει τα χειρότερα για τον εαυτό του, όταν θα έρθει η επόμενη ημέρα της ετυμηγορίας.
Δηλαδή τώρα σκέφτηκε το συνταγματικό δικαίωμα ενός λαού να ορίζει την τύχη του πάνω σε εθνικό θέμα, και μέχρι τώρα δεν ήξερε να κάνει το προφανές, δηλαδή να πραγματώσει δύο εκ των σημαντικότερων άρθρων της Συμφωνίας του Μινσκ ΙΙ, έστω και θέτοντάς τα με δημοψησματικό τρόπο, ώστε να αποφανθεί ο λαός;
Εμείς μία ανάλογη πολιτική Ζελένσκι τη ζήσαμε τον Ιούνιο του 2015 με το δημοψήφισμα για την έξοδο ή μη από το ενωσιακό περιβάλλον και οφείλουμε να μην ξεχνάμε τι σημαίνει πολιτική ηγεσία που τα τραγικά λάθη της τα μεταθέτει στον ίδιο το λαό, χωρίς να έχει την ευθιξία να σταθεί απέναντί του και να λογοδοτήσει με σθένος, αναλαμβανοντας τις ευθύνες της.
Αν και εκλεγμενες Κυβερνήσεις που εκφράζουν μερίδα των λαών που κυβερνούν, ωστόσο αυτές οι Κυβερνήσεις είναι πολύ λίγες για να κρατούν στα χέρια τους την τύχη ενός Κράτους.
Οπότε προτού ηρωοποιήσουμε έναν ηγέτη, προηγουμένως, ας δούμε την δική μας “ιστορία”.
Περισσότερα άρθρα από την Άννα Κωνσταντινίδου:
*Η Δρ Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός – Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου & Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα ΑΠΘ (Νομικής Σχολής και Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ), Εξωτερική Συνεργάτιδα της Ανώτατης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και της Σχολής Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ)
