Του Στρατηγού Κωνσταντίνου Ζιαζιά, επίτιμου Αρχηγού ΓΕΣ*
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ……ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ!!!!
«Η ηθική δεν είναι επάγγελμα και όστις ως επάγγελμα θέλει να την μετέλθη, πλανάται οικτρώς και γίνεται γελοίος».
Σε μια σοβαρή χώρα, ο Παπαδιαμάντης θα ήταν υποχρεωτικό ανάγνωσμα από το … νηπιαγωγείο ακόμα! Για να ανακαλύπτουν οι νέοι μας, εξ απαλών ονύχων, ρίζες βαθιές! Για να μαθαίνουν μεγαλώνοντας ωραία ελληνικά! Η γλώσσα μας είναι ο μεγαλύτερος εθνικός μας πλούτος. Για να έχουν ένα αποκούμπι για τις δύσκολες ώρες… Για να τον μνημονεύουν, όταν τους βρίσκει το κακό…….., όπως είπε κι ο Ελύτης.
Αρχες Ιανουαρίου 1911 (3 Ιαν), έφυγε από τη ζωή ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο οποίος υπήρξε μια από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της νεοελληνικής λογοτεχνίας.
Ο ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ είχε αντιληφθεί έγκαιρα και καλύτερα από τον κάθε άλλον, το πολιτικό αλλά και το κοινωνικό πρόβλημα της χώρας μας . ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ :
«Η ηθική δεν ειναι επάγγελμα , και οστις ως επάγγελμα θέλει να την μετελθη, πλανάται οικτρως και γίνεται γελοίος . Οστις πράγματι πονη τον τόπο του , και εχει την ηθικήν οχι εις την άκραν της γλώσσης η εις την ακωκην της γραφίδος , αλλ’εις τα ενδόμυχα της ψυχης , βλέπει πολυ καλα ότι ειναι αδύνατον να πολιτευθη»
Ο Παπαδιαμάντης για τους κυβερνώντες το 1896 γράφει :
«Τις ημύνθη περί πάτρης;
Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια. Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος.
Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλεπταί, εκατάστρεψαν το έθνος, ανάθεμά τους…………….Τότε σ’ εξεθέωναν οι προεστοί κ’ οι ‘γυφτοχαρατζήδες’, τώρα σε ‘αθεώνουν’ οι βουλευταί κ’ οι δήμαρχοι………..
Άμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και πιθηκισμού, του διαφθείροντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος, και η πρόληψις της χρεοκοπίας.»
Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, γράφει στην εφημερίδα Ακρόπολη, 1896:
«Η αργία εγέννησε την πενίαν. Η πενία έτεκεν την πείναν. Η πείνα παρήγαγε την όρεξιν.Η όρεξις εγέννησε την αυθαιρεσίαν. Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν. Η ληστεία εγέννησε την πολιτικήν. Ιδού η αυθεντική καταγωγή του τέρατος τούτου»
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, “Εμποροι των Εθνών”
Ο Παπαδιαμάντης μέσα από την Πίστη του στην Ορθοδοξία και την αγάπη του προς την Πατρίδα του, την Ελλάδα, μίλησε απλά και κατ’ ευθείαν στην καρδιά του λαού μας . Είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες λογοτέχνες, γνωστός και ως «ο άγιος των ελληνικών γραμμάτων», «η κορυφή των κορυφών» κατά τον Κ. Π. Καβάφη. Έγραψε κυρίως διηγήματα, τα οποία κατέχουν περίοπτη θέση στη νεοελληνικής λογοτεχνίας . Και ορισμένες σκέψεις του μένουν ως αποφθέγματα στην ιστορία των Ελλήνων. Ήταν βέβαιος ότι οι πολέμιοι του Χριστού θα υπάρχουν πάντοτε, αλλά και θα απέρχονται, ενώ ο γεννημένος στη Φάτνη της Βηθλεέμ Χριστός θα βασιλεύει πάντα. ΄Έγραψε:
« Προ των σήμερον υλιστών, δαρβινιστών και θετικιστών υπήρξαν οι απαισιόδοξοι, οι ορθολογισταί και οι κριτικισταί’ αλλά παρήλθον’ προ αυτών ήσαν οι πανθεϊσταί, αλλ’ εξέλιπον. Παρέρχονται, κρύπτονται εν τη σκιά, αφανίζονται, αφού επί βραχύ τέρψωσι τους φιλοκαίνους και τους φιλαναγνώστας δια περιέργου συναυλίας λέξεων και γνωμών. Ο δε Χριστός έμεινε και θα μένη………..»
Ο Ανδρέας Καραντώνης ,Έλληνας λογοτέχνης ,κριτικός και ποιητής , τον χαρακτήρισε τον πρώτο αληθινά μεγάλο Έλληνα πεζογράφο και εξήγησε το γιατί:
” Μεγάλος πεζογράφος είναι εκείνος που κατορθώνει και διορθώνει το έργο του πάνω σ’ έναν από κεντρικούς άξονες του Λαού του. Κι ένας από τους κεντρικούς αυτούς άξονες του Ελληνικού Λαού είναι η χριστιανική διαμόρφωση της ψυχής του, έτσι ακριβώς, όπως την αποκρυστάλλωσε από τα ένδοξα χρόνια του Βυζαντίου, ως τις ημέρες που είδε το φως ο χριστιανολάτρης διηγηματογράφος Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Ήταν ο συγγραφεύς, ο προορισμένος να αποκαταστήση τη χαμένη επαφή του νεοελληνικού λόγου με την πηγή της λαϊκής θρησκευτικής ψυχολογίας”.
Στο προσωπικό ύφος του Παπαδιαμάντη ανήκουν ακόμα η έντονη λατρεία της φύσης, η θρησκευτική ευλάβεια και η βυζαντινή μελωδία, που είναι διάχυτη στο έργο του. Άλλωστε, το λέει και ο ίδιος:
«Όσον ζω και αναπνέω και σωφρονώ, δεν θα παύσω να υμνώ μετά λατρείας τον Χριστόν μου, να περιγράφω μετ’ έρωτος την φύσιν και να ζωγραφώ μετά στοργής τα γνήσια ελληνικά ήθη».
Γενικά, ο Παπαδιαμάντης χάρισε σελίδες αριστοτεχνικές στη νεοελληνική λογοτεχνία και θεωρείται ως ένας από τους κορυφαίους διηγηματογράφους μας. Ο νομπελίστας ποιητής Γιώργος Σεφέρης στο δοκίμιό του για τον Μακρυγιάννη έγραψε:
«Ο Μακρυγιάννης είναι ο πιο σημαντικός πεζογράφος της νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας, αν όχι ο πιο μεγάλος, γιατί έχομε τον Παπαδιαμαντη»
Περισσότερα άρθρα από το Στρατηγό Κωνσταντίνο Ζιαζιά:
ΑΠΟΨΕΙΣ – ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΖΙΑΖΙΑΣ
- ανάρτηση στο facebook
