Στο δεύτερο μέρος της συνέντευξης του ο Κούρδος διοικητής του SDF μιλάει για τον Οτσαλάν, το ΡΚΚ, την Τουρκία και το πολιτικό μέλλον της Συρίας.
Το πρώτο μέρος της συνέντευξης μπορείτε να το δείτε εδώ.
Al–Monitor: Που πιστεύετε ότι βρίσκεται η διαδικασία της Αστάνα και ειδικότερα το θέμα της Ιντλίμπ στο παζάρι που γίνεται μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων για το μέλλον της Συρίας;
Κομπάνι: Η Ιντλίμπ είναι προτεραιότητα για το καθεστώς. Το καθεστώς, η Ρωσία και άλλες δυνάμεις θέλουν να εξασφαλίσουν μία εκεχειρία ώστε το καθεστώς και οι σύμμαχοι του να επιτεθούν στην Deir ez-Zor με όλες τις δυνάμεις τους. Αυτός είναι ο άμεσος σκοπός τους και τον έχουν καταφέρει σε κάποιο βαθμό. Ο μακροπρόθεσμος σκοπός είναι να πάρουν την Ιντλίμπ το οποίο, όταν θα συμβεί, θα είναι επιζήμιο για την Τουρκία.
Al–Monitor: Γιατί;
Κομπάνι: Η Τουρκία πάσχει από κουρδο-φοβία. Αποκήρυξε τις βλέψεις της για το Χαλέπι μόνο για να μας εμποδίσει να ενώσουμε τα καντόνια μας. Τώρα θα αποκηρύξει τις βλέψεις της στην Ιντλίμπ για να αποτρέψει το SDF, τους Κούρδους, από το να πάμε εκεί.
Al–Monitor: Αλλά η Τουρκία έχει εγκαταλείψει την εκστρατεία της για αλλαγή καθεστώτος στη Συρία, γιατί να νοιάζεται για την Ιντλίμπ πλέον ειδικά αν κερδίζει ένα πλεονέκτημα έναντι των Κούρδων σε αντάλλαγμα;
Κομπάνι: Πράγματι. Η Ρωσία έδωσε το πράσινο φως στην Τουρκία να πάει στην Τζαραμπλούς με αντάλλαγμα να εγκαταλείψει τις φιλοδοξίες της για το Χαλέπι. Τώρα η Ρωσία κάνει το ίδιο πράγμα για την Deir ez-Zor. Εξασφαλίζοντας μία εκεχειρία στην Ιντλίμπ η Τουρκία απελευθερώνει δυνάμεις του καθεστώτος ώστε να συγκεντρωθούν στην Deir ez-Zor και να πάρουν την περιοχή πριν προλάβουν οι δικές μας δυνάμεις.
Al–Monitor: Οι ΗΠΑ κατέβαλαν μεγάλη προσπάθεια για να σταματήσουν το δημοψήφισμα στο Κουρδιστάν, στο βόρειο Ιράκ. Εσείς πως το αξιολογείτε και ποια συμπεράσματα βγάζετε από αυτό;
Κομπάνι: Υποστηρίζουμε το δημοψήφισμα της ανεξαρτησίας στο ιρακινό Κουρδιστάν. Όλοι οι Κούρδοι ονειρευόμαστε την ένωση των τεσσάρων μερών (στην Τουρκία, Ιράν, Ιράκ, Συρία) και τη δημιουργία του ανεξάρτητου Κουρδιστάν. Αυτός είναι ο στόχος αλλά υπάρχει και η πραγματικότητα… Ας είμαι ξεκάθαρός: Ο σκοπός μας είναι να δημιουργήσουμε ένα ομοσπονδιακό σύστημα στη Συρία, να παραμείνουμε τμήμα της Συρίας.
Al–Monitor: Οι Αμερικανοί αξιωματούχοι λένε ότι ενθαρρύνουν εσάς και το YPG να απομακρυνθείτε από το ΡΚΚ. Την ίδια ώρα λέγεται ότι οι ΗΠΑ συζητούν κοινές επιχειρήσεις με την Τουρκία εναντίον του ΡΚΚ. Αυτό περιλαμβάνει και τη στοχοποίηση ανώτερων διοικητών του ΡΚΚ όπως ο Τζεμίλ Μπαγίκ.
Κομπάνι: Δεν νομίζω ότι επιθέσεις εναντίον του ΡΚΚ θα εξυπηρετούσαν τα αμερικανικά συμφέροντα. Και δεν νομίζω ότι θα το κάνουν. Αν συζητούνται σχέδια δολοφονιών αυτό δεν είναι καλό πράγμα.
Αντιπροσωπεύουμε τη Δημοκρατική Ομοσπονδία της Βόρειας Συρίας, στην περιοχή της Ρογιάβα και δεν θα κάνουμε σχέσεις που θα έβλαπταν τα συμφέροντα των Κούρδων που ζουν σε άλλα μέρη του Κουρδιστάν. Είναι εκτός πραγματικότητας η σκέψη ότι θα υιοθετούσαμε εχθρική στάση προς το ΡΚΚ ή οποιαδήποτε άλλη κουρδική εθνική δύναμη, ανεξάρτητα από το ποιος θα μας το ζητούσε. Θέλουμε καλές σχέσεις με την Τουρκία. Το ΡΚΚ μπορεί να μάχεται την Τουρκία αλλά εμείς και η Τουρκία έχουμε κοινά συμφέροντα. Μέχρι οι Αμερικανοί να έρθουν εδώ, στο Κομπάνι το 2015, είχαμε καλές σχέσεις με την Τουρκία. Οι πολιτικοί μας πήγαιναν στην Άγκυρα και συναντιόνταν με Τούρκους αξιωματούχους. Οι σχέσεις μας χάλασαν αφότου οι Αμερικανοί και η Συμμαχία ήρθαν.
Al–Monitor: Δηλαδή λέτε «αν το ΡΚΚ πολεμάει με την Τουρκία δεν μας αφορά, είμαστε κάτι ξεχωριστό»;
Κομπάνι: Ναι, έτσι είναι.
Al–Monitor: Αλλά η Τουρκία βλέπει τα πράγματα διαφορετικά. Σας βάζει στην ίδια κατηγορία με το ΡΚΚ. Λέγεται ότι το 2013 κατά τη διάρκεια των ειρηνευτικών συνομιλιών με τον Οτσαλάν η Ρογιάβα ήταν μέρος του παζαριού που γινόταν. Αλλά όταν τα δύο μέρη δεν μπόρεσαν να συμφωνήσουν για τη Ρογιάβα οι συνομιλίες κατέρρευσαν. Αν οι συνομιλίες ξαναρχίσουν η Ρογιάβα θα είναι σίγουρα μέρος των διαπραγματεύσεων.
Κομπάνι: Πράγματι. Αλλά ο κύριος λόγος που οι σχέσεις μας με την Τουρκία κατέρρευσαν δεν είναι το ΡΚΚ. Αυτό είναι δικαιολογία. Ο κύριος λόγος είναι η στρατηγική σχέση που αναπτύχθηκε ανάμεσα σ΄ εμάς και τις ΗΠΑ. Αυτό ενίσχυσε τις φοβίες των Τούρκων. Επιπλέον οι περισσότεροι Κούρδοι ζουν στην Τουρκία και γι΄ αυτό αντιτίθεται σε ότι έχουμε κερδίσει στη Ρογιάβα. Αντιτίθονταν και στο δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία του Κουρδιστάν.
Al–Monitor: Δηλαδή λέτε ότι αν οι Αμερικανοί αποσυρθούν από τη Ρογιάβα οι σχέσεις σας με την Τουρκία θα βελτιωθούν;
Κομπάνι: Όχι δεν λέω αυτό.
Al–Monitor: Γιατί πιστεύετε η Τουρκία δεν συμμάχησε μαζί σας εναντίον του ΙΚ που επίσης απειλούσε την Τουρκία;
Κομπάνι: Η Τουρκία έκανε τους δικούς της υπολογισμούς σε σχέση με το ΙΚ. Η Τουρκία περίμενε το Κομπάνι να πέσει και γι΄ αυτό δεν μας υποστήριξε. Αντιθέτως συνεργάστηκε με το ΙΚ. Εάν Τούρκοι και Κούρδοι είχαμε πολεμήσει μαζί εναντίον του ΙΚ αυτό θα είχε ενισχύσει την ειρηνευτική διαδικασία στην Τουρκία και θα είχε γκρεμίσει τις προκαταλήψεις που επικρατούν εναντίον μας στην τουρκική κοινή γνώμη.
Al–Monitor: Μπορεί να γίνει ειρήνη με τον Πρόεδρο Ερντογάν;
Κομπάνι: Μα τον Θεό είναι δύσκολο. Αλλά εάν συμπεράνει ότι η Τουρκία οδηγείται σε αδιέξοδο με τις παρούσες πολιτικές της θα μας αποδεχτεί στο τέλος. Ο Ερντογάν είναι πραγματιστής. Εάν η ειρηνευτική διαδικασία ξαναρχίσει στην Τουρκία αυτό θα είναι θετικό και για ΄μας.
Al–Monitor: Ξεκινήσατε τον αγώνα ως μέλος του ΡΚΚ;
Κομπάνι: Ναι, αλλά αυτό ήταν πολύ παλιά.
Al–Monitor: Γνωρίζετε τον Οτσαλάν προσωπικά, λέγετε ακόμη ότι σας αγαπάει σαν γιο του;
Κομπάνι: Ναι τον γνώριζα όταν ζούσε στη Συρία. Ο Αρχηγός «Άπο» έζησε εδώ για 20 χρόνια. Και γνώρισε σχεδόν όλες τις κουρδικές οικογένειες εδώ. Στο Χαλέπι. Στη Δαμασκό. Στην Αφρίν. Ο Αρχηγός «Άπο» είναι μια πραγματικότητα αυτής της περιοχής που δεν μπορεί να αγνοηθεί. Ο Αρχηγός «Άπο» είναι φιλοσοφία, είναι ιδεολογία. Το ΡΚΚ είναι μία οργάνωση, ένα κόμμα, ένα κίνημα. Αλλά δεν μπορούμε να περιορίσουμε τη Ρογιάβα σε ένα μόνο κίνημα. Εδώ ζουν όλων των ειδών οι άνθρωποι. Άραβες, από τη Ράκκα, Κιρκάσιοι… Υπάρχει το ΡΚΚ. Υπάρχει το Εθνικό Κουρδικό Συμβούλιο. Υπάρχουν αυτοί που υποστηρίζουν τον Μπαρζανί κι αυτοί που υποστηρίζουν τον Άσαντ. Αλλά οι συμπαθούντες το ΡΚΚ είναι οι περισσότεροι. Και υπάρχουν Άραβες εδώ που θέλουν να μάθουν για τη φιλοσοφία του «Άπο». Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι μας που πολέμησαν με το ΡΚΚ και έγιναν μάρτυρες. Όμως η Ρογιάβα δεν αποτελείται μόνον από συμπαθούντες του ΡΚΚ.
Al–Monitor: Μπορείτε να διευκρινίσετε;
Κομπάνι: Είμαστε υπεύθυνοι για τις περιοχές που κυβερνάμε ως Δημοκρατική Ομοσπονδία της Βόρειας Συρίας αλλά και για τις περιοχές που απελευθερώσαμε πρόσφατα. Εάν δεν καταφέρουμε να φτάσουμε σε συμφωνία με τη Δαμασκό το στάτους κβο στην περιοχή θα κινδυνεύσει. Κι έτσι είτε θα υπάρξει συμφωνία είτε πόλεμος. Όπως έγιναν τα πράγματα στο κουρδικό βόρειο Ιράκ στη δεκαετία του ΄90.
Al–Monitor: Αλλά υπάρχουν μεγάλες διαφορές ανάμεσα στο βόρειο Ιράκ και στη Ρογιάβα. Αν και διστακτικά η Τουρκία βοήθησε τους Κούρδους του Ιράκ. Άνοιξε τα σύνορα της. Οι Τούρκοι και οι Κούρδοι του Ιράκ ποτέ δεν πολέμησαν μεταξύ τους. Η Τουρκία ήταν κάτι σαν αναπνευστήρας για το ιρακινό Κουρδιστάν. Αλλά έχει υψώσει ένα τείχος κατά μήκος των συνόρων με τη Συρία. Και σας θεωρεί ως εχθρούς, σας ταυτίζει με το ΡΚΚ.
Κομπάνι: Η Τουρκία ισχυρίζεται ότι στη Ρογιάβα είναι όλοι ΡΚΚ ή ότι το ΡΚΚ κάνει κουμάντο στη Ρογιάβα που δεν είναι αληθινό. Αυτός είναι ο τρόπος που επιλέγει η Τουρκία να παρουσιάζει τη Ρογιάβα. Αλλά δεν είναι αλήθεια.
Al–Monitor: Λέγεται ότι χωρίς την υποστήριξη του ΡΚΚ δεν θα είχατε πετύχει την ισχύ και την επιρροή που έχετε τώρα στη Συρία.
Κομπάνι: Το ΡΚΚ μας υποστήριξε και συνέβαλε σημαντικά στην επιτυχία μας. Αλλά η πιο σημαντική πηγή της επιτυχίας ήταν οι ίδιοι οι άνθρωποι της Ρογιάβα. Οι νέοι. Πως ιδρύθηκε το YPG; Ναι, υπήρχαν αυτοί που είχαν πολεμήσει με το ΡΚΚ ανάμεσα στους ιδρυτές του αλλά δεν ήταν πολλοί.
Al–Monitor: Ήσασταν μέρος αυτής της ομάδας;
Κομπάνι: Ναι. Γύρισα την άνοιξη του 2011. Ήμασταν περίπου τριάντα. Αλλά αν ο ντόπιος πληθυσμός και η νεολαία δεν μας είχαν στηρίξει δεν θα καταφέρναμε να φτιάξουμε έναν τόσο ισχυρό στρατό. Η «Συμμαχία κατά του ΙΚ» άρχισε να μας παρέχει όπλα μόνο τελευταία. Πριν έρθουν οι Αμερικανοί απελευθερώσαμε πολλές περιοχές με τα Καλασνίκοφ μας. Η επιτυχία αυτού του τόπου είναι η δικιά του δύναμη.
Al–Monitor: Γιατί η Τουρκία είναι τόσο ανήσυχη μαζί σας;
Κομπάνι: Είμαστε γείτονες με την Τουρκία για έξι χρόνια τώρα. Τα συνοριακά τους φυλάκια είναι απέναντι στα δικά μας. Και ούτε ένα επεισόδιο δεν έχει συμβεί αυτά τα έξι χρόνια. Τα ΡΚΚ έχει οργανώσει επιθέσεις μέσα στη Τουρκία αυτά τα έξι χρόνια. Πριν αποκτήσουμε τον έλεγχο αυτών των συνόρων γίνονταν συγκρούσεις ανάμεσα στους Τούρκους και σε δυνάμεις του ΡΚΚ εδώ. Αλλά τα τελευταία έξι χρόνια δεν είχαμε κανένα επεισόδιο. Όπως ξέρετε η Qamishli και η Nusaybin (στην πλευρά της Τουρκίας με πλειοψηφία Κούρδων) είναι απέναντι η μία από την άλλη. Η Nusaybin καταστράφηκε μπροστά στα μάτια μας. Εάν ήμασταν το ΡΚΚ ή ταυτόσημοι με το ΡΚΚ θα μπαίναμε στον πόλεμο εναντίον της Τουρκίας. Αλλά δεν το κάναμε. Αυτό σημαίνει ότι αυτός ο τόπος έχει τον δικό του ξεχωριστό χαρακτήρα.
Η εμπειρία των έξι ετών δείχνει ότι δεν συνιστούμε απειλή για την Τουρκία. Αυτό σημαίνει ότι το ΡΚΚ και το YPG δεν είναι το ίδιο. Η διακυβέρνηση και οι πολιτικοί σχηματισμοί στη Ρογιάβα ενεργούν με βάση τα συμφέροντα των ανθρώπων που ζουν εκεί. Τι έχει να κάνει αυτό με το ΡΚΚ; Η Τουρκία αντί να ψάχνει ποιος δούλευε για ποιον στο παρελθόν πρέπει να προσέξει την πραγματικότητα όπως έχει διαμορφωθεί τώρα.
Οι Αμερικανοί είναι εδώ και δύο χρόνια εδώ και ξέρουν την πραγματικότητα που έχω περιγράψει. Όταν το 2015 η εκεχειρία ανάμεσα στην Τουρκία και στο ΡΚΚ κατέρρευσε εμείς δεν συμμετείχαμε σε εκείνον τον πόλεμο. Στην πραγματικότητα η Τουρκία μας επιτέθηκε και με στοχοποίησε άμεσα. Πολλοί σύντροφοι μου μαρτύρησαν. Στο τέλος ήταν δικαίωμα μας να αμυνθούμε και να ανταποδώσουμε στους Τούρκους. Αν μας χτυπήσουν ξανά θα απαντήσουμε με τον ίδιο τρόπο.
Al–Monitor: Αν σας επιτεθεί ο Άσαντ πιστεύετε ότι οι ΗΠΑ θα σας προστατέψουν;
Κομπάνι: Υποσχέθηκαν να μας υπερασπιστούν. Και το έκαναν στην Tabqa. Έριξαν ένα αεροπλάνο του καθεστώτος. Θα θέλαμε να εμπιστευτούμε την Αμερική.
Al–Monitor: Για κάποιον που ήταν για πολλά χρόνια στο ΡΚΚ και έχει εκτεθεί στην αριστερή ιδεολογία το να δουλεύετε τώρα με τους στρατιώτες και τους διπλωμάτες της Νο 1 ιμπεριαλιστικής δύναμης έχει επηρεάσει την κοσμοθεωρία σας;
Κομπάνι: Οι άνθρωποι μαθαίνουν σε όλη τη ζωή τους. Κερδίσαμε μεγάλη εμπειρία στον στρατιωτικό τομέα. Πριν τους Αμερικανούς πολεμούσαμε το ΙΚ με τα δικά μας μέσα. Μετά τους Αμερικανούς μπήκε στο παιχνίδι η αεροπορική υποστήριξη και αναπτύξαμε ένα νέο σύστημα.
Al–Monitor: Οι Αμερικανοί έμαθαν κάτι από σας;
Κομπάνι: Έχουμε την αυτοθυσία, την αυτάρκεια, το κουράγιο. Αυτά έμαθαν από μας. Φτιάξαμε ένα ισχυρότερο SDF με τους Αμερικανούς. Εγώ του είχα δώσει το όνομα του.
Al–Monitor: Ένας Αμερικανός στρατηγός το ανέφερε αυτό σε κάποιο πάνελ. Το όνομα σας ήρθε μια νύχτα, είπε.
Κομπάνι: Πράγματι.
Al–Monitor: Εάν οι ΗΠΑ αποσυρθούν από τη Συρία υπάρχει η υποψία ότι η συμμαχία σας με τους Άραβες θα δυσκολέψει και πιθανόν θα συγκρουστείτε. Σας ανησυχεί αυτό;
Κομπάνι: Έχουμε κοινά συμφέροντα και κοινή μοίρα. Δουλεύουμε για ένα κοινό μέλλον, για μία δημοκρατική, ομοσπονδιακή Συρία όπου όλοι οι άνθρωποι θα είναι ίσοι. Οι Άραβες προσπάθησαν αν συνεργαστούν με όλους. Πρώτα με το καθεστώς, μετά έφυγαν από εκεί και πήγαν με τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό (FSA). Πήγαν με την Jabhat al-Nusra και τελικά με το ΙΚ. Στο τέλος ήρθαν σε μας και θέλουν να μείνουν. Μας εμπιστεύονται.
Al–Monitor: Υπάρχουν ισχυρισμοί ότι στρατολογείτε με το ζόρι Άραβες στο SDF και ότι δολοφονείτε αυτούς που αρνούνται.
Κομπάνι: Τίποτα από αυτά δεν έχει συμβεί και δεν θα το επιτρέπαμε να συμβεί. Αυτούς που δεν ήθελαν να πολεμήσουν στη Ράκκα τους στείλαμε πίσω.
Al–Monitor: Ποιος πληρώνει τους μισθούς του YPG;
Κομπάνι: Η κυβέρνηση μας.
Al–Monitor: Και των Αράβων μαχητών;
Κομπάνι: Τους πληρώνουμε κι αυτούς εμείς, αν και τελευταία οι Αμερικανοί πληρώνουν κάποιους από αυτούς, περίπου για το 1/5 της δύναμης. Όπως είπα θέλουμε οι ΗΠΑ να παραμείνουν. Τα αμερικανικά στρατεύματα εδώ θέλουν να μείνουν επίσης. Είναι στο χέρι των πολιτικών να αποφασίσουν όμως, όχι των στρατιωτών.
Πηγή: AL MONITOR
