Γράφει ο Βαγγέλης Χωραφάς*
Ήταν Ιανουάριος 1979 όταν ανακαλύφθηκε χρυσός στο κτήμα του αγρότη Τζενέσιο Φερέϊρα Ντα Σίλβα, στην Βραζιλία Η είδηση διαδόθηκε γρήγορα και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να καταφθάσουν δεκάδες χιλιάδες χρυσοθήρες.
Η περιοχή Σέρα Πελάντα βρίσκονταν μέσα στην ζούγκλα του Αμαζονίου και η πρόσβαση ήταν δύσκολη. Ο Ντα Σίλβα νοίκιασε ένα μέρος του κτήματος του σε έναν επιχειρηματία για να φτιαχτεί αεροδιάδρομος και να διευκολυνθεί η πρόσβαση.
Το όλο θέμα απασχόλησε την στρατιωτική δικτατορία της Βραζιλίας που έστειλε στρατό στην περιοχή για να ελέγξει τις εξελίξεις, κυρίως τις συγκρούσεις μεταξύ εργατών και ιδιοκτητών γης, καθώς και την εκτεταμένη κερδοσκοπία. Ο στρατός απαγόρευσε την παρουσία γυναικών και την κυκλοφορία αλκοόλ. Τελικά όλα αυτά εκφυλίστηκαν, η πορνεία έκανε την εμφάνιση της μαζί με την βία και περίπου 60-80 δολοφονίες γίνονταν σε μηνιαία βάση.
Ο κάθε χρυσωρύχος-τα λασπόσκυλα όπως τους αποκαλούσαν- είχε στην διάθεση του μια έκταση 2×2 μέτρα για να σκάψει. Μετά έπαιρνε ένα σακί 30 ή 60 κιλών στην πλάτη και ανέβαινε με σκοινιά και σκάλες, μια απόσταση 400 μέτρων, ως το επάνω μέρος του ορυχείου, στο οποίο γίνονταν το κοσκίνισμα για την ανακάλυψη χρυσού.
Υπολογίζεται ότι 100.000 χρυσωρύχοι απασχολήθηκαν στο χρυσωρυχείο. Η κυβέρνηση είχε συμφωνήσει να αγοράσει τον χρυσό σε προκαθορισμένες τιμές. Μόνο 45 τόνοι χρυσού πουλήθηκαν με αυτό τον τρόπο, μια ποσότητα που εκτιμάται ότι ήταν το 10% του χρυσού που είχε ανακαλυφθεί. Το υπόλοιπο διοχετεύθηκε με παράνομους τρόπους.
Το όλο εγχείρημα σταμάτησε το 1986 όταν πλημμύρισε το ορυχείο. Σήμερα, έχει σχηματιστεί μια λίμνη με μολυσμένα νερά. Γεωλογικές έρευνες δείχνουν ότι στον βυθό της λίμνης έχουν παραμείνει 20-50 τόνοι χρυσού.
Η ιστορία της Σέρα Πελάντα δείχνει το πώς η ανακάλυψη χρυσού που δημιουργεί ελπίδες, μπορεί να καταλήξει σε τραγωδία, από την οποία λίγοι θα επωφεληθούν σε βάρος των πολλών
Περισσότερα άρθρα από το Βαγγέλη Χωραφά:
*Ανάρτηση στο facebook
