Γράφει ο Γιάννης Παρασκευάς, Συνταγματάρχης ε.α.
Από τον Αυγουστο του 2004, όταν επέστρεψα από το Αφγανιστάν, ήμουν ήδη πεπεισμένος, ότι ο πόλεμος αυτός, ήταν αδύνατον να κερδηθεί από τους δυτικούς.
Ο λόγος;
Για να κερδηθεί, θα έπρεπε η Δύση να πάει κόντρα σε όλα όσα συνθέτουν την ταυτότητά της. Στον εαυτό της, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.
Πολεμικά και στρατιωτικά ο πόλεμος κερδήθηκε και καμιά μάχη δεν χάθηκε. Αλλά, χάθηκε η μάχη της επόμενης ημέρας.
Αν οι δυτικοί, με συνοπτικές διαδικασίες, συνελάμβαναν και εκτελούσαν ΟΛΟΥΣ τους πρώην ηγέτες του Αφγανιστάν, ανεξαρτήτως προελεύσεως και ιδεολογικής τοποθέτησης, τοποθετούσαν έναν δυτικό ηγεμόνα και έναν στρατό κατοχής από ξένους που θα επέβαλαν την τάξη με μια εκτεταμένη αιματοχυσία, στυγνή βία και «εσωτερική κάθαρση» (δηλαδή ό,τι έκαναν και μάλλον θα ξανακάνουν οι Ταλιμπάν) και θα δημιουργούσαν ένα κράτος με θεσμούς και πραγματική λειτουργία, ενώ παράλληλα δεν θα παρακώλυαν καμιά θρησκευτική ελευθερία των Αφγανών, σε 20 χρόνια, το Αφγανιστάν θα ήταν κράτος πρότυπο και σήμερα θα γινόταν, αντί για κατάληψη από τους Ταλιμπάν, ίσως, μια ομαλή μετάβαση με εκλογές σε κάποιον Αφγανό πολιτικό.
Αλλά η Δύση δεν μπορεί να τα κάνει αυτά…
Αντί αυτών επέλεξε να συνεργαστεί με κάποιους που είχαν εσωτερικούς εχθρούς στη χώρα και να διαιωνίσει τις εσωτερικές έριδες και διαμάχες που, ούτως ή άλλως υπέβοσκαν.
Η χώρα αυτή για να λειτουργήσει χρειάζεται έναν συνδετικό ιστό. Αυτό έκαναν οι δυτικές δυνάμεις μέχρι χθες. Αυτό το κενό καλύπτουν σήμερα οι Ταλιμπάν.
Αυτό που μένει και είναι μια ταπεινωτική ήττα της Δύσης, σε ηθικό και ιδεολογικό επίπεδο καταρχήν, είναι ότι απέτυχε παταγωδώς να συγκροτήσει τη χώρα κι εκεί που απέτυχε η Δύση με τη δημοκρατία, την ελευθερία, τα ανθρώπινα δικαιώματα κλπ, πέτυχε το ΙΣΛΑΜ!
Κι η επιτυχία αυτή από αύριο θα χρησιμοποιείται σε κάθε ιδεολογικο-οικονομικο-διπλωματικο-θρησκευτικο-στρατιωτικο-πολιτική διεθνή συζήτηση, ως επιχείρημα εις βάρος της Δύσης και υπέρ του Ισλάμ.
Κι όλα θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί, αν, πολύ απλά, οι Αμερικανοί, δεν έκαναν απολύτως τίποτε!
Να κάνω και μια πρόβλεψη;
Ποιος θα αναλάβει την οικονομική, στρατιωτική και εν γένει, ανασυγκρότηση του Αφγανιστάν; Ποιος θα αναλάβει το ρόλο του υπερασπιστή των μουσουλμάνων; Ποιος θα αναλάβει, να «το παίξει» ο μεσολαβητής και έμπιστος συνομιλητής των Ταλιμπάν;
Πάει κάπου το μυαλό μας;
