Του Αθανάσιου Δρούγου, διεθνολόγου – γεωστρατηγικού αναλυτή*
Σε ό,τι αφορά στο τι γίνεται με την οικονομική εκμετάλλευση του έδαφους / υπέδαφους του Αφγανιστάν, υπάρχουν δύο επαρχίες ενδιαφέροντος:
Η μία είναι η επαρχία Μπανταχσάν η οποία συνορεύει με την Κίνα σε μήκος 95 χλμ, είναι το ανατολικό «πόδι» του Αφγανιστάν και είναι πάρα πολύ πλούσια σε χρυσό, διαμάντια, σμαράγδια, ρουμπίνια και άλλους πολύτιμους λίθους και ορυκτά.
Η άλλη περιοχή -που θέλουν πάρα πολύ οι Κινέζοι- είναι η περιοχή Κουνάρ η οποία είναι από τις πιο ψηλές περιοχές και έχει και τεράστια υλοτομία και είναι πρωτοφανής η εκμετάλλευση που μπορεί να γίνει εκεί.
Αυτές οι δύο επαρχίες στις οποίες έδωσαν πολλές μάχες οι Αμερικανοί εκεί -και μάλιστα υπάρχουν και γνωστές ταινίες του Χόλυγουντ οι οποίες παίχτηκαν στην επαρχία αυτή- είναι από τις πιο δύσκολες βόρεια της Καμπούλ και προφανώς υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για αυτές τις περιοχές.
Ήδη οι Κινέζοι μπαίνουν στο παιχνίδι με κάποιες εταιρίες για να πάρουν την εκμετάλλευση και επίσης έχουν υποσχεθεί στους Ταλιμπάν ότι θα τους ανοικοδομήσουν τη χώρα.
Από την άλλη, οι Γερμανοί παρακολουθούν στενά τους Κινέζους και για αυτό η γερμανική μυστική υπηρεσία είχε μυστική βάση στην επαρχία Μπανταχσάν και κυρίως στην πόλη Φαϊζαμπάντ, όπου παρακολουθούσε όλα αυτά τα χρόνια τις κινεζικές δραστηριότητες στα σύνορα των 95 χλμ Αφγανιστάν – Κίνας και όχι μόνο.
Το λίθιο και οι άλλες σπάνιες γαίες και πολύτιμα ορυκτά εντοπίζονται στα σύνορα, κυρίως στις βόρειες περιοχές που είναι οι Γερμανοί, περιοχές όπως είναι η Κουντούζ, η Μπανταχσάν, η Μαζάρι Σαρίφ, περιοχές δηλαδή που ήταν κατά κύριο λόγο οι Γερμανοί και οι Σκανδιναβοί. Για αυτό και οι Γερμανοί τώρα “τραβάνε” Σκανδιναβούς Σουηδούς, Νορβηγούς, Φινλανδούς, που ήταν εκεί για να τους ξαναφέρουν πίσω.
Μάλιστα υπήρξε πρόταση ενός εκ των κορυφαίων πολιτικών προσώπων των Ταλιμπάν στη Ντόχα που κάλεσε την κ. Μέρκελ όπου της είπε ότι “είναι πάρα πολύ καλοδεχούμενοι με τις επενδύσεις τους να βοηθήσουν στην προσπάθεια του Αφγανιστάν να απεγκλωβιστεί από τη φτώχεια του”.
*Απόσπασμα από την ραδιοφωνική Εκπομπή του Λ. Καλαρρύτη
