Στις καλές εποχές, ο Στρατός προσέφερε ουσιαστικό κοινωνικό έργο. Όπως για παράδειγμα όταν οι δημόσιες συγκοινωνίες της χώρας νέκρωναν από τις απεργίες, ειδικά εκείνες των οδικών μέσων.
Μια από τις πλέον προβεβλημένες απεργίες ήταν εκείνη του 1992, των οδηγών των αστικών συγκοινωνιών της Αθήνας (ΕΑΣ), η περίφημη απεργία των Σταμουλοκολλάδων (από τον Κολλά που ήταν πρόεδρος και το Σταμούλο που ήταν γραμματέας του συνδικαλιστικού οργάνου των οδηγών).
Ήταν η εποχή που ο Μητσοτάκης πατήρ (Θεός σχωρέστον), ήθελε να ιδιωτικοποιήσει τα πάντα. Έτσι εν μία νυκτί έκλεισε την ΕΑΣ και προσπάθησε να φτιάξει μια εταιρεία για τις αστικές συγκοινωνίες. Τότε οι συνδικαλιστές οδηγοί κύρηξαν τον ανένδοτο. Έτσι η πρωτεύουσα έμεινε για μήνες χωρίς αστικές συγκοινωνίες.
Κολλάς και Σταμούλος, οι δυναμικές κινητοποιήσεις τους άφησαν εποχή!
Εκεί λοιπόν προσέτρεξε ο Στρατός. Ναύπλιο – Κέντρο Εκπαίδευσης Νεοσυλλέκτων Μηχανικού: O Διοικητής (Θεός σχωρέστον κι αυτόν) ενός από τα τάγματα νεοσυλλέκτων καλεί έναν νέο ανθυπολοχαγό και του αναθέτει αποστολή: “Θα πάρεις συνοδεία τα λεωφορεία και κάποια φορτηγά της ΙVης Μεραρχίας, 24 τον αριθμό, και θα πάς στην Αθήνα να υποστηρίξεις τις αστικές συγκοινωνίες και επειδή έχεις και σπίτι στην Αθήνα στέλνω εσένα”.
Ο ανθυπολοχαγός ρωτάει τι ακριβώς θα κάνει και το μόνο που παίρνει ως απάντηση είναι: “Θα σου πούνε στην Αθήνα”.
Έτσι την επόμενη ημέρα, ξεκινάει μια φάλλαγα από το Ναύπλιο με ΡΕΟ, Steyer και στρατιωτικά λεωφορεία για την Στρατιωτική Διοίκηση Αθηνών (ΣΔΑ) στο Γουδί. Εκεί ο ανθυπολοχαγός παρουσιάζεται στον Συνταγματάρχη Δρούγα (Θεός σχωρέστον κι αυτόν) ο οποίος του δίνει αποστολή:
Κάθε μέρα θα βγάζει δρομολόγια για να εξυπηρετεί τον κόσμο στην πρωτεύουσα στις μετακινήσεις και του δίνει έναν κατάλογο δρομολογίων και αριθμού επιβατών για να σχεδιάσει.
Ο ανθυπολοχαγός που δεν την ξέρει τη δουλειά του σταθμάρχη κοιτάει σα χαζός αλλά πρέπει να εκτελέσει την αποστολή. Με τη βοήθεια του Συνταγματάρχη λοιπόν και των επιτελών του βγάζουν τα δρομολόγια κι έτσι από την επόμενη κιόλας μέρα ξεκινάνε τα δρομολόγια με τους στρατιώτες – οδηγούς να στρατωνίζονται στο Κέντρο Εκπαίδευσης Γυναικών.
Επιστρατευμένο όχημα της ΕΑΣ και δίπλα στρατιωτικό όχημα “για να το προσέχει”!
Πέρα από τα άπειρα ευτράπελα που συνέβαιναν καθημερινά τόσο με τους απεργούς όσο και και με τους επιβάτες (πολλές καταγγελίες νεαρών γυναικών για παρενόχληση), τα στρατιωτικά οχήματα πάθαιναν πολλές βλάβες.
Έτσι λαμβάνεται εντολή να “παραλάβουν” οι οδηγοί στρατιώτες κανονικά αστικά λεωφορεία. Οργανώνεται λοιπόν κανονική καταδρομική ενέργεια με επικεφαλής τον ανθυπολοχαγό και τη συνδρομη της αστυνομίας για την “παραλαβή” των οχημάτων από το αμαξοστάσιο στο Ελληνικό, ένα ωραίο φθινοπωρινό βράδυ!
Έχει προηγηθεί άλλη ενέργεια από την αστυνομία και έχουν “παραληφθεί” τα κλειδιά περίπου 20 αστικών λεωφορείων. Με μια ξεκαρδιστική επιχείρηση, τα λεωφορεία παραλαμβάνονται και οι απεργοί το παίρνουν χαμπάρι και τα κυνηγάνε με μοτοσυκλέτες ενώ η αστυνομία προσπαθεί να προστατέψει οδηγούς κι οχήματα.
Η επόμενη μέρα βρίσκει τον ανθυπολοχαγό – σταθμάρχη με 35 – 40 ενεργά οχήματα και με το στόλο του να έχει μεγαλώσει. Η αποστολή εξετελέσθη με απόλυτη επιτυχία.
Τόσο μεγάλη δε ήταν η επιτυχία, που και στην επόμενη απεργία, την επόμενη χρονιά που άλλαξε η κυβέρνηση, ο ίδιος ανθυπολοχαγός κατέβηκε στην Αθήνα (με έδρα το Μενίδι αυτή τη φορά) με 30 οχήματα του Δ’ Σώματος Στρατού αυτή τη φορά, καθότι είχε μετατεθεί στο βορρά.
Αυτή η μικρή ιστοριούλα δείχνει τον τρόπο με τον οποίο η πολιτεία αντιμετωπίζει την οποιαδήποτε κρίση. Όταν κανείς άλλος δε μπορεί να δώσει λύση σε ένα πρόβλημα του κρατικού μηχανισμού καλείται να το κάνει ο Στρατός. Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλες χώρες, μόνο που εμείς χαρακτηριζόμαστε από το στοιχείο της υπερβολής!
Όσοι επιθυμούν να μας πουν τη δική τους ιστορία, δεν έχουν παρά να τη στείλουν στο tsekouratos@armynow.net για να δημοσιευτεί. Η στρατιωτική ζωή είναι γεμάτη από ατέλειωτες σπαρταριστές εμπειρίες. Ας τις μοιραστούμε!
