Γράφει ο Ευάγγελος Π. Γαβρίλης, Υποστράτηγος ε.α. , Παιδαγωγός (ΕΚΠΑ) Σύμβουλος Εργασιακής Ψυχικής Υγείας Επαγγελματικού Προσανατολισμού (MSc)
Διαβάζουμε και ακούμε καθημερινά για το Δίκαιο της Θάλασσας που δικαιώνει τις θέσεις μας και καταδικάζει τις έκνομες πράξεις των Τούρκων. Διαβάζουμε και ακούμε καθημερινά τις υπερφίαλες αξιώσεις του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και μας πιάνει ένα σφίξιμο στην καρδιά: «ως πότε επιτέλους θα προκαλεί;». Διαβάζουμε και ακούμε καθημερινά τα λόγια φιλίας των συμμάχων μας και λέμε: «από πράξεις τι;».
Προσέξτε κάτι. Όλοι μας συμπονούν αλλά κανένας δεν το πάει παρακάτω, γιατί; Προφανώς τα συμφέροντά τους επιβάλλουν και τα όρια της συμπονετικότητας που δείχνουν. Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς.
Προσέξτε και κάτι άλλο. Τα δύσκολα καράβια θέλουν και επιδέξιους καπετάνιους. Τι εννοούμε;
Ο Επικεφαλής ενός οργανισμού (μιας κυβέρνησης) είναι η πιο ανθρωποκεντρική διάσταση της διοικητικής. Είναι η εκπεφρασμένη τέχνη το να κερδίζεις την εμπιστοσύνη των άλλων. Είναι η τεχνουργία να ευθυγραμμίζεις τους στόχους σου, με τις υγιείς φιλοδοξίες και τους ατομικούς στόχους των μελών του οργανισμού σου( της χώρας σου). Να εκμαιεύεις την ολόψυχη συμμετοχή και την αφοσίωσή των διπλανών σου στην εκπλήρωση των κοινών στόχων. Να επικοινωνείς με οράματα που μπορούν να υιοθετηθούν και να τους παρακινείς στο συλλογικό όραμα.
Στοιχεία έκφρασης είναι η υποστηρικτική συμπεριφορά, η ενθάρρυνση και η ανάληψη λελογισμένων ρίσκων. Η δράση. Η κινητοποίηση του «εγώ» και η μετατόπιση του στο «εμείς». Η ικανότητα ανάδειξης των ατομικών ταλέντων. Η προώθηση αξιών που συνεισφέρουν στην ευημερία της ομάδας. Η σύλληψη οραμάτων που δίνουν συλλογική προοπτική. Η μετάγγιση πηγαίου ενθουσιασμού. Ευελιξία και προσαρμοστικότητα στις μεταβολές των συνθηκών δίχως να υπονομεύεται κάποιο βασικό πλέγμα αρχών. Ο σεβασμός των μελών, μέσα στα πλαίσια των ομαδικών επιδιώξεων και χωρίς να τίθεται σε κίνδυνο η επίτευξη του επιθυμητού στόχου.
Ο πρώτος τη τάξει ενός κράτους δεν είναι ποτέ διαχειριστής αλλά μόνο εμπνευστής. Είναι ο εμπνευστής ενός Έθνους. Οι Έλληνες, είναι μια περίπτωση έθνους, που γνώριζαν από την αρχαία εποχή το τι είναι εθνική συνείδηση, τι εθνική ταυτότητα και τι εθνική υπόσταση. Η εννοιολογική δόμηση του Ελληνικού έθνους είχε πρωταρχικά δημιουργηθεί στην Αθήνα, στην πόλη όπου αναπτύχθηκε η δημοκρατική συνείδηση, το συνειδέναι της ελευθερίας του άλλου.
Δυστυχώς όμως η κατάρρευση της αθηναϊκής δημοκρατίας είχε μόνο οδυνηρά αποτελέσματα για τον πολιτισμό του ελεύθερου ανθρώπου και καθυστέρησε για αιώνες την δημιουργία του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Η ενοποίηση των Ελλήνων γίνεται αρκετά χρόνια αργότερα, στην υστεροβυζαντινή περίοδο, για να ανασταλεί τότε εξαιτίας της τουρκικής κατάκτησης.
Είχε όμως πλέον θεμελιωθεί οριστικά η μορφή του σύγχρονου ελληνικού έθνους, η κοινή συνείδηση για το αρχαίο παρελθόν και η βούληση για ένα κοινό μέλλον, ένα ελεύθερο μέλλον που θα ενοποιούσε τις ελληνικές κοινότητες. Ο ελληνισμός δεν ήταν πλέον μια ιδέα αλλά μια πραγματικότητα, μια κοινότητα εμπειρίας.
Αυτό ακριβώς είναι οι Έλληνες. Ένα Έθνος ανθρώπων που έχουν κοινό παρελθόν (κοινή Μνήμη), προσλαμβάνουν με παρόμοιο τρόπο το παρόν (κοινή Συνείδηση) και κυρίως θέλουν να διαμορφώσουν μαζί το μέλλον (κοινή Βούληση). Δεν χρειάζεται καμιά παιδεία για να κλίσεις στην αγκαλιά του την Ελλάδα, ίσως γιατί η πραξιακή κόπια της Ελλάδας είναι η αντανάκλαση του ίδιου σου του εαυτού στον καθρέπτη.
Σήμερα λοιπόν, που ως Έλληνες «βαλόμεθα πανταχόθεν», ΔΕΝ αρκεί μόνο ένας, κάποιος, για να μας εμπνεύσει. Ούτε άλλωστε οι Έλληνες είχαν ποτέ ανάγκη από την κατεύθυνση του ενός, γιατί ο Έλληνας είναι από μόνος του η πηγή της αξιακής έμπνευσης. Από ΕΝΟΤΗΤΑ και ΑΓΑΠΗ, ο ένας για τον άλλον, είχαν και έχουν ανάγκη. Μέσα στην καρδιά τους υπάρχει, υπήρχε και θα υπάρχει, η άσβεστη φλόγα του ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ.
Ενώ λοιπόν οι Έλληνες δεν είχαν ποτέ ανάγκη από αρχηγούς, οι γείτονές τους πάντοτε είχαν….. το «κριάρι» που οδηγεί τα πρόβατα και καθιστά την έννοια του ΔΙΚΑΙΟΥ, έννοια σχετική και αλλοτριωμένη.
Δες μέσα στην καρδιά σου και μην φοβάσαι για το μέλλον αυτής της ΠΑΤΡΙΔΑΣ, γιατί:
«Η νίκη θα είναι δική μας, αν βασιλεύση εις την καρδίαν μας μόνο το αίσθημα το ελληνικό. Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης»
Ιωάννης Καποδίστριας, 1776-1831, Έλληνας ηγέτης
Παρόμοιες σκέψεις/προβληματισμοί, καθώς και σύγχρονες μελέτες που αφορούν την προσωπικότητα μας, το εργασιακό status, τους κοινωνικούς μας προβληματισμούς και την σχέση μας με το εκάστοτε περιβάλλον που μας ενοχοποιεί και μας προσανατολίζει από τα «θέλω» και «μπορώ», θα βρείτε στην θεματολογία: ‘’ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ & ΨΥΓΟΛΟΓΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ‘’ στη δεξιά στήλη της κεντρικής σελίδας του ArmyNow.Gr.
