Είναι πολλές οι 100 ημέρες για τους δύο Έλληνες αξιωματικούς που έγιναν ανθρώπινα «πιόνια» – όμηροι στα πολιτικά παιχνίδια του Ερντογάν.
Οι 100 ημέρες που έχουν περάσει φυλακισμένοι στις τούρκικες φυλακές υψίστης ασφαλείας της Αδριανούπολης οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί ο Ανθυπολοχαγός Άγγελος Μητρετώδης και ο Λοχίας Δημήτρης Κούκλατζης, είναι πολλές για να μπορέσουμε να ανεχτούμε έστω και μία ακόμα.
Είναι πολλές οι 100 ημέρες για τους δύο αξιωματικούς που έγιναν ανθρώπινα «πιόνια» – όμηροι στα πολιτικά παιχνίδια του Ερντογάν, για να εκβιάσει απροκάλυπτα πλέον προκειμένου να του παραδοθούν οι οκτώ Τούρκοι στρατιωτικοί. Και ταυτόχρονα έγιναν εικόνα στα πλαίσια της προπαγάνδας για τον Ερντογάν με φωτογραφίες που διακινήθηκαν να τους μεταφέρουν με χειροπέδες.
Ανεξαρτήτως αν κάποιοι επιχειρούν και επιμένουν για τους δικούς τους λόγους να «ψάχνουν» υπεύθυνους εδώ στη χώρα, είναι πλέον εμφανές, ότι η σύλληψή τους ήταν οργανωμένη από την τούρκικη πλευρά. Κι αν δεν ήταν η συγκεκριμένη περίπτωση με τους Κούκλατζη – Μητρετώδη είναι πιθανό να ήταν κάποιοι άλλοι. Το αν είχαν ληφθεί μέτρα είναι σοβαρό ζήτημα και πρέπει να ερευνηθεί αλλά μετά από 100 ημέρες φυλάκισης μάλλον αποπροσανατολίζει.
Στις 100 ημέρες που πέρασαν από τη 1 Μάρτη που τους συνέλαβαν – για να μην πούμε τους απήγαγαν – είναι αλήθεια, ότι υπήρξε η στήριξή τους από τους πάντες, κόμματα, εκκλησία, φορείς και το θέμα απέκτησε και τη μεγαλύτερη δυνατή ευρωπαϊκή έκταση με ομόφωνο (ένα από τα ελάχιστα) ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου, ενώ φυσικά το θέμα έχει τεθεί και σε ανώτερο επίπεδο του ΝΑΤΟ.
Οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί σίγουρα δε αισθάνθηκαν εγκαταλελειμμένοι. Δεν έλειψαν ούτε οι επισκέψεις στις φυλακές, ούτε οι επιστολές στήριξης, ούτε τα ψηφίσματα, ούτε τα ρεπορτάζ.
Ουσιαστικά όμως οι δυο τους έχουν βιώσει 100 ημέρες μοναξιάς, σε ένα κελί στις τούρκικες φυλακές αναμένοντας τις εξελίξεις. Οι οποίες δυστυχώς και με τα όσα γίνονται τελευταία στις ελληνοτουρκικές σχέσεις ενόψει και των εκλογών στη Τουρκία προμηνύουν ότι η αιχμαλωσία τους δύσκολα θα λήξει γρήγορα.
Αυτό δε πρέπει να ξεχνάμε όλοι εμείς και να συνεχίζουμε και να επιμένουμε σε καθημερινή βάση να τους στέλνουμε μήνυμα ότι δε πρόκειται να σταματήσουμε να παλεύουμε μέχρι να τους ξαναδούμε πίσω στη πατρίδα ελεύθερους. Γιατί μόνο η δική μας συνεχή κινητοποίηση μπορεί να πιέσει και ο ξένος παράγοντας (ΕΕ και ΝΑΤΟ) θα συνεχίζει απλά να χαϊδεύει τη Τουρκία.
