Και μέσα σ’ όλα τ’ άλλα που έχουμε στην καθημερινότητα ήρθαν να προστεθούν και οι εκλογές στην Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού (ΕΑΑΣ). Με τα ελληνοτουρκικά σε έξαρση, την πολιτική ζωή σε σημείο περίεργο, την οικονομία να μην έχει ακόμα ορθοποδήσει και με τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων να έχουν παραπάνω προβλήματα από ποτέ, οι απόστρατοι Αξιωματικοί του Στρατού κλήθηκαν να ψηφίσουν για το προεδρείο της ΕΑΑΣ.
Δύο συνδυασμοί ήταν αυτοί που διεκδίκησαν την ψήφο των αποστράτων Αξιωματικών, οι οποίοι απείχαν κατά μεγάλο ποσοστό (κοντά στο 85%) από τις εκλογές αυτές. Η ΕΑΑΣ, με ένα καταστατικό απαρχαιωμένο και οπισθοδρομικό, με κανένα ουσιαστικό ρόλο παρά μόνο συμμετοχή σε καταθέσεις στεφάνων και παρουσία σε συζητήσεις και γεύματα, με καμία δυναμική αποτελεί σήμερα για την πλειοψηφία των αποστράτων Αξιωματικών μια ένωση χωρίς αξία. Άλλωστε η τεράστια αποχή από τις εκλογικές διαδικασίες αλλά και από τις όποιες δραστηριότητες της το αποδεικνύει περίτρανα.
Με δημόσιους διαξιφισμούς μεταξύ των υποψηφίων προέδρων έληξε η “προεκλογική” εκστρατεία, καθώς και πολλοί άλλοι υποψήφιοι (μέλη Δ.Σ., κλπ) αντιπαρατέθηκαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με τρόπο που δεν αρμόζει σε Αξιωματικούς αλλά σε πολιτικάντηδες της σειράς. Οι απόστρατοι Αξιωματικοί του Στρατού Ξηράς έχουν αρκετά προβλήματα και σοβαρές ευθύνες γι’ αυτό φέρει και η ΕΑΑΣ, τα προεδρεία της οποίας περιορίζονταν σε εθιμοτυπικές επισκέψεις και ευγενικές ανταλλαγές απόψεων με την εκάστοτε πολιτική ηγεσία. Ακόμα και η εφημερίδα “ΕΘΝΙΚΗ ΗΧΩ” που εκδίδεται με έξοδα των μελών είναι εντελώς αδιάφορη καθότι τα θέματα της είναι τετριμένα και σχεδόν μηδενικού ενδιαφέροντος.
Η αναθεώρηση του καταστατικού, η εμπλοκή νεώτερων αποστράτων με γνώσεις και αναγνώριση, η διεκδίκηση δικαιωμάτων και προνομίων και τέλος η συστράτευση των αποστράτων Αξιωματικών είναι ζητήματα τα οποία το νέο προεδρείο, όποιο κι αν είναι αυτό, οφείλει να αναγνωρίζει ως καίρια ζητήματα. Αν όχι, “τι είχες Γιάννη τι είχα πάντα” θα ξαναπούμε. Η εμπλοκή αποστράτων Αξιωματικών με αξία, ήθος, γνώσεις και διάθεση για προσφορά οφείλει να γίνει κύριος και καίριος στόχος για το νέο προεδρείο έτσι ώστε να επανεκινηθεί η Ένωση σε νέες βάσεις.
Η επανένταξη των αποστράτων Αξιωματικών στον κοινωνικό ιστό ως ενεργά μέλη της κοινωνίας αλλά και της εργασιακής δομής είναι ένα στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί και μάλιστα πολύ γρήγορα, αλλιώς μια σειρά στελεχών στις ηλικιακές ομάδες από 50 – 60 ετών θα καταλήξει στα καφενεία να συζητάει τις “ένδοξες” στιγμές του στρατιωτικού παρελθόντος τους, όπως κι γίνεται και από παλιότερες ηλικίες.
Υπάρχει άραγε όραμα, δυναμική και πάνω απ’ όλα θάρρος για να πάει η ΕΑΑΣ ένα βήμα μπροστά;
Σημείωση: Δημοσιεύουμε αυτό το άρθρο μετά τις εκλογές προκειμένου να μη θεωρηθεί πως υπήρχε σκοπιμότητα στήριξης του ενός ή του άλλου υποψηφίου (τους οποίους σεβόμαστε κι εκτιμάμε όπως όλους τους Αξιωματικούς άλλωστε). Για εμάς δεν είναι θέμα προσώπων αλλά αποφάσεων και σχεδιασμού η πορεία της ΕΑΑΣ.
