Η αυτοκαταστροφική ομηρία της ΕΑΒ από τους συνδικαλιστές

ΕΑΒ ΑΠΕΡΓΙΑ

Γράφει ο Αναστάσιος Μητρόπουλος, Συνταγματάρχης ε.α.

 

Το ότι ο «ελληνικού στυλ» συνδικαλισμός αποτελεί μόνιμο καρκίνωμα για το κράτος τις τελευταίες δεκαετίες είναι καθολικά κατανοητό και αποδεκτό από όλη την κοινωνία -εκτός από τους ίδιους τους συνδικαλιστές-.

Όμως αυτό που συμβαίνει τον τελευταίο καιρό με τους συνδικαλιστές της ΕΑΒ είναι εξοργιστικό, ξεπερνά τα όρια της λογικής και οδεύει σε επικίνδυνα μονοπάτια αυτοκαταστροφής.

Αυτή τη στιγμή ο καλύτερος πελάτης της ΕΑΒ σε επίπεδο τζίρου είναι η Lockheed Martin, η οποία υλοποιεί την αναβάθμιση των ελληνικών F-16 με προοπτική συμπαραγωγής μέρους του αεροσκάφους και για τρίτες χώρες. Λόγω της ανάγκης αύξησης του ρυθμού παραγωγής η Lockheed Martin πρότεινε την  εργολαβική ανάθεση 15 τεχνικών και μηχανικών με εξειδικευμένες γνώσεις, για να επιταχύνουν τη διαδικασία και να εκπαιδεύσουν νέους εργαζομένους.

Παρόλα αυτά, όταν κάποιοι συνδικαλιστές έμαθαν ότι πρόκειται να μπουν αυτοί οι 15 εργαζόμενοι (πληρωτέοι από την Lockheed Martin) μέσα στην ΕΑΒ, ξεκίνησαν απεργιακή κινητοποίηση, με συνθήματα του στυλ: «να μην πατήσουν το πόδι τους οι εργολάβοι μέσα στην ΕΑΒ» και «είμαστε αποφασισμένοι να κρατήσουμε τον δημόσιο χαρακτήρα της εταιρίας και να διασφαλίσουμε το μέλλον των εργαζομένων και των οικογενειών μας»

Η Lockheed Martin μπροστά στην πρωτοφανή αυτή κατάσταση, προειδοποίησε ότι δε μπορεί να συνεχιστεί αυτό το “παιχνίδι” και να χάνει παραγγελίες στο εξωτερικό και απείλησε να “σπάσει” τη συμφωνία και να μεταφέρει την επένδυση σε άλλη χώρα και έτσι η διοίκηση της ΕΑΒ έχει προσφύγει στη δικαιοσύνη κατά της απεργίας.

Το ερώτημα που προκύπτει από όλη αυτή την κατάσταση είναι το εξής:

Από τη στιγμή που η εργολαβική πρόσληψη των 15 αυτών ατόμων δεν επηρεάζει ούτε τις θέσεις εργασίας των υπόλοιπών εργαζομένων της ΕΑΒ, οι οποίοι είναι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι, ούτε και τα εργασιακά κεκτημένα τους, για ποιο λόγο έχουν ξεσηκωθεί;

Η απάντηση είναι προφανής:

Το ζήτημα δεν είναι «εργατικό» αλλά «ιδεολογικό». Εδώ δηλαδή δεν έχουμε να κάνουμε με τη διεκδίκηση κάποιων κεκτημένων από τους εργαζομένους, αλλά πρόκειται για μια ωμή παρέμβαση κάποιων συνδικαλιστών σε μια καθαρά τεχνοκρατική διαδικασία υλοποίησης ενός έργου υψηλών τεχνολογικών απαιτήσεων, ώστε η εταιρία να λειτουργεί με τον τρόπο που θέλουν αυτοί, με βάση τις ιδεολογίες τους και όχι με βάση τη βελτίωση της παραγωγικότητας της εταιρίας.

Το ότι η κατάσταση στην Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία είναι τραγική και οφείλεται σε στρατηγικά λάθη και παραλείψεις των κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός.

Όμως είναι επίσης γεγονός και το ότι το καρκίνωμα του συνδικαλισμού είναι συνυπεύθυνο για πολλά από τα δεινά της χώρας (μεταξύ αυτών και την αποβιομηχάνισή της). Και όταν ο συνδικαλισμός παρεμβαίνει τόσο προκλητικά με έναν εξοργιστικό τρόπο, σε ένα τόσο ευαίσθητο τομέα  του κράτους όπως είναι η αμυντική βιομηχανία, με αποτέλεσμα όχι μόνο την παρακώληση του σημαντικού έργου της εταιρίας και τον κίνδυνο απώλειας σημαντικών εσόδων, αλλά και τη δυσφήμηση της εταιρίας και της χώρας στο εξωτερικό, αυτό λέγεται ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ.

 

 

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ