Έλληνες Στρατιωτικοί: Οι μετρητές των ημερών κράτησης και η χαμένη σοβαρότητα

Αντί για σοβαρό σχεδιασμό, σαφή στόχευση και συγκεκριμένη αντίδραση στους διεθνείς φορείς, μείναμε να μετράμε τις μέρες κράτησης των δύο στρατιωτικών που δυστυχώς αυτό το κράτος υπηρετούν.
 
 
Υπάρχουν αρκετοί οι οποίοι σε ένδειξη αισθημάτων αλληλεγγύης προς τους παρανόμως συλληφθέντες και παρανόμως και παρατύπως κρατούμενους Έλληνες στρατιωτικούς, μετράνε μέρα μέρα τις ημέρες που κρατούνται.
Μετά από πολλά μπερδεμένα λόγια, παράξενες αντιδράσεις, πιέσεις για παραιτήσεις, μεγαλοστομίες και χαοτικές καταστάσεις που ζήσαμε με συμμετοχή και από το Μέγαρο Μαξίμου, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: Οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί συνεχίζουν να κρατούνται.
Οι Τούρκοι δικηγόροι που ανέλαβαν την υπόθεση είχαν εξ’ αρχής προειδοποιήσει πως πρόκειται για υπόθεση με μεγάλο και ισχυρό πολιτικό ενδιαφέρον από την Τουρκική ηγεσία. Προφανώς οι εδώ αρμόδιοι δεν το κατάλαβαν καλά.
Οι χειρισμοί του ΥΠΕΞ αλλά και του ΥΠΕΘΑ, στο βαθμό που το αφορούσαν, προφανώς δεν ήταν αποτελεσματικοί.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έγιναν χώροι που τα “μπινελίκια” δίνουν και παίρνουν, οι θεωρίες συνωμοσίας γίνονται σήριαλ και τα ΜΜΕ αναπαράγουν βλακωδώς τις ειδήσεις που έρχονται από την άλλη πλευρά του Αιγαίου, βάση καλοσχεδιασμένων επιχειρήσεων.
Η σύνδεση της υπόθεσης των οκτώ Τούρκων που διέφυγαν μετά το πραξικόπημα, ζήτησαν και πήραν πολιτικό άσυλο από την Ελλάδα και των δύο Ελλήνων που κρατούνται χωρίς καν κατηγορητήριο, υπήρξε στρατηγικός στόχος του Τουρκικού σχεδιασμού.
Και φαίνεται πως επετεύχθη. Η αντίδραση στην Ελλάδα έβαλε στο κόλπο το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και ότι άλλο μας βρίσκεται, αλλά χωρίς καμία συγκεκριμένη στόχευση και ακόμα χειρότερα χωρίς κανένα μέτρο.
Οι δηλώσεις Στόλτενμπεργκ, οι επιδέξιες “στροφές” Ευρωπαίων αξιωματούχων αλλά και η πολιτική αντιπαράθεση που είχαμε σ’ ένα θέμα που σε άλλες χώρες θεωρείται δεδομένη η κοινή αντιμετώπισή τους ανεξάρτητα ιδεολογίας και πολιτικής τακτικής, είναι χαρακτηριστικά της έλλειψης σοβαρότητας από την πλευρά του Ελληνικού κράτους, όχι μόνο της κυβέρνησης.
Αντί λοιπόν για σοβαρό σχεδιασμό, σαφή στόχευση και συγκεκριμένη αντίδραση στους διεθνείς φορείς, μείναμε να μετράμε τις μέρες κράτησης των δύο στρατιωτικών που δυστυχώς αυτό το κράτος υπηρετούν.
Θα θέσει κάποιος ως αντίλογο την προσπάθεια με τη μετάθεση των δύο στην Άγκυρα και τη νομοθετική ρύθμιση που έγινε. Κι εδώ έχουμε τις αντιρρήσεις μας για το κατά πόσο όλα αυτά έγιναν με το σωστό τρόπο, και όπου σωστός σημαίνει αποτελεσματικός.
Ακόμα και η πρωτοβουλία ανώτατου Ευρωπαίου αξιωματούχου φαίνεται να καταργείται στην πράξη από ατυχείς χειρισμούς υπαλλήλων του ΥΠΕΞ οι οποίοι δε συμφωνούν με τη μεθόδευση του και στέλνουν έγγραφα για να τη ματαιώσουν.
Αλλά αυτά θα τα πούμε πιο τσεκουράτα όταν θα έρθει η ώρα. Και βέβαια ας συνεχίσουμε να μετράμε, βέβαια αν εξακολουθήσουμε με την ίδια στρατηγική μάλλον θα χάσουμε το μέτρημα.
 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ