Του Νικόλαου Καταγά, Αντιστράτηγου ε.α.
Επειδή, τα έντονα μαύρα σύννεφα, τα οποία έχουν αρχίσει να σκεπάζουν τις τελευταίες μέρες τον γαλανό ουρανό του Αιγαίου, δεν αποκλείεται να καταλήξουν σε καταιγίδα, εκτιμάται ως σκόπιμη και επιβεβλημένη, η ανάγκη γνωστοποίησης κάποιων σκέψεων, οι οποίες διαφαίνεται ότι πλανώνται στο μυαλό των περισσοτέρων από εμάς, αναφορικά με το επιχειρησιακό πάντρεμα του χερσαίου χώρου της Πατρίδας μας με το Αιγαίο πέλαγος.
Ο χερσαίος χώρος της Ελληνικής επικράτειας, ο οποίος γεωγραφικά απλώνεται στην εσχατιά του Νότιου άκρου της Βαλκανικής χερσονήσου, αποτελεί ιδιαίτερα σημαντικό στοιχείο αναφοράς, τόσο για το ΝΑΤΟ, όσο και για την Ευρώπη γενικότερα.
Ο κρίσιμος αυτός χώρος, εξεταζόμενος από γεωστρατηγικής απόψεως, αποτελεί τμήμα του θεάτρου επιχειρήσεων των Βαλκανίων, το οποίο θέατρο επηρεάζει αποφασιστικά επιχειρήσεις διεξαγόμενες στην κεντρική Ευρώπη, επί των από Ανατολών προς Δυσμάς διαγραφομένων αξόνων και αντιστρόφως.
Ιδιαίτερα δε, σε ότι αφορά στον καθαρά Ελληνικό χώρο, θα πρέπει να επισημανθεί η αρνητική επίδραση την οποία ασκεί η περιοχή Θράκης- Ανατ. Μακεδονίας, σε ενδεχόμενη εξ ανατολών προσπάθεια εισβολής, αφενός μεν λόγω μικρού εύρους και ως εκ τούτου της περιορισμένης δυνατότητας αναπτύξεως επαρκών δυνάμεων, καθώς και των τριών διαδοχικών ποταμίων κωλυμάτων και αφετέρου, η δυνατότητα προσβολής του πλευρού του εισβολέως από την θάλασσα.
Από την πλευρά του όμως, το Αιγαίο Πέλαγος, διάσπαρτο από δύο και πλέον χιλιάδες νησιά και νησίδες, αποτελεί τμήμα του θεάτρου επιχειρήσεων της Ανατολικής Μεσογείου, παρά το αναμφισβήτητο γεγονός ότι, το Βόρειο τμήμα αυτού, συνεξεταζόμενο με τις μικρού βάθους περιοχές της Ανατολικής Μακεδονίας και της Θράκης, σε περίπτωση αντιμετώπισης ενδεχόμενης απειλής από Βορρά, «προσθέτει» ικανοποιητικό βάθος, ώστε να αντισταθμίζεται το μέγεθος της σχετικής αδυναμίας αυτής της αμυντικής περιοχής.
Οι δύο αυτοί χώροι, που αποτελούν τμήματα δύο εντελώς διαφορετικών θεάτρων επιχειρήσεων, με άκρως ιδιαίτερα χαρακτηριστικά{Ορεινό-Ημιορεινό έδαφος, κωλύματα από την μία μεριά, υγρό στοιχείο-νησιά-νησάκια- βραχονησίδες από την άλλη}, καθιστούν εξαιρετικά επισφαλή, αν όχι αδύνατη, την ανάληψη της άμυνας και της ασφάλειάς τους, από μία και την αυτή επιχειρησιακή Διοίκηση, παρά το γεγονός της αναμφισβήτητα λογικής και θεωρητικά εντός των πλαισίων των κανονισμών, άποψης που διατυπώθηκε πρόσφατα.
Τούτο διότι το επιτελείο μιας ενιαίας τέτοιας Διοίκησης, έχοντας την ευθύνη, σχεδίασης, παρακολούθησης και διεξαγωγής επιχειρήσεων, διεξαγομένων με δύο διαφορετικά στην ουσία δόγματα, αλλά και του καθορισμού ξεχωριστών Ζωνών Μάχης και Συγκοινωνιών, και πολύ περισσότερο προσωπικό θα απαιτούσε η επάνδρωση του επιτελείου της, κάτι που θα καθιστούσε την Διοίκηση αυτή μάλλον υδροκέφαλη, καθώς επίσης εξαιρετικά δύσκολο θα ήταν και να συντονιστούν από αυτήν, δύο εντελώς διαφορετικές επιχειρήσεις.
Ο θυμόσοφος Λαός μας λέει «δεν χωρούν δύο καρπούζια, κάτω από την ίδια μασχάλη». Περιττό να επεξηγηθεί το «γιατί», από την στιγμή που είναι αυτονόητο το μέγεθος της δυσκολίας του παντρέματος του υγρού στοιχείου του Αιγαίου, με το μάλλον έντονα ανάγλυφο και με αρκετά κωλύματα, στοιχείο του χερσαίου Ελλαδικού χώρου.
Συνεπώς διαφαίνεται, ότι είναι μάλλον σκόπιμη και αναγκαία η παρουσία δύο διαφορετικών επιχειρησιακών Διοικήσεων, δηλαδή μία για κάθε έναν από τους δυο χώρους.
Κάτι άλλο όμως, που ίσως είναι περισσότερο αναγκαίο και επομένως μάλλον επιβεβλημένο, είναι η περαιτέρω ενίσχυση της Διοικήσεως του Αιγαίου, με προσωπικό των άλλων κλάδων, σε τέτοιο ποσοστό και με ανάλογη κατανομή θέσεων ευθύνης και ουσίας, ώστε η διακλαδικότητα πλέον, η οποία θα ήταν δυνατόν να αποτελέσει και εν δυνάμει πολλαπλασιαστή ισχύος, να συνιστά και ουσιαστική αναβάθμιση της Διοικήσεως του Αιγαίου.
