Γράφει ο Αναστάσιος Μητρόπουλος, Συνταγματάρχης ε.α.
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, κυκλοφορούν διάφορα δημοσιεύματα που αναμασάνε τις «εναλλακτικές / ριζοσπαστικές / προοδευτικές» απόψεις τους για την Επανάσταση του 1821, προσαρμοσμένες στα πλαίσια της διεθνιστικής, ταξικής και ενίοτε αθεϊστικής τους αντίληψη, προσπαθώντας να πείσουν ότι η Επανάσταση του 1821 …. «δεν είναι αυτό που νομίζεις».
Το γενικότερο αφήγημα έχει να κάνει με θέσεις και απόψεις οι οποίες είτε αναφέρουν για τον ταξικό και όχι τον εθνικό χαρακτήρα της επανάστασης, είτε προσπαθούν να αποδημήσουν διάφορους ήρωες του 1821, είτε θεωρούν ότι έχουν αναπτυχθεί διάφοροι “μύθοι” γύρω από την Επανάσταση , όπως πχ. ότι η Εκκλησία ούτε ευλόγησε ούτε ήθελε την επανάσταση, ότι δεν υπήρχαν βίαιοι εξισλαμισμοί Χριστιανών στην Τουρκοκρατία, ότι το κρυφό σχολειό ήταν ένας μύθος,… και άλλα παρόμοια.
Η μεθοδολογία με την οποία προσπαθούν να πείσουν τον αφελή και ανυποψίαστο αναγνώστη, είναι σε γενικές γραμμές παρόμοια με αυτή που χρησιμοποιούν σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις της πολιτικής τους πρακτικής:
Αποσπασματική παράθεση μεμονωμένων ιστορικών στοιχείων, εντελώς επιλεκτικά και αφαιρετικά, με σκοπό την αλλοίωση της «μεγάλης εικόνας» και τη δημιουργία στη θέση της, μιας παραπλανητικής εικόνας εντελώς διαφορετικής από την πραγματικότητα.
Με αυτό τον τρόπο φαίνεται ξεκάθαρα ότι η προσπάθειά τους δεν είναι η αναζήτηση της αντικειμενικής ιστορικής αλήθειας όπως θέλουν μα μας πείσουν, αλλά η επιλεκτική αφήγηση συγκεκριμένων γεγονότων, με τελικό σκοπό την μονόπλευρη ερμηνεία ενός μεγάλου εθνικού ιστορικού γεγονότος στο σύνολό του, προσαρμοσμένη στα προκατειλημμένα ιδεολογήματά τους.
Κανείς δεν αμφισβητεί ότι κατά τη διάρκεια της Επανάστασης, υπήρξαν όντως κάποια γεγονότα που δεν έχουν αποδοθεί σε όλη τους τη διάσταση, ή ότι υπήρξαν και κάποιες αρνητικές πτυχές.
Όμως αυτό απέχει έτη φωτός από τη μεθοδική προσπάθεια κάποιων να μας προβάλουν συστηματικά, αυθαίρετα και επιλεκτικά κάποια μεμονωμένα στοιχεία, δείχνοντάς μας το δένδρο και όχι το δάσος, να μας μιλούν συνεχώς για “μύθους” και “μυθοπλασίες”, και να (παρ)ερμηνεύουν διάφορα γεγονότα με βάση τις ιδεοληψίες τους, με τελικό σκοπό να δημιουργήσουν μια παραπλανητική και αλλοιωμένη εικόνα για την Επανάσταση και εν τέλει να την αποδομήσουν.
Είναι αδιανόητο, ενώ υπάρχουν κράτη με μηδενική ή ελάχιστη ιστορία, να προσπαθούν να την δημιουργήσουν ή να την αναδείξουν μέσα από μύθους, εμείς αντίθετα, να ψάχνουμε να βρούμε μύθους μέσα στην ιστορία μας για να την αποδομήσουμε.
Και μια που αναφέρομαι περί «μύθων», τελικά η πιο στενή σχέση της Επανάστασης με τους «μύθους», είναι ότι, οι θυσίες και τα κατορθώματα των ηρώων του 1821 ήταν τόσο κολοσσιαία, που μόνο με τα αντίστοιχα μυθικών ηρώων της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας θα μπορούσαν να συγκριθούν.
Ίσως τελικά αυτό είναι που δε μπορούν να αντιληφθούν, να κατανοήσουν και κυρίως να δεχτούν αυτοί που μας μιλούν για τους «μύθους» του 1821.
