Της Δρ Άννας Κωνσταντινίδου , Ιστορικού- Διεθνολόγου *
Αν και το έχουμε ξαναπεί, ωστόσο επειδή βλέποντας κάποιες αναρτήσεις τις τελευταίες ημέρες και στα μεταπτυχιακά μαθήματα κάνουμε συχνά λόγο για την αναγκαιότητα της Πολιτείας να σταθεί αρωγός, ενισχύοντας με οποιοδήποτε τρόπο τις ΕΔ που είναι ο θεματοφύλακας της κυριαρχίας μας, είναι αναγκαίο να ξανατονίσουμε την αναγκαιότητα να δημιουργηθεί ένα Εθνικό Ταμείο Ενόπλων Δυνάμεων αντίστοιχο με αυτό που θα οργανωθεί στη Γερμανία.
Και γιατί είναι αναγκαίο τώρα όσο ποτέ άλλοτε να γίνει κάτι τέτοιο και μετά μάλιστα από τις εξαγγελίες του Έλληνα πρωθυπουργού ότι επιθυμούμε να μπούμε στο πρόγραμμα των F35;
1. Σε ένα τέτοιο Υπερταμείο ουσιαστικά θα υφίσταται και η διακλαδικότητα ακόμα και στην ενιαία και ισομερή, οικονομική ενίσχυση και των τριών κλάδων, ώστε να αγοράζουν ή να κατασκευάζουν τον αμυντικό εξοπλισμό, όποτε οι ίδιοι κρίνουν την ανάγκη ενίσχυσης του οπλοστασίου τους κι όχι όποτε το κρίνουν τα οικονομικά της κάθε κυβέρνησης.
Πολλές φορές βλέπουμε να ενισχύεται το οπλοστάσιο ενός κλάδου, ενώ ταυτόχρονα βλέπουμε να υπάρχει η αναγκαιότητα ταυτόχρονης ενίσχυσης και των άλλων δύο. Κι επειδή τα χρήματα του εθνικού κορβανά δεν φτάνουν για όλους, δυστυχώς, οι έλλειψη αυτή στοιχίζει
2. Στη βάση της παραπάνω τοποθέτησης, ένα τέτοιο Υπερταμείο φυσικά θα έχει και κυρίως πρέπει να έχει το αποτύπωμα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Δηλαδή δεν μπορεί φυσικά να σταθεί χωρίς τις οικονομικές ενισχύσεις των ιδιωτικών εταιρειών κατασκευής αμυντικού εξοπλισμού
3. Παράλληλα, αυτό που λέμε μονίμως, είναι ότι θα ενισχύσει σθεναρά τη συμμετοχή της εθνικής αμυντικής βιομηχανίας (ιδιωτικής και δημόσιας) στην κατασκευή όχι μόνο προϊόντων για την εγχώρια Άμυνα, αλλά και τη διεθνή, μια και οι ξένες εταιρείες κατασκευής αμυντικού εξοπλισμού θα τρέχουν σοβαρά συμβόλαια με τη δική μας βιομηχανία, κι όχι ψίχουλα…
4. Θα θέσει την αναγκαιότητα ένα τέτοιο Υπερταμείο λχ το ΠΝ να έχει τα ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΆ ναυπηγεία στη ναυπήγηση του Στόλου του. Και να μην εξαρτάται από κανέναν ιδιώτη. Αυτό είναι μια συνιστώσα που όλες αυτές τις δεκαετίες, και με όλα τα προβλήματα που είχαν τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και Ελευσίνας όλα αυτά τα χρόνια, όφειλαν το ΥπΕθΑ και τα Υπουργεία Οικονομικών και Ανάπτυξης να κινηθούν, ώστε στο ΠΝ να αποδοθούν δικά του ναυπηγεία.
Η νυν Κυβέρνηση, η οποία κινείται με μεθοδικό τρόπο στην ενίσχυση των ΕΔ και οφείλουμε να της το αναγνωρίσουμε, πρέπει οπωσδήποτε να κινηθεί, ενδεχομένως και να διαμορφώσει, ένα ναυπηγείο το πιο σύγχρονο της Μεσογείου, αφού πλέον έχουμε και αυξημένο στρατιωτικό ρόλο στην περιοχή μας και λόγω των αμυντικών συμφωνιών, που θα είναι αποκλειστικά του ΠΝ.
5. Εννοείται μετά τον Πόλεμο στην Ουκρανία και τη γεωστρατηγική θέση της χώρας μας στην περιοχή της, πόσα περισσότερα πλεονεκτήματα για την ενίσχυση του κύρους της ως σοβαρή χώρα θα έδινε η δημιουργία ενός τέτοιου Υπερταμείου, που ωστόσο για να δουλέψει σωστά και να μην πέσει στα βράχια, θα πρέπει να ανατεθεί στην επιστασία του εκάστοτε ΑΓΕΕΘΑ που με συμβούλιο αποστράτων και εν ενεργεία στελεχών θα κινούν τη διαδικασία.
Γιατί για να είμαστε ρεαλιστές ο τελευταίος αξιωματικός στη διαχείριση, ο πρώτος πολιτικός. Καθώς εκτός των άλλων που από την αρχή της σταδιοδρομίας τους οι αξιωματικοί διδάσκονται διοίκηση, δυστυχώς και αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα, αλλά όπου εμπίπτει το πολιτικό, τα αποτελέσματα δεν είναι επιτυχή στο βαθμό που θα επιδιώκαμε. Και ειδικά σε ζητήματα Εθνικής Άμυνας είναι προτιμητέο να τα έχουν στα χέρια τους αξιωματικοί (εν ενεργεία και απόστρατοι).
Περισσότερα άρθρα από την Άννα Κωνσταντινίδου:
*Η Δρ Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός – Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου & Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα ΑΠΘ (Νομικής Σχολής και Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ), Εξωτερική Συνεργάτιδα της Ανώτατης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και της Σχολής Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ)
