Η Ελληνική κυβέρνηση, ρεαλιστικά σκεφτόμενη έκανε το βήμα που θα τις έδινε περισσότερη ζωή: Έγινε υπάκουη στον πιο ισχυρό σύμμαχο, τις ΗΠΑ.
Άλλωστε, από τότε που το ελληνικό κράτος “παραδόθηκε” από το Ηνωμένο Βασίλειο στις ΗΠΑ (με το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου), μας “προστατεύουν” και επενδύουν επάνω μας διαρκώς.
Το τελευταίο επεισόδιο του σήριαλ το είδαμε στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ που και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας αλλά πόσο μάλλον εμείς σκύψαμε το κεφάλι και υποταχθήκαμε στ’ αφεντικό που τώρα το λένε Ντόναλντ Τράμπ. Με μια αμφιλεγόμενη πρoσωπικότητα, αλλά με πολύ σαφείς στόχους και πλήρες σχέδιο, ο Αμερικανός πρόεδρος φαίνεται να είναι πολύ αποτελεσματικός, έχοντας ως οδηγό την επιχειρηματική του κουλτούρα που έτσι κια αλλιώς τον έκανε πετυχημένο.
Η Γερμανία, με τη σιδηρά Καγκελάριό της χαμένη στην πολιτική της αδυναμία, δε φαίνεται ικανή να σταθεί απέναντι στις ΗΠΑ, και μάλλον αυτό είναι θετικό. Μέχρι τώρα η Ευρώπη δεν είδε με καλό με τη Γερμανική ηγεμονία, εμείς εδώ το νιώσαμε καλύτερα αυτό, και πολύ “βαθιά”.
Η Γαλλία με τον Μακρόν να δίνει ρεσιτάλ πολιτικού ρεαλισμού αλλά και έξυπνης πολιτικής είναι με όλους καλά και με τις ΗΠΑ ιδιαίτερα. Για Ιταλία και Ισπανία δε συζητάμε καθότι η εσωτερική τους κρίση, υπαρκτή σε πολλά επίπεδα, δεν επιτρέπει ηρωισμούς και αντιρρήσεις. Όσο για τους υπόλοιπους Ευρωπαίους αυτοί απλά παρίστανται στις συζητήσεις και υπογράφουν τις αποφάσεις, καμιά φορά χωρίς να πολυκαταλαβαίνουν τι ακριβώς συμβαίνει.
Ίσως ο μόνος που αντιδρά, αλλά κι αυτός για εσωτερική κατανάλωση είναι ο πρόεδρος Ερντογάν, που πλέον είναι βέβαιος πως κληρονόμησε την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Για τα δικά μας τα “παιδιά” δεν έχουμε να πούμε πολλά: “Yes Sir”, είναι η απάντηση σε όλα και μάλλον καλά κάνουν. Οι “γκάφες” τύπου Χαν δεν είναι αντιμετωπίσιμες διαφορετικά και πιθανές αρνήσεις σε εντολές μπορεί να έχουν πολύ αρνητικές συνέπειες, όχι μόνο για το μέλλον της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού αλλά και της χώρας.
Είτε το θέλουμε είτε όχι τ’ αφεντικό είναι στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Όχι πως υπήρχε αμφιβολία επ’ αυτού, αλλά πλέον έγινε σαφές και ξεκάθαρο. Όσο για τις “κορώνες” του Έλληνα κυρίοιυ ΥΕΘΑ, αυτές δεν πείθουν ούτε τον ίδιο πια. Αμφιβάλλει ακόμα κι όταν τις εκφράζει με το δικό του ιδιαίτερο τρόπο!
Μέσα σε μια τέτοια κατάσταση φαίνεται πως η κυβέρνηση έχει διαλέξει σωστά, ακόμα κι αν αυτό περιέχειτην παράμετρο της δικής της πολιτικής επιβίωσης. Οι υπερπατριώτες και οι κολαούζοι άλλων δυνάμεων, της Ρωσίας συγκεκριμένα, φαίνεται να μην κατανοούν πως αν τ’ αφεντικό “θυμώσει” πολλά μπορούν ν’ αλλάξουν και όχι για το καλό μας.
Το παιχνίδι που παίζεται στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια, με πράκτορες, πολύ χρήμα και αρκετές παρεμβάσεις στη δημόσια ζωή, δεν έχει φέρει κάτι καλό πίσω. Αντίθετα, έχει δημιουργήσει πολλά θέματα κατά καιρούς. Οι σουρεαλιστές τύπου Λαφαζάνη που έβλεπαν ρωσικά κεφάλαια να λύνουν το πρόβλημα της Ελλάδας, ευτυχώς είναι εκτός Βουλής.
Το παραπάνω κείμενο έχει ως στόχο εκείνους που καταλαβαίνουν, για όλους τους άλλους μάλλον δεν είναι έξυπνο να βγάλουν συμπεράσματα απ’ αυτό. Θέλει πολύ προσοχή στο διάβασμα κι αρκετή γνώση του διεθνούς “παιχνιδιού”.
