Γεωστρατηγικές αναλύσεις με ψυχοκοινωνικά κριτήρια

ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ

Γράφει ο Υποστράτηγος ε.α. Ευάγγελος Π. Γαβρίλης , Πτυχιούχος Παιδαγωγός (ΕΚΠΑ), Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας Επαγγελματικού Προσανατολισμού (ΜSc)

 

Πριν πολλά χρόνια, ο Αλέξανδρος, εκμεταλλευόμενος  την εύνοια της τύχης που ήταν απόρροια του στρατηγικού σφάλματος του Δαρείου, πέτυχε μεγαλειώδη νίκη στη μάχη της Ισσού. Σήμερα, ένας άλλο Δαρείος, Τούρκος στην καταγωγή, εποφθαλμιά κάποια εδάφη της χώρας μας, απόρροια δικών μας σφαλμάτων. Είναι έτσι άραγε τα πράγματα και αν ναι, πως διαμορφώνεται η έκδηλη συμπεριφορά  από τις δυο πλευρές; Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Υπάρχει μια δεσποτική καθεστηκυία αντίληψη στη Τουρκία να θεωρούν την ανθρώπινη υπόσταση, ως μια ακροτελεύτια πράξη του κεντρικού πολιτειακού τους συστήματος, ένα σύστημα που βαυκαλίζεται και ως «βαθύ κράτος». Η κεντρική εξουσία, άλλοτε ως Σουλτάνος, σήμερα ως μονομέρεια ενός προσώπου –  Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν – πάντοτε είχε βαρύνουσα σημειολογία για τα πολιτικά δρώμενα της χώρας αυτής.

Κύρια ψυχοκοινωνιολογικά στοιχεία: αυταρχική προοπτική, έκδηλη πηγαία πολιτική σκέψη με εγωπαθή  διάσταση, υπέρμετροι λεονταρισμοί συναισθηματικών μεταπτώσεων, λογοπλαστική ικανότητα έκφρασης με λαϊκό συναίσθημα, βερμπαλισμός  σε σχέση με τη λογική, υποκειμενική έκφραση ως προς την  έννοια της δικαιοσύνης, οριοθέτηση εικονικής πραγματικότητας λόγου για έναν  κόσμο που έχει επίκεντρο το ΕΓΩ και αδυναμία προβολής αυτού σε πραγματική,  ρεαλιστική κατάσταση.

Από την άλλη πλευρά έχουμε ένα λαό, ένα έθνος – Έλληνες – που εγκολπώνει την ταυτοσημία εννοιών, όπως οικογένεια, φυλήθρησκεία, με κύριο χαρακτηριστικό το «όμοιο αίμα και όμοια γλώσσα έχουν και τους ίδιους ναούς θεών και θυσίες κάνουν»(Ηρόδοτος). Κύρια ψυχοκοινωνιολογικά χαρακτηριστικά: αυθύπαρκτη εμπειρία μιας κοινωνίας ανθρώπων που αισθάνονται ότι έχουν κοινό παρελθόν (κοινή μνήμη), προσλαμβάνουν με παρόμοιο τρόπο το παρόν (κοινή συνείδηση) και θέλουν να συνδιαμορφώσουν το μέλλον (κοινή βούληση). Εύρημα  -από παλιά- η απόληξη της συναισθηματικής ιδιογραφής  του «φιλότιμου». Έννοια που δεν αποτελεί μονάχα μια λέξη, αλλά μια βαρύνουσα σημασιολογική απήχηση του συνειδέναι της ελληνικής κοινωνίας, του ελληνικού πολιτισμού.

Σήμερα η ελληνική κοινωνία, απόρροια μια πολιτικής και πολιτειακής αναλγησίας αρκετών χρόνων, αποκτά σταδιακά, αντιστρέψιμη ηθικοπλαστική σημειολογία του ορθολογισμού της, έτσι ώστε η κοντόθωρη, ευδαιμονική επιδίωξη που προσφέρει ο κρατισμός, να μην συναινεί με την ηθική του πολιτισμού και της αρχέγονης ελληνικής παιδείας, προσφέροντας την κατεπίφαση νομιμοποίηση του ωχαδερφισμού. Σκλήρυνε συναισθηματικά ο Έλληνας και δεν προσφέρει την ανιδιοτελή ματιά του.

Σκιαγραφώντας τις διπλωματικές προσωπογραφίες των δυο χωρών, διαπιστώνουμε ότι οι γείτονές μας, με εμφανή τα σημάδια του αυταρχισμού, προσπαθούν να αναβιώσουν μια οθωμανική μεσογειακή εξουσία, προσβλέποντας ανατολικά, δυτικά βόρεια και νότια. Οι αλλεπάλληλες προκλήσεις τους αποτελούν την καλύτερη ανάγνωση των προθέσεών τους.

Έχουν όμως και ένα ξεκάθαρο ιδιοχαρακτηριστικό προσανατολισμό, ξέρουν να περιμένουν την κατάλληλη ώρα ώστε να εκδηλώσουν τις πράξεις τους, και η αμετροεπή συμπεριφορά τους – πολλές φορές-  εκδηλώνει τις προθέσεις τους.

Πρέπει και οφείλουμε να αναλύουμε σε βάθος τα λόγια τους και να τα λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη. Η γνώση του αντιπάλου αποτελεί στρατηγικό πλεονέκτημα. Η αγνωσιά αποτελεί διπλωματικό πλήγμα, για μια κοινωνία και ένα Έθνος. Μην ξεχνάμε – και αυτό αφορά διπλωματία, κοινωνία, ορθολογιστική πραγματικότητα  –  ότι :

«η αλήθεια δεν είναι σχετική, αυτό που είναι σχετικό είναι οι απόψεις για την αλήθεια»

(Nicolas Gomez Davila, Κολομβιανός συγγραφέας).

     


Περισσότερα άρθρα από τον Ευάγγελο Γαβρίλη:

ΑΠΟΨΕΙΣ – ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΑΒΡΙΛΗΣ


                                

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ