Γιατί η Ελλάδα έχασε το «τρένο» της αμυντικής βιομηχανίας – Τι έκαναν οι Τούρκοι

ΕΛΒΟ

Γιατί η Ελλάδα έχασε το «τρένο» της αμυντικής βιομηχανίας – Τι έκαναν οι Τούρκοι – Γράφει ο Δημήτρης Μάρδας* 

Η Τουρκία δίνει προτεραιότητα δαπανώντας δισεκατομμύρια δολάρια στην αεροναυπηγική (ετοιμάζει για το 2023 μαχητικό αεροπλάνο δικό της, 5ης γενιάς), την αμυντική βιομηχανία (η κυβέρνηση υπέγραψε συμβάσεις μεσοπρόθεσμα της τάξης των 77 δισ. δολαρίων με εγχώριες εταιρείες), την ηλεκτρομηχανική και τα οχήματα (κατασκευή οχημάτων κάθε μορφής), την έρευνα στην ενέργεια (13 δισ. δολάρια για το 2020) και τις τηλεπικοινωνίες (3 δισ. δολάρια επενδύσεις 2018-19). Επίσης, ναυπηγεί το τρίτο ερευνητικό-σεισμολογικό της σκάφος σε δικά της ναυπηγεία (προϋπολογισμού 100 εκ. δολαρίων).

Από την άλλη προσελκύει ξένες επενδύσεις, διεθνοποιώντας σε μεγάλο βαθμό την οικονομία της. Εισάγει μεγάλες ποσότητες ενδιάμεσων και τελικών προϊόντων από την ΕΕ, εξάγοντας προς αυτήν τον κύριο κορμό των προϊόντων της. Η ισχυρή διασύνδεση των οικονομιών Τουρκίας και κρατών-μελών της ΕΕ μπορεί να λειτουργήσει, είτε θετικά για την Τουρκία (αποφυγή κυρώσεων καθώς θα προκληθούν πολλές ζημιές) είτε αρνητικά (ως στοιχείο εκφοβισμού-εκβιασμού).

Τώρα βιώνουμε την θετική έκφανση αυτών των σχέσεων μέσα από τις χλιαρές αντιδράσεις-κυρώσεις της ΕΕ εις βάρος της. Ακόμη, αρκετά κράτη-μέλη της ΕΕ έχουν τοποθετήσει πρόσφατα 120 δισ. ευρώ στην Τουρκία με προεξέχουσα την Ισπανία, η οποία τοποθέτησε 64 δισ. ευρώ!

Ενώ η Τουρκία δίνει έμφαση στους προαναφερθέντες στρατηγικούς κλάδους, η Ελλάδα δίνει προτεραιότητα (βλ. ενδεικτικά “Σχέδιο Ανάκαμψης” του Νοεμβρίου του 2020) στον ατελείωτο εκσυγχρονισμό του κράτους, την ενεργειακή αναβάθμιση των κτιρίων, τον πολιτισμό, τη διαφορετικά των φύλων, τα τουριστικά καταλύματα, τις πράσινες μεταφορές, τους δρόμους, τα γεφύρια, την κυκλική οικονομία κ.λπ.

Από την άλλη, προσφέρεται ένα σύνολο οριζόντιων μέτρων (φοροαπαλλαγές, ενισχυμένες αποσβέσεις κ.λπ) υπέρ όλων των επιχειρήσεων χωρίς να υπάρχει όμως κάποια αναπτυξιακή στρατηγική, ικανή να καλύψει την πρωτοφανή υστέρηση της χώρας στη βιομηχανία. Όλα είναι απαραίτητα και όλα πρέπει να γίνουν, αλλά προηγούνται οι προτεραιότητες που εξυπηρετούν όχι μόνο την οικονομία αλλά και στη γεωπολιτική θέση της χώρας.

Τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα

Λείπει η στοχευμένη δράση υπέρ μεγάλων επενδύσεων στη βιομηχανία και στον τουρισμό όπως και καινοτόμες λύσεις, οι οποίες κινούνται έξω από την λογική του μικρού και του μετρίου. Απουσιάζει από την άλλη, η γνώση βασικών εμποδίων-περιορισμών που αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία. Πράγματι, ενδεχομένως κάποιοι δεν έχουν αντιληφθεί ότι η χώρα βρίσκεται στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο και όχι κοντά στην Ιρλανδία ή το Βέλγιο.

Υποδείγματα λοιπόν για βέλτιστες πρακτικές που οφείλει να ακολουθήσει, δεν είναι αυτά της Ισπανίας, Ιρλανδίας, Ολλανδίας αλλά του Ισραήλ και της Νότιας Κορέας. Οι δύο τελευταίες χώρες, μέσω των επενδύσεων στην αμυντική βιομηχανία, με τη βοήθεια της οποίας αναπτύσσεται η ηλεκτρομηχανική και η έρευνα, έχουν γίνει τεχνολογικά μεγαθήρια.

Στο πλαίσιο αυτό, έχοντας υπόψη τόσο το επενδυτικό κενό των 130 δισ. ευρώ της περιόδου 2010-19, την βιομηχανική υστέρηση που βιώνει η χώρα και τα εμπόδια που αντιμετωπίζουμε από τον ανταγωνιστικό μας περίγυρο (δηλ. την Τουρκία), η επαναδραστηριοποίηση μας στην αεροναυπηγική, στην παραγωγή αμυντικού υλικού –δυο χώροι που εγκαταλείψαμε– στην ηλεκτρομηχανική και στη βιομηχανία συναρμολόγησης ενδιάμεσων προϊόντων, θα δώσει νέα ώθηση στην οικονομία, δημιουργώντας από την άλλη δυναμικούς πόλους που θα επηρεάσουν θετικά άλλους κλάδους της οικονομίας.

Βιομηχανία και επενδύσεις

Ο προσανατολισμός αυτός θα συγκρατήσει επιστήμονες στη χώρα, θα την ενδυναμώσει αμυντικά και τεχνολογικά, θα κρατήσει το ανθρώπινό της κεφάλαιο με δεξιότητες που έχει μεταναστεύσει, ενώ παράλληλα θα βοηθήσει τις βιομηχανικές εξαγωγές, τις start up εταιρείες κ.ά. προσελκύοντας επενδύσεις σε τομείς (π.χ. παραγωγή οχημάτων) που τώρα αδυνατούμε να εξυπηρετήσουμε. Από την άλλη, μέσω της δυναμικής αναπτυξιακής πορείας που εγγυώνται τα προαναφερθέντα, περιορίζουμε τα εμπόδια εκείνα που συνδέονται με τις γεωπολιτικές πιέσεις που δέχεται η χώρα.

Η έκθεση Πισσαρίδη με ιδιαίτερη έμφαση σκιαγραφεί την υστέρηση της χώρας στη βιομηχανία και τις εταιρικές επενδύσεις. Θα περιμέναμε το “Σχέδιο Ανάκαμψης” της ελληνικής κυβέρνησης να κινείται στις σιδηροτροχιές που τοποθέτησε η εν λόγω έκθεση, κάτι όμως που δεν το κάνει, με συνέπεια η βιομηχανία να παραμένει ο μεγάλος ασθενής της χώρας για ακόμη μια φορά.

Έτσι, προσανατολισμοί και στοχευμένες ενέργειες υπέρ της βιομηχανίας, όπως ενδεικτικά σημειώθηκαν ανωτέρω, απουσιάζουν από τη νέα αναπτυξιακή στρατηγική της χώρας, όπως αυτή χαράζεται στο “Σχέδιο Ανάκαμψης”. Το “Σχέδιο Ανάκαμψης” θα ήταν ένα καλό σημείο εκκίνησης των νέων προσανατολισμών και προτεραιοτήτων της χώρας στη βιομηχανία.

 

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 25 Μαρτίου του 1955. Από το 1956 είναι εγκατεστημένος στη Θεσσαλονίκη. Μετά τις πτυχιακές τους σπουδές στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στη Γαλλία στα πάν/μια Paris I-Panthéon Sorbonne και Paris II-Panthéon. Εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο Paris II-Panthéon. Ασχολήθηκε με το χονδρεμπόριο παιχνιδιών από το 1982-1992. Από το 1992 ως και το 1994 εργάστηκε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις Βρυξέλλες, στη Γενική Διεύθυνση της Εσωτερικής Αγοράς. Από το 2000 ως τις αρχές του 2002 ήταν Γενικός Γραμματέας Εμπορίου και από τα τέλη του 2002 ως τα μέσα του 2004 ήταν Δ/νων Σύμβουλος του Ελληνικού Οργανισμού Εξωτερικού Εμπορίου. Το 2015 ορίστηκε αν. υπουργός Οικονομικών και στα τέλη του 2015 ως τα τέλη του 2016 ορίστηκε Υφυπουργός Εξωτερικών. Εκλέχθηκε ως βουλευτής της Β’ Θεσσαλονίκης τον Σεπτέμβριο του 2015. Είναι καθηγητής Οικονομικών Επιστημών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Πηγή: slpress.gr
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις στο topics.gr

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ