Όλη η Ελλάδα σουβλίζει αρνί, την Κυριακή του Πάσχα. Από πού όμως ξεκίνησε αυτό το έθιμο, το συνδεδεμένο με μεγάλη γιορτή και χαρά;
Το έθιμο του σουβλίσματος του αρνιού, προέρχεται από το εβραϊκό Πάσχα και σχετίζεται με την έξοδο των Εβραίων από την Αίγυπτο.
Πριν ξεκινήσουν για την μεγάλη έξοδο ο Θεός μέσω του Μωυσή, τους είπε να συγκεντρωθούν σε μικρές ομάδες και να θυσιάσουν όλες οι οικογένειες από ένα αρνί. Με το αίμα έπρεπε να βάψουν τους παραστάτες των θυρών των σπιτιών τους για να μην εξολοθρευτούν από τον άγγελο του Θεού που εκείνο το βράδυ θα έφερνε θανατικό στα πρωτότοκα κάθε οικογένειας που δεν θα είχε με αυτό το αίμα του αρνιού σημαδέψει την είσοδο του σπιτιού του. Μετά βγήκαν περίπου ένα εκατομμύριο λαός από την Αίγυπτο με εντολή του ίδιου του Φαραώ.
Εκείνο το βράδυ, της εξόδου, κάθε οικογένεια πρόσφερε ως θυσία στο Θεό ένα αρνί για τη σωτηρία όλου του λαού. Το έφαγαν, χωρίς να σπάσουν τα κόκαλά του, μαζί με άζυμο ψωμί και πικρά χόρτα. Με το αίμα του έβαψαν πόρτες τους.
Επίσης ο αμνός συμβολίζει τον Χριστό, διότι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είχε παρομοιάσει τον Ιησού με τον αμνό θεού που θα πάρει στις πλάτες του τις αμαρτίες του κόσμου.
Αντίστοιχα, στο Χριστιανικό Πάσχα, το οποίο συμβολίζει το πέρασμα από τον θάνατο στη ζωή μέσω της Ανάστασης του Χριστού, το αρνί (αμνός) που θυσιάζεται συμβολίζει τον Ιησού Χριστό, σύμφωνα με την αναφορά του Αγ. Ιωάννη του Προδρόμου σε Αυτόν ως τον Αμνό του Θεού, που σηκώνει την αμαρτία του κόσμου.
Τόσο λοιπόν στη χριστιανική, όσο και στην εβραϊκή παράδοση το σφάξιμο του αρνιού είναι μια θυσία – προσφορά στον Θεό.
Στη σύγχρονη εκδοχή του εθίμου, ο κόσμος δεν θυσιάζει απλά το ζωντανό (συνήθως αρνί ή κατσίκι), αλλά το σουβλίζει και το τρώει. Παρότι σήμερα λέμε «σούβλα» από το λατινικό subula ( ως εργαλείο βασανισμού ), εν τούτοις η αρχαιοελληνική λέξη είναι “Οβελός” στον οποίο σύμφωνα με τον Όμηρο οι πολεμιστές πέρναγαν τα κρέατα για να τα ψήσουν (οι μικρές σούβλες, λεγόντουσαν υποκοριστικά οβελίσκοι/ σουβλάκια). Οτιδήποτε ψήνεται σε οβελό, λέγεται σύμφωνα με τους λογίους μας, οβελίας.
Τέλος, το σούβλισμα του αρνιού, έγινε καθοριστικό σημείο χαράς και γιορτής και υιοθετήθηκε απ τον ελληνισμό, γιατί αρνιά και κατσίκια υπήρχαν σε όλη την Ελλάδα και ήταν εύκολη η λήψη κρέατος σε έκτακτες περιστάσεις. Παρ όλα αυτά, τίποτα καλύτερο από τον καλοψημένο οβελία… Κι αν υπάρχει και δεύτερη σούβλα διαθέσιμη, χτυπάμε κι ένα κοκορέτσι!
Καλό Πάσχα και καλή όρεξη από την ομάδα του armynow.net
