Η πρόσφατη καταγραφή ενός γεγονότος που προέρχεται από την έλλειψη πολιτικής «νοημοσύνης» από στέλεχος των Ενόπλων Δυνάμεων, κατέδειξε το πόσο λίγοι γνωρίζουν τόσο το πλαίσιο λειτουργίας τους όσο και τη Συνταγματική τους αποστολή.
Θα προσπαθήσουμε να βάλουμε κάποια πράγματα στη θέση τους, να ενημερώσουμε το κοινό μας αλλά και να «διαπαιδαγωγήσουμε» κάποιους ανόητους σχετικά με τη στρατιωτική δεοντολογία. Είναι δύσκολο, ίσως και ακατόρθωτο να δώσουμε σε μερικούς να καταλάβουν τι εννοούμε, αλλά από καθήκον και άποψη θα το παλέψουμε.
Οι Μονάδες των Ενόπλων Δυνάμεων διαθέτουν Διοικητή και διοικούνται απ’ αυτόν όχι δημοκρατικά αλλά με βάση τους Στρατιωτικούς Κανονισμούς 20-1 και 20-2. Εκεί αναφέρονται όλα όσα οφείλει να γνωρίζει κάποιος που φοράει στολή στρατιώτη. Ο Διοικητής μιας Μονάδας «είναι υπεύθυνος για ότι πράττει ή ότι παραλείψει να πράξει» η Μονάδα του. Έχει δηλαδή την αποκλειστική ευθύνη για τις ενέργειές της.
Συμπέρασμα 1ο λοιπόν: Οι Στρατιωτικές Μονάδες δεν διοικούνται δημοκρατικά.
Κάθε Διοικητής οφείλει να φροντίζει τόσο για την τήρηση των στρατιωτικών κανονισμών από το προσωπικό της Μονάδας του όσο και για την εκπαίδευσή της, το ηθικό της και τους κανόνες διαβίωσης του προσωπικού στα πλαίσια της υγιεινής, της καθαριότητας και της ασφάλειας. Είναι απολύτως υπεύθυνος γι’ αυτά έναντι κάθε προϊσταμένου του.
Επιπροσθέτως, οφείλει να σέβεται την τοπική κοινωνία του τόπου στον οποίο υπηρετεί και να συνεργάζεται μαζί της σε όλα τα επίπεδα. Οφείλει να σέβεται την ιστορία της τοπικής κοινωνίας, τους θεσμούς της, τις αρχές της αλλά κυρίως τους ανθρώπους που την αποτελούν. Οφείλει να είναι «δικός τους άνθρωπος». Δεν είναι στη διακριτική του ευχέρεια αν θα το κάνει ή όχι, έχει καθήκον να το κάνει.
Συμπέρασμα 2ο: Ο Διοικητής μιας Μονάδας έχει καθήκον να σέβεται και να υπηρετεί την τοπική κοινωνία του τόπου της Μονάδος που διοικεί.
Οι Στρατιωτικοί, από την πρώτη στιγμή που θα βάλουν στολή ΟΡΚΙΖΟΝΤΑΙ υπακοή στο Σύνταγμα και τους Νόμους του Κράτους, ενώπιον Θεού κι ανθρώπων. Μέσα στα στρατόπεδα και τις στρατιωτικές υπηρεσίες ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΘΕΣΗ τα κόμματα, οι κομματικές αντιπαραθέσεις και οι κομματικές πρακτικές. Ο Στρατός αποτελεί κτήμα όλων των Ελλήνων, είναι δικός τους εξ’ ολοκλήρου. Δεν ανήκει λιγότερο ή περισσότερο σε κανέναν. Ο καθένας μπορεί να έχει τις δικές του κομματικές και πολιτικές προτιμήσεις αλλά όταν φέρει τη στολή είναι ΥΠΗΡΕΤΗΣ του Κράτους και των ΠΟΛΙΤΩΝ του, όλων ανεξαιρέτως.
Συμπέρασμα 3ο: Ο Στρατιωτικός, άρα και ο Διοικητής μιας Μονάδας δικαιούται όπως κάθε πολίτης, να έχει και κομματική και πολιτική άποψη, αλλά όταν εκτελεί τα καθήκοντά του είναι και ΑΚΟΜΜΑΤΙΣΤΟΣ και ΑΠΟΛΙΤΙΚΟΣ.
Η εκπαίδευση των Αξιωματικών ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ την δια του παραδείγματος εκμάθηση και βίωση συγκεκριμένων μεθόδων, τακτικών και πρακτικών. Η χρήση προτύπων με τη μορφή στρατιωτικών ηγετικών μορφών της παγκόσμιας ιστορίας στη διάρκεια της στρατιωτικής εκπαίδευσης είναι επιβεβλημένη και εν πολλοίς αποτελεσματική.
Τα στρατιωτικά πρότυπα και οι ηγετικές και ξεχωριστές στρατιωτικές προσωπικότητες μπορεί να προέρχονται από την εποχή των Βαβυλωνίων έως και τη σημερινή. Αυτή η χρήση προτύπων αφορά ΜΟΝΟ στη δημιουργία άψογων επαγγελματιών και ΔΙΟΛΟΥ στην ανάδειξη ιδεολογιών, ιδεοληψιών και πολιτικών θέσεων.
Συμπέρασμα 4ο: Η στρατιωτική εκπαίδευση επιβάλλει τη χρήση προτύπων και την ανάδειξη ιστορικών στρατιωτικών προσωπικοτήτων.
Η περίπτωση του Μανταμάδου και ο Αρχηγός ΓΕΣ
Με βάση τα παραπάνω αλλά και την ενέργεια Διοικητή Μονάδας στο Μανταμάδο της Λέσβου, ο οποίος χρησιμοποίησε μια φράση μιας σημαντικής στρατιωτικής φυσιογνωμίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, του Στρατάρχη Φον Μάνσταϊν, έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής:
Ο συγκεκριμένος Διοικητής δε σεβάστηκε, ως όφειλε, την ιστορία και την τοπική κοινωνία στο βαθμό που θα έπρεπε. Ακόμα κι αν στρατιωτικά το εν λόγω απόφθεγμα είναι διδακτικό, έπρεπε να λάβει υπόψη του πως η συγκεκριμένη περιοχή στην οποία βρίσκεται η Μονάδα που διοικεί έχει δεινοπαθήσει κατά η διάρκεια της Κατοχής από τους Γερμανούς, όπως άλλωστε και ολόκληρη η Ελλάδα. Τα καμμένα χωριά, οι βασανισμοί, οι εκτελέσεις, η πείνα και η φρικτή συμπεριφορά των Γερμανών στρατιωτικών εις βάρος των Ελλήνων είναι δυστυχώς ακόμα νωπά στη μνήμη του Ελληνικού λαού.
Αυτή η αφελής και βλακώδης ενέργεια ενός Διοικητή έγινε αφορμή για να χτυπηθεί για μια ακόμα φορά το ΓΕΣ και ο Αρχηγός του, υπόδειγμα στρατιώτη και Διοικητή. Αυτή η τακτική, του να στέλνουν στην πυρά με κάθε ευκαιρία τον Α/ΓΕΣ συγκεκριμένα ειδησεογραφικά ιστολόγια έχει και ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς. Κι αν οι φυσικοί αυτουργοί είναι προφανείς, οι ηθικοί αυτουργοί, αν και γνωστοί παραμένουν στη σκιά γιατί βολεύονται με την κατάσταση αυτή. Το ποιοι είναι δε θέλει και πολύ προσπάθεια να αποκαλυφθούν.
Έγινε επίσης αφορμή η ενέργεια του Διοικητή και για ερώτηση στη Βουλή από την πλευρά του ΚΚΕ και των βουλευτών του Σταύρο Τάσσο, Λιάνα Κανέλλη, Θανάση Παφίλη. Η όλη κατάσταση είναι από κωμική έως γελοία.
Ενώ ο υπόψιν στρατιώτης που έφερε στο «φως» την αφελή ενέργεια του Διοικητή του είχε δηλώσει πως ήθελε να μετατεθεί στην Αθήνα, τελικά αποφάσισε να παραμείνει στο Μανταμάδο, ενώ είχε ήδη υπογραφεί η μετάθεσή του. Πιθανότατα θα γνώρισε κάποιο όμορφο κορίτσι, κάτι για το οποίο φημίζεται το νησί της Λέσβου και θ’ άλλαξε γνώμη.
Και πάμε στο πιο σοβαρό απ’ όλα το οποίο δημιούργησε όλη αυτή η κατάσταση. Στις δηλώσεις του ΑΝΥΕΘΑ περί ακροδεξιών εστιών στις Ένοπλες Δυνάμεις. Με βάση τα Συμπεράσματα, 1,2,3 και 4 που καταγράψαμε παραπάνω, κάθε κομματική ενέργεια εντός στρατιωτικών χώρων είναι και παράνομη αλλά και παράτυπη. Συνεπώς, αν ο ΑΝΥΕΘΑ έχει κάποια τέτοια ενημέρωση οφείλει να πράξει τα δέοντα και να διατάξει ΕΔΕ εις βάρος στελεχών.
Οι ατυχείς και άστοχες δηλώσεις του, πέρα από τη δημιουργία λανθασμένων εντυπώσεων, εμπεριέχουν και άλλους κινδύνους και πιθανόν να γίνουν στοιχεία εκμετάλλευσης από ακροδεξιά μορφώματα που θα βλάψουν τις Ένοπλες Δυνάμεις. Κι αν ο ΑΝΥΕΘΑ δε διαθέτει εμπειρία σε σχέση με το πως λειτουργούν οι Ένοπλες Δυνάμεις, υπάρχουν σύμβουλοι που οφείλουν να τον προστατέψουν και τον ίδιο αλλά και το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων.
ΚΑΝΕΝΑ κόμμα, κανείς πολιτικός και κανείς άλλος δεν έχει δικαίωμα να παίζει με τις Ένοπλες Δυνάμεις, με το δημοκρατικό φρόνημα των στελεχών τους αλλά και με το δικαίωμά τους να εκφράζουν, εκτός στρατιωτικών χώρων, τις κομματικές τους προτιμήσεις στα όρια της νομιμότητας και των συνταγματικών επιταγών.
