Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ΔΕΝ ήρθε για να μείνει κι αυτό είναι πλέον ορατό δια γυμνού οφθαλμού.
Το πάρτι που γίνεται με τα κονδύλια που πάνε κι έρχονται, οι δυσμενείς εξελίξεις που αναμένονται στην οικονομία, το ασταθές διεθνές οικονομικό περιβάλλον και το φαντασιακό πλαίσιο που λειτουργούν ορισμένα στελέχη της κυβέρνησης, είναι μερικά από τα στοιχεία που μπορούν να κάνουν την κυβερνητική θητεία βραχύβια.
Πριν καν κλείσει χρόνος από την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην πρωθυπουργία, πολλά στελέχη της ΝΔ ζητούσαν άμεσα εκλογές για να κεφαλαιοποιήσει η ΝΔ την επιτυχία της κυβέρνησης στα γεγονότα του Έβρου και στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Τα στελέχη αυτά, πρωτοκλασάτα και παλιά έχουν κατανοήσει τι έρχεται και βιάστηκαν να πάρουν νέα λαϊκή εντολή. Ο πρωθυπουργός απέκλεισε το ενδεχόμενο εκλογών και πάει σε ανασχηματισμό που όμως δε φαίνεται εύκολος.
Από την άλλη πλευρά ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί δημοσκοπικά να φαίνεται αποδυναμωμένος αλλά ο πονηρός Αλέξης Τσίπρας έχει βάλει ολοταχώς μπροστά το σχέδιο πασοκοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ. Του λείπει η προσωπικότητα και η δυναμική αλλά διαθέτει αρκετά στοιχεία κομμουνιστικής πρακτικής που μπορούν να τον βοηθήσουν να το πετύχει. Κι αν το πετύχει, η ΝΔ θα μπλέξει άσχημα και μάλλον θα ξαναπάει για αγρανάπαυση. Κι αυτό είναι μια σοβαρή πιθανότητα καθότι το ΚΙΝΑΛ πνέει τα λοίσθια.
Η «αριστερή παρένθεση» που είχε σχεδιάσει ο Αντώνης Σαμαράς κινδυνεύει να γίνει «δεξιά παρένθεση» καθότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης κάθεται στο λαιμό πολλών στελεχών της ΝΔ, κυρίως των «Σαμαρικών» αλλά εσχάτως και των «Καραμανλικών» που βλέπουν στο πρόσωπο του Κώστα Καραμανλή του νεότερου το νέο αρχηγό της ΝΔ. Τον περιμένουν στη γωνία και η ώρα που θα επιτεθούν δεν είναι μακριά.
Από την άλλη πλευρά ο Αλέξης Τσίπρας φαίνεται να ξεφορτώνεται τα δικά του βαρίδια που ακούνε στα ονόματα των παλιών του συνεργατών και κυρίως εκείνων των «παραπλανημένων» αριστερών, των ριζοσπαστών και των πλησίον αριστερών. Έχει να τους αντικαταστήσει και να τους στείλει να κάνουν παρέα με το Λαφαζάνη, τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και το Γιάνη.
Αυτή η πολιτική πραγματικότητα δε σηκώνει μακροπροθέσμους σχεδιασμούς σε κάνενα πεδίο, ακόμα και σε κείνο της εθνικής στρατηγικής και της εξωτερικής πολιτικής.
Η συμφωνία των Πρεσπών πέρασε κι εξελίσσεται σε κάτι που δε μπορούμε να δούμε και τα ελληνοτουρκικά πάνε να γίνουν παραμάζωμα των διεθνών κι επιμέρους εξελίξεων.
Κι εξηγούμαστε: Η επένδυση με τις ΑΟΖ είναι φωτοβολίδες χωρίς ουσία καθότι η ΑΟΖ με την Ιταλία δε μας λύνει κανένα απολύτως πρόβλημα ενώ η ΑΟΖ με την Αίγυπτο είναι όνειρο θερινής νυκτός και δύσκολης διαπραγμάτευσης. Ο ρόλος της Τουρκίας εδώ έχει παραλειφθεί από την Ελλάδα αλλά όχι από την Αίγυπτο. Η κατάσταση στο Αιγαίο μυρίζει μπαρούτι κι οι αντιδράσεις των Ελλήνων αξιωματούχων αναλώνονται σε μεγάλα λόγια και λεκτικές «παπάντζες». Οι Ένοπλες Δυνάμεις συνεχίζουν το “κοινωνικό” έργο τους και ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας, Ναύαρχος Διακόπουλος δήλωσε πως δεν έχουμε κουλτούρα επωφελούς διαπραγμάτευσης, κάτι που είναι μεγάλη αλήθεια. Ο Ναύαρχος δήλωσε κάτι που αρνούμαστε να αποδεχτούμε, αλλά είναι εκείνο το στοιχείο που μας απαγορεύει να κάτσουμε ΙΣΟΤΙΜΑ στο ίδιο τραπέζι με τους Τούρκους.
Βασίζουμε τις ελπίδες μας στην ξεχαρβαλωμένη ΕΕ και στη «βαριά βιομηχανία» του τουρισμού, που σε ένα ενδεχόμενο ελληνοτουρκικής κρίσης στο Αιγαίο ή αλλού θα πάει άπατη. Οι Έλληνες του εξωτερικού μας φωνάζουν πως κάτι δεν πάει καλά κι εμείς εδώ χαμογελάμε ανόητα. Όσο για τις επενδύσεις, αυτές περιορίζονται σε τουριστικά ακίνητα, καζίνο και θεάματα. Για ενέργεια ούτε λόγος, γι’ αγροτική παραγωγή ούτε σέντς, για βαριά βιομηχανία κουβέντα. Άντε λίγο πήγε να κουνηθεί η ναυπηγική με τα μεγαλεπήβολα σχέδια της ONEX και με τη βοήθεια του πρεβευτή των ΗΠΑ αλλά για να το δούμε πρώτα.
Η «δεξιά παρένθεση» κι η αριστερή – πασοκοποιημένη επιστροφή εγγυώνται ακόμα χειρότερες μέρες για τον τόπο, είναι καιρός να ξυπνήσουμε και να δούμε την πραγματικότητα κατάματα, αλλιώς οι δυσάρεστες εκπλήξεις θα είναι πολύ κοντά, και σε χρόνο και σε χώρο.
